Ընտանիքն ապրում է այս վթարային շենքում:
Երբ շաբաթ եւ կիրակի տուն են վերադառնում, նրանց ծնողների ու փոքր քրոջ համար այդ օրերը տոն են դառնում
Փոքրիկ Հեղինեին չեն ընդունում գիշերօթիկ մանկապարտեզ՝ պատճառաբանելով, որ փոքր է:
Գիշերօթիկում սովորող Հայկը, Հասմիկը, Արսենն ու Հռիփսիմեն միայն շաբաթ եւ կիրակի օրերին են ծնողներին տեսնում:
Երեկ մեր այցելության պահին Վարդաշենի հանրակացարանում բնակվող բազմազավակ Գայանե Փափազյանը ուրախ-ուրախ պատրաստություն էր տեսնում, ճաշ էր եփում, որովհետեւ գիշերօթիկ դպրոցից տուն էին գալու նրա երեխաները: «Այսօր մեր փոքրիկ տանը ժխոր է լինելու»,- ժպիտով ասում էր նա:
Գայանեն 8 երեխա ունի՝ 5 տղա, 3 աղջիկ: Երեխաներից 5-ը գիշերօթիկ դպրոցում են սովորում: Շաբաթվա 5 օրն այնտեղ են անցկացնում, հանգստյան օրերին էլ գալիս են տուն: Բայց մայրն ասում է, որ գիշերօթիկ դպրոցից երեխաներին ոչ ամեն շաբաթ է կարողանում տուն բերել, քանի որ ոչ տեղ ունեն, ոչ էլ սնունդ, որ նրանց կերակրեն. «Մեր սառնարանը շաբաթներով դատարկ է լինում, գոնե որ դպրոցում են մնում, ուտում են, համ էլ տեղ ունեն քնելու: 5-ամյա Միքայելն էլ գիշերօթիկ մանկապարտեզ է գնում: Նա էլ այնտեղ է կերակրվում ու խնամք ստանում»:
Ծնողների հետ հանրակացարանային սենյակում բնակվում են երեխաներից միայն 2-ը՝ 2,5 տարեկան Հեղինեն եւ 23-ամյա Տիգրանը: Բոլորի համար այս փոքրիկ սենյակներում տեղ չկա, միայն 2 երկտեղանի մահճակալ է եւ 2-3 հատ բազմոց: Երբ երեխաները դպրոցից ու մանկապարտեզից տուն են գալիս, իրար ծոց են քնում՝ մի կերպ տեղավորվելով: Գայանեն ասում է, որ փոքրիկ Հեղինեին էլ է ուզում մանկապարտեզ տանել, բայց չեն ընդունում, ասում են՝ փոքր է դեռ. «Գոնե որ Հեղինեին էլ մանկապարտեզ տանեի, կաշխատեի, որտեղ էլ ընդունեին՝ կհամաձայնվեի, բայց չեմ կարող»:
Կարդացեք նաև
Բազմանդամ ընտանիքում միայն Գայանեի ամուսինը՝ Արթուրը, եւ մեծ որդին են աշխատում, բայց դա էլ բավական չէ, որ նրանք օրվա հացով ապահովված լինեն: Գայանեի ներկայացմամբ. «Այնքան քիչ ենք ստանում, որ հազիվ լույսի վարձ ենք տալիս: Փոքր երեխա ունենք, ոնց կարող ենք չվառել, որ մրսեց հիվանդացավ, ավելի վատ: Մենք 2 երեխա ենք կորցրել: Մեծ տղաս՝ Տիգրանը, մի քանի ուսումնարաններում է սովորել, բայց հիմա ստիպված է բանվորություն անել: Այս սառնամանիքին էլ գնում աշխատում է, փայտացած գալիս տուն»:
Հանրակացարանում բնակվողները ինչով կարողանում են՝ օգնում են Գայանեին, չնայած այս հանրակացարանում ոչ մեկն էլ ապահովված չէ: Կնոջ ներկայացմամբ. «Հարեւանուհիս հացի փռում է աշխատում, նա ամեն օր 2 հատ հաց է բերում, հետո նպաստը որ ստանում եմ, նրան եմ տալիս: Ամեն օր այդ հացին ենք սպասում, որ ուտենք»:
Արթուր Փափազյանը ղարաբաղյան պատերազմի մասնակից է, բայց պետական որեւէ աջակցություն չի ստանում: Կնոջ պատմելով, ամուսինը ողնաշարի հետ խնդիրներ ունի, շատ չի կարողանում աշխատել. «Մենք դիմել էինք նաեւ պաշտպանության նախարարություն, որպեսզի որպես ազատամարտիկի ընտանիք՝ տուն ստանայինք, բայց մեզ մերժեցին: Ասում էին՝ պետք է գոնե հաշմանդամության կարգ ունենար կամ մահացած լիներ, որ մեզ հերթագրեին»:
ԱՆՈՒՇ ԽԵՉՈՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
