Այսօր երեխաների համաշխարհային օրն է: 1959 թվականին ՄԱԿ-ի Գլխավոր Ասամբլեան ընդունեց դեկլարացիա` երեխաների իրավունքների վերաբերյալ: «Առավոտ երիտասարդականի» այս հրապարակումը հենց այսօրվա առթիվ է:
Ալեքսանդրա Կոնինյանը ապրել «Զատիկ» մանկատանը, սովորել է Ավանի «Իրավատնտեսագիտական եւ կառավարման» քոլեջում, չափահաս դառնալուց հետո աշխատանք է փնտրել բոլոր հնարավոր տեղերում ու չի գտել: Ալեքսանդրան որոշ ժամանակ աշխատել է որպես վաճառողուհի, բայց տնօրինության ու աշխատակիցների հեգնաքին և ծաղրական վերաբերմունքին չդիմանալով` հեռացել: Այնուհետև որոշ ժամանակ էլ աշխատել է հավաքարար, բայց այս անգամ էլ կրճատման պատճառով է զրկվել աշխատանքից:
«Ես ամսական ունեմ ընդամենը 12000 դրամ եկամուտ` 5000 դրամ սեփական միջոցներից ինձ տալիս է «Զատիկի» տնօրեն Աշոտ Մնացականյանը, 7000 դրամ էլ Հայ օգնության միությունը: Ես այս 12000-ով պետք է կոմունալ վճարումներ կատարեմ, հագուստ գնեմ, սնվեմ ու փորձեմ ապրել»,-ասում է Ալեքսանդրան:
Հայ օգնության միության Երևանի գրասենյակի տնօրեն Աննա Մնացականյանը կարծում է, որ սոցիալական քաղաքականությունը պետք է հենվի մշակութային և տնտեսական քաղաքականության վրա, որոնք մեզ համար խոցելի օղակներ են:
«Եթե պետությունը տնտեսապես չի քաջալերում մանկատան երեխաներին աշխատանքի ընդունելու գաղափարը, ապա գնալ գործարարից պահանջել, որ նա աշխատանքի ընդունի այս երեխաներին, բնականաբար սխալ է: Կարելի է նաև խնդիրը լուծելու համար համապատասխան մտածողություն ձևավորել այսօրվա ամենաազդեցիկ գործիքի` հեռուստատեսության միջոցով, բայց հեռուստատեսությունը այսօր մատուցում է սերիալներ, որտեղ մանկատան երեխաները գողեր են»:
Ալեքսանդրա Կոնինյանն էլ սեփական առաջարկն ունի`գործարաններում` սպասարկման ոլորտում, առանձին բաժիններ բացել մանկատան երեխաների համար: Սակայն ՀՕՄ-ի տնօրեն տիկին Մնացականյանը այս տարբերակին դեմ է. «Այսպես մանկատան երեխաները ավելի խոցելի կդառնան, նրանք կշփվեն միայն իրենց ճակատագրով նմանների հետ և չեն կարողանա ինտեգրվել հասարակությանը: Այդ դեպքում նրանք հավերժ կմնան մանկատան երեխա»:
Ալեքսանդրան շարունակում է աշխատանք փնտրել, լրացնել տարբեր դիմումներ ու հավատով սպասել դրանցից գոնե մեկի դրական պատասխանին ու այնպիսի աշխատակիցների, որոնք նրան չեն ծաղրի:
Գայանե Աբասյան
