Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլա Սարկոզին հայտարարել է, որ կհեռանա քաղաքականությունից, եթե պարտություն կրի նախագահական ընտրությունների առաջին փուլում, որն անցկացվելու է ապրիլի 22-ին:Այս տեղեկությունները երեկ տարածեցին ֆրանսիական լրատվամիջոցները:Ինչպես եւ աշխարհի բոլոր նախագահները, Նիկոլա Սարկոզին իր ասելիքն ասել է նախագահական հերթական այցի ժամանակ: Զրուցելով լրագրողների հետ, իր ապագայի ծրագրերը ներկայացնելով, Ֆրանսիայի նախագահն ասել է.ՙԵս 56 տարեկան եմ, զբաղվում եմ քաղաքականությամբ արդեն 35 տարի: Մասնագիտություն ունեմ եւ ամբողջությամբ կփոխեմ իմ կյանքը, Դուք իմ մասին այլեւս չեք լսի, եթե պարտվեմ ընտրություններում՚: Ընդ որում` նա նաեւ հավելել է, որ որոշել է ավարտել քաղաքական կարիերան նույնիսկ անկախ ընտրությունների արդյունքից.ՙՈրոշել եմ, որ նույն նախագահը չի կարող պաշտոնը 2 ժամկետից ավելի զբաղեցնել՚,- հայտարարել է Սարկոզին:
Ինչ ասեմ՝ լավ հայտարարություն էր, գրեթե հայավարի, մարդն անկեղծորեն բաներ ասաց, որը շատերին դուր եկավ: Ապա, սրան հաջորդեցին սոցիալական ցանցերում քննարկումները: Մեկը կարծիք հայտնեց, թե նախընտրական PR ակցիայի մի մասն է, մյուսը թե՝ երեւի հոգնել է եւ ուզում է հեռանալ, երրորդ էլ թե՝ խաբում է ընտրողներին եւ փորձում է այսպիսով ավելի շատ ձայներ ստանալ: Բոլոր տարբերակներն էլ համարում եմ հնարավոր: Այս ամբողջ պատմության մեջ ուրիշ բան է հետաքրքիր, զուգահեռները: Մեզանում դեռ ոչ մի նախագահ չի ասել, թե երկու անգամը հերիք է: Առաջին նախագահը, թեպետ տասը տարի անց, սակայն, որոշեց կրկին փորձել, տեսանք թե ինչ ստացվեց: Երկրորդն այդպես էլ չի հաշտվում երիտասարդ թոշակառուի իր կարգավիճակին, թեպետ շատերը նրա փոխարեն կերազեին լինել նույնքան հարուստ, նույնքան ապահովված եւ նույնքան ՙթոշակառու՚: Սակայն, արդեն չորս տարի մարդը չի հանդարտվում, չի ուզում հաշտվել, իրեն թվում է այն ինչ ինքը չի անում, լավ չէ, իր արածն էր ամենալավը: Կռիվ է տալիս, հարցազրույց է տալիս, չի հանդարտվում,անգամ աֆրիկյան որսը չի հանդարտեցնում: Այնպիսի տպավորություն է, որ եթե ձեռքը ճար լիներ, նախագահական պուլտը/ հեռակառավարման վահանակը. հետը կտաներ: Չի կարողացել եւ այդ պատճառով էլ չի հանդարտվում:
Այսօր գործող նախագահի մասին դեռ վաղ է ենթադրություններ անել, նա դեռ չի հեռանում, պետք է երկրորդ անգամ ընտրվի:
Ուրեմն, ինչու են նախագահները ժամանակ առ ժամանակ այսպիսի աշխարհացունց հայտարարություններ անում: Իմ սեփական բացատրությունը սա է՝ նախագահներն էլ մարդ են: Դրանից բխող բոլոր լավ ու վատ կողմերով: Օրինակ, կարո՞ղ է,չէ, նախագահը, այս դեպքում Սարկոզին, հոգնել նախագահական գործերից՝ անվերջ թռիչքներ, ձեռքսեղմումներ, հանդիպումներ, համաձայնություններ, պայմանավորվածություններ, չենք հաշվում մուտիլովկաները/ ֆրանսիական ձեւով/ ստվերային գործարքները եւ այլ բաներ: Հոգնե՞լ է, ուրեմն Նիկոլա Սարկոզին: Հնարավոր է, ասում է գնալու է իր մասնագիտությամբ աշխատելու: Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչ կզգանք, թե Ռոբերտ Քոչարյանը/ առաջին նախագահի մասին չենք գրում, որովհետեւ հայտնի է, նա իր չ-նախագահության տարիներին իրոք աշխատել է իր մասնագիտությամբ եւ վատ չի աշխատել, վկան՝ հրաշալի գրքերը, հոդվածները/ Սարկոզիին հետեւելով հայտարարի, թե ինքն այլեւ չի ուզում որսի գնալ , այլ, ուզում է աշխատել իր մասնագիտությամբ, այսինքն, ուզում է գնալ եւ ՝ մեխանիկություն անել: Թեպետ, այս դեպքում խնդիր կառաջանա՝ չգիտեմ այսօր կա՞ն համապատասխան գործարաններ, մեխանիկ աշխատելու համար:
