Կարելի է մաքուր ընտրություններից խոսել, ձեւ անել, թե իրենց միակ երազանքը ժողովրդավարական արժեքներին հավատարիմ մնալն Է, անգամ կարելի Է երդվել ու «պապայի արեւ» ասել, թե՝ չենք խախտելու Ընտրական օրենսգիրքը, բայց դա դեռ չի նշանակում, թե ընտրությունները նորմալ են անցնելու։ Ավելին՝ այսօր արդեն բոլոր նախանշանները վկայում են անհավասար պայմանների, անմաքուր մրցակցության եւ նախընտրական անօրինականությունների մասին։ Ի վերջո, ընտրությունը քվեարկությունը չէ, այլ մի հսկա գործընթաց, որը պետք է ամբողջությամբ մաքուր լինի։ Օրինակնե՞ր։ Խնդրեմ՝ երբ բարձր պետական պաշտոն զբաղեցնող անձը, որն ապրում է մեր՝ հարկատուներիս հաշվին, իր ժամանակի ու հեղինակության մի հսկա մասը ծախսում է սեփական կուսակցության համար քարոզչություն անելու, կուստոմսեր բաժանելու վրա, արդեն իսկ կարող ենք արձանագրել, որ օրենքը խախտվել է։ Կամ՝ երբ հակառակորդներին վախեցնելու եւ զինաթափելու համար կիրառվում են քրեական հետապնդման տարրեր, ինչպե՞ս կարող ենք խոսել «մաքուր» ընտրությունների մասին։
«Հրապարակ»
