Ըստ 2001 և 2011թթ. անցկացված մարդահամարների համեմատական արդյունքների, անցած տասը տարվա ընթացքում Հայաստանից արտագաղթել է մոտ 600 հազար մարդ: Փաստորեն 10 տարվա ընթացքում կորսվել ու վատնվել է մարդկային ռեսուրսների հավելյալ մոտ 16-17 տոկոսը: Ասել, թե սրանք սահմռկեցուցիչ թվեր են, նշանակում է` չասել ոչինչ:
Արտագաղթն արդեն շատ վաղուց վերածվել է համապետական աղետի, ազգային անվտանգությանն սպառնացող թիվ մեկ մարտահրավերի: Եթե նկատի ունենանք, որ առավել ինտենսիվ արտահոսքը տեղի է ունեցել հետճգնաժամային անցած 3 տարիներին, առկա ժողովրդագրական ներկայիս խղճուկ պատկերի պատասխանատվության մեծ մասն ընկնում է այս իշխանությունների ուսերին:
Մինչ երկրի վարչապետը մարդկանց արտահոսքը սքողում էր` վերագրելով մարդկանց արտագնա աշխատանքին, հանրապետության նախագահը հայտարարում էր, որ եթե պետական մարմիններն ավելի ինտենսիվորեն հակառակը համոզեն բնակչությանը, արտագաղթի խնդիր չի լինի առհասարակ: Զարգացող մտացածին երկիր ներկայացնելու, դրանով ինքնասփոփվելու, վարվող անհասկանալի սոցիալ-տնտեսական քաղաքականության, անվստահության, անարդարության և անպատժելիության մթնոլորտ ձևավորելու արդյունքը սա էր լինելու: Բայց որքան էլ ցավալի է, դրա համար ոչ ոք պատասխանատվություն չի կրելու:
«Երկիր»
