<Ոչինչ չհեռացրեց ինձ քեզնից եւ ոչ մի ժանիք, ես կասեի, ոչ մի ուրիշ ժանիք, բացի, ավաղ, կներես, քո սեփական ժանիքից: Սայաթ- Նովայի <Վարդիս խարը շատացել է՚> պետք է հասկանալ, որ առաջին հերթին, ես կարծում եմ, թե <խար՚>ասելով Սայաթ-Նովան ուզում էր ասել՝ տխմար: Ես միշտ հանգ եմ փնտրում նույնիսկ նման պրոզայի մեջ՝ եւ <ՙխար՚>եւ <տխմար՚> ավելի ճիշտ՝ <տխմարություն՚> բառերը ոչ մի կապ չունեն պոեզիայի հետ բացի հանգից: Մի քիչ վերեւում ասացի, որ ինչպես հանգը, այնպես էլ գեղեցիկ խոսքերը եւ մի ժանիք անընդհատ ինձ գցում է պոեզիայի գիրկը, կամ հասկացվելիք նույնիսկ քաղաքականություն կոչվող նման աղբից հառնում է Սայաթ- Նովան: Իմիջիայլոց պոեզիան ինձ շատ նման բաներից է փրկել՝ ճարպակալումից, բթակալումից, ժուռնալներից, Պռոշյանից, ղումարից, մարքսիզմի դասախոսություններից , աղավնիներից, աղջիկներից, բորբոսնումից (ուղեղի) քաղքենիությունից, վերնաշապկի կոճակներից, կոշկակարներից, քեզնից եւ այլն: Սքանչելի պոեզիա: Ես պետք է մի քիչ էլ ավելացնեմ՝ չարչիությունից, Մկրյանից, մի քանի տասնյակ զինվորական հատուկ հրամանատարներից, միլիցիաներից, խուժաններից, կապիկներից, խմբագիրներից, տոմսավաճառներից, ջրի պարտքերից: Անասունների ու բթամիտների կարգը դասելուց: Սքանչելի պոեզիա: Անակնկալ հանդիպում: Քանի անգամ նա փախցրեց ինձ քեզանից: Գուցե այդ էր պատճառը, որ դուք ինձ ուղարկել էիք ուզում անմտանոց: Ինչ նուրբ եմ արտահայտվում ես: Բայց, ավաղ, ես ունեմ մեծ միտք: Այսինքն՝ ես շատ մեծամիտ եմ: Տեսնում եք, համակարծիք եմ եւ ձեզ հետ, եւ բոլորի, եւ ընկեր Իքսի: Չկարծեք, թե վախից չեմ այդ անունը գրում: Դա շատ հարմար է նրան: Իսկապես որ՝ Իքս: Ինչ տափակություն: Ոչինչ: Երբ ես տափակ եմ, այդ նրա շնորհիվ է: Բայց նաեւ անմտանոցի Մ.-ի:
Ռաֆայել Բազիկյան
Հ.Գ.Առանց մեկնաբանությունների:
