Ասում են Ամանորը տարին մեկ առկայծող հույս է: Նաեւ տարին ամփոփելու պատեհ առիթ: Փորձեմ երկուսը միասին անել:
Բնապահպանները ՀՀ կառավարության ձեռքից փրկեցին Թռչկանի ջրվեժը, պատգամավորները չկարողացան Սյունիքի մարզպետի ձեռքից փրկել գործարարին: Սյունիքի մարզպետը հերթական անգամ հեղինակազրկեց Հայաստանի հանրապետությունը, պետական կառույցները դրա դեմ ոչինչ չարեցին:
Մարտի մեկի էջը տարվա մեջ մի քանի անգամ փակվեց ու բացվեց: Ոչ ոք չմտածեց զոհերի հարազատների ու նրանց ապրումների մասին:
Կարդացեք նաև
Կայացավ «Սփյուռքի կազմակերպությունների ղեկավարների եւ ներկայացուցիչների համահայկական առաջին համաժողովը», ուր սփյուռքահայերը ասացին, որ Հայաստանից շարունակվող արտագաղթը լուրջ տագնապ եւ մարտահրավեր է ու հետեւանք Հայաստանում հանապազօրյա հաց վաստակել չկարողանալու: Հայաստանի տնտեսական ոչ վատ վիճակի եւ արտագաղթի ոչ աղետալի ծավալի մասին խոսող մեր պաշտոնյաները լռեցին:
Կարեն Կարապետյանը Երեւանը կառավարելու նոր մշակույթի հիմքերը դրեց ու հեռացավ: Մարդիկ հիասթափված էին: Քաղաքացիների նման պահվածք եղել էր մեկ էլ 1997-ին, երբ հրաժարական տվեց ՀՀ վարչապետ Արմեն Սարգսյանը:
Քաղաքական անմաքուր խաղերը Հայաստանին եւ հայաստանցուն բան չտվեցին, խաղերի հեղինակները իրարից տալ-առնել-խլելու իրարանցման մեջ մոռացել են քաղաքացուն:
Հայաստանի ԿԱՄԱՎՈՐ հայաթափումը շարունակվեց:
Արդեն որերորդ տարին է ուզում եմ, որ «Երնեկ թե այս Նոր տարին վերջ տար հայի ցավերուն» երգը կորցնի իր արդիականությունը: Չի կորցնում: Ցավոք: Ու եթե իմ ուզելով լիներ հիմա ինչեեեեեեեեեեեեեեեր էի կամեցել: Բայց… Շնորհավոր Ամանոր եւ Սուրբ Ծնունդ:
