«Գրադարանը շատ վատ վիճակում է. ջեռուցում կա, բայց չլինելու հաշիվ է: Անգամ կարող եմ մատներիս վրա հաշվել, թե տարվա մեջ քանի անգամ եմ բացում գրադարանի դուռը, իսկ ձմռանը խոսք լինել անգամ չի կարող, մտնել չի լինում այստեղ: Խոսքս վերաբերվում է գեղարվեստական գրքերի սրահի մասին, դասագրքերի բաժինը ինչպես էլ լինի տարվա մեջ մի քանի անգամ կբացենք »,- ասում է Վահան Զատիկյանի անվան դպրոցի գրադարնավարուհի Հեղինեն: Պնդում է՝ կրթության և գիտության նախարարության խնդիրն է. «Չեմ կարող ասել, որ սա տնօրենի մեղքով է, գարնանը ինչ-որ աշխատանքներ են կատարվում: Այս գարուն փոխվեցին պատուհանները, բայց այս ամենը հիմքից է պետք փոխել»,- ասում է նա եւ ավելացնում՝ խողովակներ են դրվել, բայց այդպես էլ թողել են. «Բայց դեռ ոչինչ չի կարատարվել, ինչ անում է, տնօրենն է անում»:
Շարունակելով գրադարանավարուհու խոսքը դպրոցի տնօրեն` Սոխակ Խոցանյանը, ասում է . «Մենք անգամ չենք էլ դիմել նախարարություն` ոչ մի ակնկալիք չունենք: Մի քանի անգամ եկել են, տարածքը ուսումնասիրել: Հույսներս չենք դնում նրանց վրա: Այստեղ էլ դպրոցի անունն է ընկնում, որ ոչինչ չի արվում, բայց մենք անգամ օգնող չունենք: Ինչ կատարվի, ես եմ լինելու նախաձեռնողը, միայն ես»:
Դպրոցը գրքերի պակաս չունի. «7000-ից ավել անուն գիրք ունենք, չկա մի հեղինակ, որի ստեղծագործություններից գոնե մի քանիսը չունենանք: Աշակերտներն էլ երբեմն- երբեմն օգտվում են »,- համոզված է Հեղինեն:
Դպորցի աշակերտներից Տաթևիկը հազվադեպ է օգտվում գրադարանից. «Ես տանը մեծ գրադարան ունեմ, ինչի՞ս է պետք»: Տաթևիկի ընկերուհին էլ հիշեց, որ դպրոցի գրադարան վերջին անգամ մտել է 5 տարի առաջ. «Երրորդ դասարան էի»,- ասում է նա:
Մելանյա Հարությունյան
