Էջմիածնի կենտրոնից հեռու է Չոբանքյարայի խճուղին: Արմավիրի մարզի միակ Էջմիածնի Արհեստագործական ուսումնարանն այնտեղ է: Դաշտերի մեջ ընկած կիսախարխուլ այս ուսումնարանը ջերմ ու հոգատար անկյուն է թե´ ուսուցչական անձնակազմի, թե´ ուսանողների համար: Վերջիններիս թիվը դասավանդողների քանակից շատ չի տարբերվում. այս տարի ուսումնարան ընդունվել է ընդամենը 25 աշակերտ:
«Շատ ծնողների մոտ պահպանվել է Խորհրդային Միության պրոֆուսումնարանների հասկացությունը,-ասում է ուսումնարանի տնօրեն Վաչիկ Դավթյանը,- շատերի համար նույնիսկ վիրավորական է, որ երեխան ուսումնարանում սովորի: Բացի այդ `ավագ դպրոցներին թույլատրվում է ունենալ արհեստագործական դասարաններ: Էջմիածնում կա նաև քոլեջ, որը շատերի համար ավելի հրապուրիչ է, քան մեր ուսումնարանը: Այս և մի շարք այլ պատճառների հետևանքով էլ մենք ունենում ենք աշակերտների խնդիր»:
1975 թվականին հիմնադրված ուսումնարանը սկզբում Սննդաարդյունաբերական նախարարության ենթակայության տակ էր և պատրաստում էր կադրեր պահածոների գործարաններում աշխատելու համար, հետո անցել է Ագրոպրոմերի, ապա Կրթության նախարարությանը: Չնայած վերադասների փոփոխություններին` ուսումնարանի խնդիրներն այսօր էլ լուծվում են հիմնականում տնօրենի և աշխատակիցների ջանքերով: Նրանք իրենց սաներին վերաբերվում են առանձնակի հոգատարությամբ. ամիսներ առաջ ուսումնարանի տանիքը քանդված էր, պետության կողմից հովանավորություն չստանալով` ուսումնարանի աշխատակիցները գումար հավաքեցին ու իրենց ձեռքերով վերանորոգեցին այն: Մշտական ջեռուցման ու ջրի հարցը չկարողացան լուծել. մարդիկ տուն պահելու խնդիր էլ ունեն: Շենքը քաղաքից այնքան հեռու է, որ աշակերտները ստիպված են տաքսիով դասի գնալ: Որպեսզի իրենց սաները ավելորդ ծախսեր չանեն, ուսուցիչները վերանորոգել են 1975 թվականին իրենց հատկացված ավտոբուսը, որը աշակերտներին Էջմիածնի հրապարակից անվճար տեղափոխում է Չոբանքյարա:
Մեր երկրում ուսումնարանների նկատմամբ նման վերաբերմունքի հիմնական պատճառը միջին մասնագիտական կրթության պահանջարկի պակասն է: Մասնագիտական կրթության որակի ապահովման ազգային կենտրոնի աշխատակից Մկրտիչ Այվազյանը այդ մասին ասում է. «Այս սեկտորի խթանման համար անհրաժեշտ է լավ քարոզչություն, քանի որ միջին մասնագիտական կրթության համար նախատեսված աշխատաշուկան թույլ է զարգացած: Բացի այդ` բուհերն ավարտած ուսանողները համապատասխան աշխատանք չգտնելու հետևանքով հաճախ զբաղեցնում են ուսումնարնների շրջանավարտների աշխատատեղերը»:
Չնայած պետության անուշադրությանը` ուսումնարանում իրենց սաների համար անգամ օրենք են խախտում`տնօրենի և աշխատակիցների նախաձեռնությամբ կրթաթոշակ ստանում են բոլորը: Ասում են` շատերը գյուղից են գալիս, ծախս անում, այդպես գոնե մի հոգս կթեթևանա:
Գայանե Աբասյան
