Ուզում էր ամուսանալ մի քրոջ հետ, բայց ամուսնացավ մյուսի: Այն ժամանակ Արտավազդը երիտասարդ էր, ամաչեց ասել աղջկա հորը, որ սխալ է հասկացել, ինքը Ռիմայի հետ է ուզում ամուսնանալ, ոչ թե՝ Մարուսյայի: «Ջահել տղա էի: Գյուղում կինո էի ցույց տալիս ու լավ փող աշխատում: Մեր գյուղի վանեցի Մեսրոպը 3 աղջիկ ուներ. ես էլ որոշեցի գնալ ու նրա փոքր աղջկա ձեռքը խնդրել: Անունը Ռիմա էր, ու ամբողջ գյուղի աչքը նրա վրա էր: Շատ սիրուն էր: Էդ օրը սպիտակ շալվարս էի հագել»,- պատմում է Արտավազդ պապը: Հիշում է՝ էն ժամանակ ամեն մարդ սպիտակ շալվար չէր հագնում: Նրան աղջկա տանը լավ ընդունեցին, կարծում է աղջկա ծնողները հպարտ էին, որ իրենց ապագա ամուսինը ինքն է լինելու: «Ամեն ինչ դրել էին դեմս, ու ես էլ Ռիմայից աչքս չէի կտրում: Մինչև հիմա աչքերիս առաջ է: Մեսրոպի աղջիկներից ոչ մեկը դեռ ամուսնացած չէր ու, չգիտես ինչու՞, նրան թվում էր, որ ես նրա միջնեկ աղջկա համար եմ եկել: Վանեցի էր է. սիրուն աղջկան ափսոսում էր տար իմ նման սիրուն տղուն»,- ասում է Արտավազդ պապը: Վերջում է հասկանում՝ իրեն կնության են տալու ոչ թե Ռիմային, այլ Մարուսյային` միջնեկ աղջկան:
«Մինչև հիմա էլ չեմ հասկանում, թե ինչ կատարվեց: Չնայած ամուսնացա Մարուսյայի հետ ու 5 երեխա ունեցա ,- ծիծաղում է նա,- բայց մինչև հիմա էլ հիշում եմ, թե ինչպես էի շվարել, բայց դե ջահել էի` ամաչեցի ասեմ, որ Ռիմայի հետևից եմ եկել: Մի խոսքով՝ նրա փոխարեն քրոջը տվեցին»:
Արտավազդ պապը ապրել է իր կնոջ հետ 60 տարի, ասում է՝ միասին երջանիկ են եղել: «Իրար հասկացած ապրում էինք, չնայած, հենց իրար հետ վիճում էինք, ասում էի, որ նրա հետ սխալմամբ եմ ամուսնացել ու էլի Ռիմային էի հիշում: Մարուսը ծիծաղում էր, չէր նեղանում ինձանից»: Ռիմայի հարսանիքին եղել է, հիշում է՝ սիրուն հարս էր: «Չնայած իմ Մարուսն էլ էր սիրուն: Գյուղացիք հետո ծիծաղում էին. ասում էին` Արտոն հարսին շփոթել ա: Բայց ես գոհ եմ ճակատագրիցս: Ես ու Մարուսս լավ երեխեք ունենք, լավ թոռներ ունենք: Մարուսն էլ չկա հիմա, բայց դե ով իմանար` Ռիմայի հետ ինչ ճակատագիր կունենայի»:
Արտավազդ պապի թոռ՝ Մերի Խաչատրյան
