Այսօր «Սիվիլիտաս» հիմնադրամի փորձագետ Թաթուլ Հակոբյանը գյումրեցիներից կարծիք հարցրեց, թե ի՞նչ պետք է անել կյանքը մայրաքաղաքում չկենտրոնացնելու համար: «Ես շատ եմ սիրում Հայաստանում ման գալ, և ինչպես հայտնի գրողներից մեկն էր ասել` պիտի Հայաստանը իր մանրամասների մեջ սիրել (հիշեցնենք, որ Վանո Սիրադեղյանն էր գրել` «Հայաստանը մանրամասն սիրելու հայրենիք է-խմբ.), բայց իմ տպավորությամբ Հայաստանը նման է մեծ գլխով` փոքր ոտքերով երեխայի, գլուխը Երևանն է, ոտքերը` մնացածներ են: Հայաստանը ռազմավարական ապագա չի կարող ունենալ այս տեմպերով զարգանալու դեպքում , ամեն ինչ Երևան, ամեն ինչ Երևան… Մենք լսում ենք Հայաստանի վարչապետի հայրենասիրական մեկնաբանությունները, որ էստեղ տեխնոպարկ են սարքելու, ուրիշ քաղաքում ինչ-որ ֆինասական կենտրոն են բացելու: Նկատվու՞մ է դա, տեղից շարժվու՞մ է»-, հարցրեց Թաթուլ Հակոբյանը:
Ի պատասխան` «Շիրակ կենտրոն» հ/կ նախագահ Վահան Թումասյանն ասաց. «Ես որպես Գյումրու ավանդույթները սիրող մարդ, դեմ եմ, որ մայրաքաղաքը բերեն Գյումրի` ավանդույթները չվերացնելու ու չփչացնելու առումով,, բայց մենք այնքան թասիբ չունեցանք, որ 23 տարվա մեջ գյումրեցի անօթևանին բնակարանով ապահովենք, որպեսզի քաղաքը չդատարկվի, եթե մարդը տուն-տեղ ունենար, միգուցե չմտածեր քաղաքը լքելու մասին: Քաղաքում դաժան մթնոլորտ է ստեղծված, սոցիալական ծրագիր ենք անում, մարդիկ դրսից գյումրեցուն օգնում են, իսկ քաղաքում մոտ 50 մեծահարուստ կլինի` ոչ մի օգնություն»:
Բանախոսի կարծիքով, քաղաքի մեծահարուստները, գիտակցելով, որ այն դատարկվում է, իրենց բիզնեսը ծառայեցնում են ռուսներին.«Այս քաղաքում մեկը շքեղ հյուրանոց է կառուցում, մյուսը գիշերային ակումբ ու հույսերը դնում են ռուսների վրա, այսինքն հաշվարկ են անում, որ դրանք կսպասարկեն Գյումրու ռազմաբազայի զինծառայողներին: Քաղաքի տնտեսական կառուցվածքը հարմարեցնում են ու հասցեագրում ռուսներին: Նույնիսկ ռուսական անուններն են դնում` Ռոսիա և այլն: Քաղաքի պաշտոնյաները գիտեն, որ եթե այսպես շարունակվի, երկրի իշխանությունը Գյումրիին այս աչքով նայի, անտեսի, շուտով քաղաքը կդատարկվի ու կմնան միայն ռուսները»:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ