Սերիա ԱռաՋին:
Բարև հարգելիներս…Բարև սերիալներից տանջված և գիշերները ՆրանցիՑ ազատվելու երազանքը սրտներում թաքուն պահող բազմաչարչար հայ ազգ ջան: Նրանք եկան այնքան անսպասելի, նրանք փոխեցին ձեր կյանքը, նրանք դարձան ձեր գիշերվա ամենասարսափելի երազները, նրանք դարձան ձեր ամենօրյա ընկերները: Օ, վերին էակներ, եթե դուք հետևում եք մեզ, ապա խնդրում եմ օգնեք մեր հայ սերիալների խորհրդավոր սցենարիստներին, որպեսզի նրանք սովորեն տարբերել Քվենտին ՏարանԾտինոյին, իրենց հայելային պատկերից: Եվ , թող ների ինձ ՏարանԾտինոն… անկեղծ չէի ուզում, պատահաբար ստացվեց…ինչևիցէ: Իսկ մինչ նրանք, այսինքն նույն վերին էակները, կանեն դա, փորձեմ ես ճիշտ ուղղության վրա դնել նրանց:
ԱռաՋին: Հարգելի սցենարիստներ պարտադիր չի, որ սերիալի մեջ լինի տասը դժբախտ հայ կին: Բավական է մեկ-երկուսը, սակայն ազգային առանձնահատկությունները հաշվի առնելով, մաքսիմում մի չորս հոգի: Դրանից ավել, ախպոր պես, պետք չի….
ԵրկՐորդ: Գոնե մեկ-մեկ մտածեք, ինչ որ բան գրելուց առաջ: Հասկանում եմ, որ դա բարդ գործ է, բայց դուք էլ ինձ հասկացեք: Մի փոքր անհավանական է թվում, երբ մի աղջիկ գալիս է մի տանը աշխատում է, հետո պարզվում է, որ էտ տան տիրուհին քսան տարի առաջ եղել է այդ աղջկա հոր ընկերոջ կնոջ սիրուհին, ով որ իրականում սպանել է այղ աղջկա հորը, որպեսզի տիրի նրա ողջ հարստությանը,և նրա աղջկան հանձնել է աղանդավորական ինչ որ կազմակերպության, որոնք աղջկա մեջ սերմանել են ատելություն թմրամոլ մարդկանց հանդեպ, և այդ իսկ պատճառով այդ աղջիկը սպանել է հինգ հատ թմրմոլի, ինչի պատճառով հայտնվել է բանտում, բայց նրան ազատել է այդ հարուստ մարդը, ով իսկական, մաքուր, անարատ պատգամավոր է, և ով որ նրա իրական հայրն է:
ԵրորՐդ: Պարտադիր չի նմանակել ութսունականների չհաջողված ամերիկյան մարտաֆիլմերի գլխավոր կերպարներին և նրանց խոսելաձևը: Չակ Նորիսը դա ձեզ չի ների: Դա մի փոքր ծիծաղելի է, եթե չասեմ զավեշտալի: Միանգամայն անկեղծ: Լուրջ եմ ասում: Փորձեք մի քիչ էլ ստեղծել ձերը, կամ գոնե կրկնօրինակեք այն, ինչ հաջողություն է ունեցել: Միշտ չեմ հասկացել, թե ի՞նչ ԻմաՍտ ունի կրկնօրինակել անհաջողակներին:
ՉորՈրդ: Դուրս եկեք «հայաթի ժարգոնի մակարդակից: Լուրջ եմ ասում `մեր հարևան քուչի Ջիջիյի արև չի դզում: Մի տեսակ ոնց որ քուչում էթալուց ըլնես, մեկ էլ ջոգում ես, որ նենց են խոսում, ոնց որ թե կատարյալ հիմարագույն երևույթներ լինեն հայ ազգիՍ մեջ»: Չի’ կարելի: Մի նսեմացրեք Ձեր ազգը: Բացի դրանից` մի փորձեք խառնել այդ ամենը գրական բառերի հետ: Այդ ամենը այնպես է հնչում, կարծես մեկը փորձում է բռնաբարել գլխավոր հերոսների ուղեղները հենց այն պահին, երբ նրանք խոսում են: Ավելի լավ է ոչինչ նրանք չխոսեն: Ինձ թվում է այդպես շատ ավելի իմաստ կստանա Ձեր սերիալը:
ՀինգԵրորդ: Հարգեք ձեր հանդիսատեսին: Հասկացեք , մեր ազգը շատ ինտելեկտուալ զարգացած ազգ է, և ի տարբերություն տասներկՈՒ աթոռի միջի էն աղջկա, ում անունը ցավոք ես չեմ հիշում, մենք կարողանում ենք անգամ նախադասություններ կազմել: Եվ, որքան էլ զարմանալի լինի ձեզ համար, բայց մեր կազմած նախադասությունները անգամ կարող են ԻՄԱՍտ արտահայտել: Հասկանո՞ւմ եք իմաստ…Իրական իմաստ, իսկական իմաստ: Հասկանում եմ, որ դա անհնար է թվում այս դարում, բայց…երբեմն ստացվում է: Եթե փորձեք, կարող եք: Մենք նաև դա հասկանում ենք: Մենք կարող ենք ավելին հասկանալ, քան Ռուզանի սիրած Մուկուչի հոգեցունց տանջնաքները, երբ նա նրան դավաճանեց ինքն իրեն ինքն իր հետ…
Հարգելի սցենարիստներ, հիշեՔ: Ամեն օր առավոտյան, երբ արթնանում եք, դրանից հետո հարկավոր է լվացվել: Հետո հարկավոր է նաև ատամաները լվանալ: Հետո հաց կերեք: Սոված մի մնացեք: Հանկարծ այնպես չստացվի, որ իմ հայ ազգի գլխավոր ուղեղները՝ ի դեմս Ձեզ, մահանան քիչ հաց ուտելուց: Դա կարևոր է: Մնացածը կարող է սպասել: Հասկացա՞ք: Եթե , ոչ , ապա ես դեռ դա ձեզ կբացատրեմ…
Սպասեք: Դեռ շարունակություններ են լինելու: Կեցցե ՏարանԾտինոն: Մինչ նոր հանդիպում…
Պ.ս.-Ու, եթե սխալներ էլ կան, ուրեմն ես դրանով ձեզ եմ նմանակել…իսկ հիմա ի՞նչ կասեք…
Վահան ԽաչատրՅան
Հայաստանի Հանրապետություն: Երևան: Ազգությունս՝ հայ: Ապրող էակ:
«Առավոտ երիտասարդականի» «ՈւԽ» բաժինը ոչ մի կապ չունի համալսարանական ուսանողական խորհուրդների հետ, «Ուսանողի խոսք» բաժինն է, որտեղ մեր լսարանը հնարավորություն ունի արտահայտվելու իրեն մտահոգով հարցերի շուրջ: Այստեղ կարող եք սիրել, դժգոհել, չարանալ, բարիանալ, կարեկցել, օգնել, շնորհակալ լինել եւ այլն…
Սպասում ենք Ձեր խոսքին` «Առավոտ երիտասարդական» ([email protected])
