«Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արագած Ախոյանը համոզված է, որ չկա ոչ մի տարաձայնություն:
– Դուք, որպես պատգամավոր, առանձնապես ակտիվ չեք, սակայն վերջերս բավականին ակտիվորեն եք դրսեւորվում Արեւմտյան Հայաստան Ձեր ուխտագնացություններով, Ձեր այցելությունները դեպի Վան բավականին հետաքրքիր արձագանքներ ունեցան, ի՞նչ նպատակով եք Դուք դրանով զբաղվում, ինչո՞ւ եք այդքան հաճախ մեկնում Արեւմտյան Հայաստան:
– Մեկ տարի է, ինչ ԱԺ պատգամավոր եմ՝ եւ այսօր, եւ մինչ այդ ես Արագածոտնի մարզի բոլոր համայնքներում ճանաչված եմ եւ ակտիվ գործունեություն եմ ծավալում, մարդիկ ինձ լավ են ճանաչում: Իսկ Արեւմտյան Հայաստանով ես զբաղվում եմ վաղուց եւ արդեն տեւական ժամանակ է, ինչ այնտեղ ակտիվ գործունեություն եմ ծավալում: Արդեն բավականին լուրջ կապեր են ստեղծվել, եւ օր օրի այդ կապերը մեծանում են, եւ նույնիսկ արդեն ապագայի համար լուրջ պլաններ են գծվում: Ես կարծում եմ՝ ամեն ինչ պետք է անել այդ կապերը հաստատելու եւ ամրապնդելու համար:
– Ըստ էության, հայ-թուրքական շփումներ եք ապահովում, ուրեմն ի՞նչ կարծիքի եք հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին, ՀՀ նախագահի կողմից նախաձեռնված հայ-թուրքական շփումների մասին, ըստ Ձեզ՝ այդ ամենը ինչ-որ դրական բան տվե՞ց:
– Իհարկե, որպես պետություն, մենք այդ քայլերը պետք է անենք, եւ այդ իմաստով շատ եմ կարեւորում մեր երկրի նախագահի այդ քայլը: Մենք հարեւանների հետ խնդիր ունենք, բայց, միաժամանակ, ձգտում ենք մեր հարեւանների հետ ունենալ նորմալ, ջերմ, բարիդրացիական հարաբերություններ, եւ դրանք օգտագործել ի շահ մեր ազգի, մեր երկրի, մեր պետության: Սա միայն դրական է: Մյուս կողմից՝ արդեն պետական քաղաքականությունից դուրս, կարծում եմ, վաղուց ժամանակն է ստեղծել արեւմտահայերի մի միություն, որն անկախ միջպետական շահերից եւ հարաբերություններից՝ կներկայացնի այն մարդկանց շահերը, որոնք բռնի տեղահանվել են, արտաքսվել իրենց պատմական հայրենիքից: Այսօր մենք խնդիր ունենք, մի կողմից՝ կան պետական շահեր, մյուս կողմից՝ կոնկրետ այն մարդկանց շահերը, ովքեր անմիջական իրավունքներ ունեն այդ տարածքների նկատմամբ: Երբեք հարցը կոնկրետ չի դրվել: Օրինակ՝ ես որպես վանեցու եւ մշեցու թոռ, տեղյակ եմ, որ շատերն ունեն իրենց պապական հողերի սեփականության մասին փաստաթղթեր, մի՞թե հնարավոր չէ վերականգնել այդ իրավունքները: Հրեաների ցեղասպանությունը կատարվել է ոչ թե իրենց, այլ ուրիշ հողի վրա, բայց իրենք կարողացան պաշտպանել իրենց իրավունքները: Մեզ գուցե խորհրդային կարգերը խանգարեցին, այդ տարիները գուցե առիթ տվեցին, որ թուրքերը մտածեն՝ այդ խնդիրները լուծված են, բայց խնդիրը կա, եւ ես հավատում եմ այդ խնդրի լուծմանը:
– Արդեն նախընտրական շրջանն առավել ակտիվանում է, եւ ավելի են շատացել վերլուծություններն այն մասին՝ պե՞տք է, որ գործարարները լինեն խորհրդարանում, թե՞ ոչ. ըստ Ձեզ՝ գործարարը պե՞տք է լինի նաեւ պատգամավոր:
– Ինքս բնական եմ համարում նախընտրական բոլոր տրամադրությունները, չէ՞ որ ընտրություններ են, եւ կրքերը պետք է լարված լինեն, բնական մրցակցություն է: Բարեբախտաբար, դա զուտ մրցակցություն է եւ ոչ թե պայքար ինչ-որ թշնամու դեմ: Ամեն անգամ, երբ խոսում են գործարար դաշտից, ես ուզում եմ հարց տալ՝ զարգացման այդ ո՞ր փուլին ենք հասել եւ, այսպես ասած, պարտադիրն արե՞լ ենք, հիմա մնացել է ցուցադրակա՞նը: Չէ՞ որ մենք դեռ երիտասարդ, քսան տարեկան պետություն ենք, դեռ անելիքներ շատ ունենք: Կարծում եմ՝ կարեւոր չէ՝ մարդը գործարար է, թե մտավորական, կարեւորն այն է, որ լինի պետական մտածողություն եւ ձգտում՝ ամեն ինչ ծառայեցնելու պետական շահին: Բոլորս էլ ընտրություններ անցած մարդիկ ենք, բոլորս էլ ընտրություններ կազմակերպելու համար ներառում ենք տարբեր շերտերի մարդկանց, միայն թե շատ ձայներ հավաքենք եւ հաղթենք: Ես չեմ խրախուսում, որ գործարարները լինեն պատգամավոր, դա նաեւ Սահմանադրությունն է արգելում, բայց եթե կան կայացած մարդիկ, իսկ գործարարները հիմնականում կայացած, կյանքի փորձ եւ փորձառություն ունեցող մարդիկ են, ապա ինչո՞ւ չօգտագործել նրանց փորձառությունը: Իսկ կայացած, հնարավորություններ ունեցող, ըստ ձեզ, գործարար մարդիկ, երբ ուզում են պատգամավոր դառնալ, իհարկե՝ իրենց սեփականությունները տալիս են կառավարման: Իհարկե, եթե մեկը պետք է անձամբ իր բիզնեսը ղեկավարի եւ համատեղի պատգամավորի աշխատանքի հետ, անընդունելի է, բայց այսօր չեմ կարծում, թե կան նման գործարարներ, այսօր բոլորն էլ իրենց բիզնեսը տալիս են կառավարման:
– Հանրապետականը եւ «Բարգավաճ Հայաստանը», ըստ Ձեզ, ունե՞ն տարաձայնություններ, կա՞ն հակասություններ կոալիցիայի ներսում:
– Հետաքրքիր է, բոլորը խոսում են երեւակայական, անհիմն ինչ-որ հակասության մասին, սակայն նման բան չկա, ես նման լարվածություն չեմ նկատել: Ի՞նչ լարվածության մասին է խոսքը: Մտնում ենք ԱԺ դահլիճ, բոլորին ջերմ բարեւում ենք, ընկերներ ունենք բոլոր կուսակցություններում, չկա ոչ մի լարվածություն: Դա երեւի ինչ-որ մարդկանց երեւակայությունն է կամ ցանկությունը, բայց իրականում նման բան չկա:
– ՀԱԿ-ը կարո՞ղ է այնպիսի իրավիճակ ստեղծել, որ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում լինեն անսպասելի զարգացումներ:
– Չեմ կարծում՝ արտառոց ինչ-որ բան լինի, որովհետեւ, նախ՝ նման պրոցեսներ ստեղծելու համար որոշակի ուժ այսօր չեմ տեսնում ընդդիմության մեջ: Թող չպատկերացնեն, որ բոլորը հավատում են իրենց եւ ընդունում են, նույնիսկ այն մարդիկ, ովքեր մասնակցում են հանրահավաքներին, իրենց անվերապահորեն չեն հավատում եւ չեն ընդունում: Իմ խորհուրդը ընդդիմությանը ձեւակերպեմ պապիս խոսքերով՝ երբ մարդը գնում է աղջիկ ուզելու, տնից դուրս գալուց նախ պետք է հայելու մեջ ինքն իրեն նայի:
Զրույցը գրի առավ ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
