Կապանցիները տոն օրերին ամանորյա ուրախությունները տներում անցկացնելուց բացի այլ տարբերակ չունեին: Հյուր գնալու եւ հյուրեր ընդունելու թոհուբոհից լիցքաթափվելու ու այդ պարտավորեցնող իրավիճակից դուրս գալու համար՝ լրագրողներով որոշեցինք հավաքվել մի տեղ, պարել, եւ Ամանորին ուրախանալ ինչպես հարկն է. լավ առիթ էր միասին հավաքվելու եւ նշելու 2012-ի մուտքը: Բայց մեր պլանները ջուրն ընկան հենց Նոր տարվա հաջորդ օրերին: Բաց ռեստորան գտնելու մեր բոլոր հույսերը հօդս ցնդեցին:
Տաքսիով շրջեցինք քաղաքով մեկ եւ հերթով այցելեցինք ռեստորանային համալիրների ու ուրախության այլ օբյեկտների բոլոր հարմար վայրերը, բայց ամենուր մեզ միայն փակ դռներ դիմավորեցին: Ոչ մեկիս մտքով չէր անցել, որ տոն օրերին մարզկենտրոնում բաց ռեստորաններ չեն լինի, մենք միայն տոնական տրամադրությամբ ռեստորանային համալիր էինք շտապում:
Ձախողված փնտրտուքից հետո, ի վերջո, որոշեցինք մեր տոնական երեկոն անցկացնել լրագրողներից մեկի տանը: Իսկ այդ օրը քաղաքով շրջելիս մեզ համար պարզ դարձավ, որ տոնական տրամադրություն չի իշխում քաղաքում, տոնական զարդարված փողոցների կամ այգիների չհանդիպեցինք, էլ չենք խոսում Կապանում կազմակերպվող Ամանորին նվիրված միջոցառումների մասին:
Նույնիսկ դեկտեմբերի 31-ի տոնական գլխավոր միջոցառումից շատերը հիասթափված հեռացան: Կապանցիները հավաքվել էին քաղաքի գլխավոր տոնածառի շուրջը` մասնակցելու նախապես հայտարարված միջոցառմանը, որը տոնական միջոցառում անվանելն այնքան էլ ճիշտ չէր լինի: Նախորդ տարիներին Կապանում կազմակերպված միջոցառումներին շատ էր զիջում: Միայն կեսգիշերն անց` Տարեմուտն ազդարարող համաքաղաքային շքեղ հրավառությունը հիշեցրեց, որ մայրաքաղաքից հեռու այս քաղաքում նույնպես Նոր տարի է այցելել:
Կարդացեք նաև
Մերի ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ
