Եթե մարդը չի ուզում որեւէ մեկի հետ հանդիպել, եւ դա նրա անձնական կյանքի մի մասն է, ապա նա բազմաթիվ հնարավորություններ ունի այդ հանդիպումներից խուսափելու՝ պահպանելով էթիկայի բոլոր կանոնները: Եթե չի ուզում հանդիպել, բայց պարտավոր է դա անել՝ իր աշխատանքի բնույթից ելնելով, ապա պիտի լավ պատրաստվի այդ հանդիպմանը եւ պատասխան տա դրա արդյունավետության համար: Ես, օրինակ, չեմ երազում ամեն օր որեւէ մեկից հարցազրույց վերցնել, բայց դա իմ աշխատանքն է, եւ ես փորձում եմ այն կատարել հնարավորինս լավ:
ԵԽԽՎ մոնիտորինգի հանձնաժողովի համազեկուցող Ջոն Պրեսկոտը Հայաստանում այնպիսի «մուննաթով» էր հանդիպում ԱԺ որոշ խմբակցությունների ներկայացուցիչների եւ մարտի 1-ին զոհվածների հարազատների հետ, կարծես բոլորովին եվրոպացի չլիներ, այլ փնթփնթան հայ հարս լիներ, որին ստիպում են հյուրերի համար հերթական անգամ սեղան գցել: Նա գրեթե շպրտեց ափսեները սեղանին՝ իր ամբողջ տեսքով ցույց տալով, թե որքան ծանր եւ անհետաքրքիր գործ է կատարել:
Պրեսկոտի պահվածքի մեջ չկար տրամաբանություն. եթե Հայաստանում ամեն ինչ լավ է, եթե մենք անկասելի քայլերով գնում ենք դեպի ժողովրդավարություն, ապա ինչի առթիվ է ԵԽԽՎ-ն մեր վերաբերյալ բանաձեւեր ընդունում, մոնիտորինգի հանձնաժողով ձեւավորում եւ այդ հանձնաժողովի համազեկուցողներ նշանակում: Թող այդ դեպքում հայտարարի, որ ոչ մի մոնիտորինգի կարիք չկա, եւ մենք Եվրոպայի խորհրդում ճիշտ այնպիսի կարգավիճակ ունենք, ինչպիսին ունի իր հարազատ Բրիտանիան: Այդ դեպքում ես կառաջարկեի Շմայսին, Ալրաղացի Լյովիկին եւ, ասենք, Յուվեցի Կարոյին ուղարկել Լոնդոն՝ թող այս անգամ էլ իրենք մոնիտորինգ անեն՝ արդյոք Վեսթմինսթերում ամեն ինչ բարվո՞ք է: Մերոնք սուր աչք ունեն՝ հաստատ Եվրոպական կոնվենցիաների խախտումներ կնկատեն:
Բայց իրողությունը, ինչպես հասկանում եմ, այլ է. վերջին 3,5 տարում Հայաստանի վերաբերյալ բանաձեւեր են ընդունվել հենց այն պատճառով, որ մեզանում կեղծվել են ընտրությունները, մարդիկ են սպանվել, քաղբանտարկյալներ կային, սահմանափակվում էր ցույցերի եւ խոսքի ազատությունը: Իհարկե, թվարկած հարցերից մի քանիսում որոշ առաջընթաց գրանցվել է, սակայն ասել, որ մենք անցել ենք «չվերադարձման կետը», շատ մեծ չափազանցություն կլիներ: Իմ կարծիքով՝ այդ կետը մենք կանցնենք այն ժամանակ, երբ դատարանի առաջ կկանգնեն «մարտի 1-ի» մարդասպանները:
Կարդացեք նաև
Տրամաբանությունը հուշում է, որ մոնիտորինգի հանձնաժողովի համազեկուցողը գալիս է դիտարկվող երկիրը, որպեսզի լսի շահագրգիռ կողմերի կարծիքը հենց այս խնդիրների շուրջ: Բայց պարոն Պրեսկոտը ԱԺ ընդդիմադիր խմբակցությունների հետ հանդիպման ժամանակ պարզապես կրկնեց Գալուստ Սահակյանի կարծիքը, որը, հավանաբար, նաեւ իր կարծիքն է: Իսկ զոհերի հարազատներին անընդհատ զգուշացնում էր, որ իր ժամանակը սպառված է: Հավանաբար, Անգլիայում այդպես է ընդունված:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
