Յոթերորդ տարին է՝ ձմռան ամիսներին բոլորիս համար իր դռներն է բացում Կարապի լճի սասհադաշտը: Անին այն մարդկանց ցուցակում է, ամենօր գալիս է սահադաշտ: «Պահ է լինում մենակ եմ, պահ է լինում ընկերներիս հետ եմ»,- ասում է Անին: Ամեն օր սահելը իր համար դարձել է «պարտականություն»: Սահադաշտ գալի է մեծ սիրով: Սահելը իր ամենասիրած սպորտաձևերից է:
«Սկզբնական շրջանում շատ-շատ էի ընկնում, բայց հիմա` սովորել եմ սահել»,- ասում է Անին: Ընկնելուց էլ չի վախենում «Ոնց ընկնեմ, ըտենց էլ կբարձրանամ»: Սակայն մի անգամ ընկնելը դարձել է ճակատագրական. Մի երիտասարդ է մոտեցեր, բարձացրել, հիմա էլ իրար հետ ընկերություն են անում: Զավենն էլ ամեն օր չէ, որ գալիս է սահադաշտ: «Նայած տրամադրության»,- ասում է նա: Շատ դեպքերում չի էլ սահում, լավ չի կարողանում, հաճույք է ստանում գեղեցիկ աղջիկների «գեղասահքից»: Տիկին Անահիտն էլ թոռնիկին է բերել սահադաշտ, փոքրիկ Արամիկը շատ է ուզում սահել, տատիկն էլ վախենում է երեխային սառույցի վրա մենակ թողնելուց. «Մի քանի տարի հետո կգաս, կսահես, հիմա նայի ապերներին, սովորի»,- հորդորում է տատը թոռանը:
Անցկացնելով համեմատություն անցյալ տարիների հետ` սահադաշտում ոչ-մի փոփոխություն չի նկատվում և կարծում է, որ պետք էլ չի ինչ-որ մի բան փոխել:
Կարապի լճի սահադաշտը Հայաստանում միակ բացօթյա սահադաշտն է: Տոմսի արժեքըտարիների ընթացքուն չի փոխվել. սեփական չմուշկներով այցելության դեպքում սահադաշտից օգտվելը1 ժամի համար կարժենա 500, իսկ տեղում չմուշկներ ստանալու դեպքում՝ 1000 դրամ: Սահադաշտի մակերեսը 1033 քառ. մետր է: Կառուցված է նմանատիպ կառույցներին բնորոշ բոլոր չափանիշների պահպանմամբ և սահելու հնարավորություն է ընձեռում միաժամանակ 100 մարդու:
Արամ Արարատյան
