Լեւոն Ջուլֆալակյան. «Ըմբշամարտը Ստամբուլով չի ավարտվել»

Թուրքիայում անցկացված ըմբշամարտի աշխարհի առաջնությունից, որտեղ մեդալներից բացի խաղարկվում էին նաեւ Լոնդոնի օլիմպիական խաղերի ուղեգրեր, մեր հունահռոմեական ոճի ազգային հավաքականը վերադարձավ ընդամենը մեկ բրոնզե մեդալով եւ ուղեգրով:

Հայաստանյան մամուլը թիմի մասնակցությունը գնահատեց անբավարար, ինչին հավաքականի գլխավոր մարզիչ Լեւոն Ջուլֆալակյանը վերապահումներով է համաձայն՝ «Առավոտի» հետ հարցազրույցում ներկայացնելով իր հիմնավորումները:
– Համաձա՞յն եք հայաստանյան ԶԼՄ-ների տված գնահատականին:
– Իմ եւ մարզասերների սպասելիքները, բնականաբար, ավելին էին: Մենք կարող էինք ավելի շատ մեդալ եւ ուղեգիր նվաճել: Սակայն մեր լրատվամիջոցների տված «ձախողում» բնութագրմանը համաձայն չեմ: Անհաջողություն եղել է, սակայն դա էլ հարաբերական է: Որոշ լրագրողների հետ մի քիչ համաձայն չեմ, որովհետեւ նրանք, ասես, անհամբեր սպասում են անհաջողության եւ այն կրկնակի, եռակի բարդացված ներկայացնում: Իսկ ձեռքբերումների մասին լռում են:
– Ի՞նչ ասել է հարաբերական անհաջողություն:
– Եթե 120 երկրների պայքարում Հայաստանը գրավում է թիմային 9-րդ տեղը, ուրեմն այդ հավաքականն ուժեղ ըմբիշներով է համալրված եւ լուրջ թիմ է: Թույլ ընտրանին այդ տեղը զբաղեցնել չէր կարող:
– Բայց մենք խոսում ենք մեդալների եւ ուղեգրերի մասին: Իրոք ուժեղ ըմբիշներից միայն 74 կգ քաշային Արսեն Ջուլֆալակյանը բրոնզ եւ ուղեգիր նվաճեց:
– Այդ հարցով համամիտ եմ. ի վիճակի էինք ավելին անել: Բայց ուզում եմ անպայման նշել մի փաստ: 96 կգ-ում Արթուր Ալեքսանյանը գերազանց հանդես եկավ եւ գնում էր մեդալի, ինչու չէ, նաեւ՝ ոսկե: Սակայն ամբողջ աշխարհը տեսավ, թե ինչպես կողմնակալ մրցավարները նրա ճանապարհը փակեցին՝ անգամ բրոնզի համար պայքարելու իրավունքից զրկելով: Քառորդ եզրափակչում Արթուրը երկու գլուխ բարձր էր թուրք ըմբիշից, բայց մրցավարները կանգնեցրին նրան: Գոհ եմ միակ բրոնզն ու ուղեգիրը նվաճած Արսեն Ջուլֆալակյանից, թեեւ նա էլ պատրաստ էր չեմպիոնության: Բայց հաջողությունն այդ օրը նրանից երես էր թեքել: Յուրի Պատրիկեեւի մասին ասել, որ նա վատ հանդես եկավ, ճիշտ չի լինի: Նա կրկին պարտվեց Նունյես Լոպեսին: Բայց հավատացնում եմ, որ դեռ երբեք կուբացու հետ այդքան լավ չէր գոտեմարտել: Իսկ դրանից հետո երրորդ տեղի համար գոտեմարտում սայթաքում թույլ տվեց: Հավատացեք, որ նա արդեն աշխարհի նախկին չեմպիոնին չէր զիջում ոչ տեխնիկայով, ոչ էլ տակտիկայով: Պարզապես, նախ կուբացին ֆիզիկապես շատ հզոր է, եւ երկրորդ՝ Պատրիկեեւի համար ավանդաբար անհարմար մրցակից: Սպորտում այդպիսի բաներ կան, չէ՞: Ռոման Ամոյանից էին ակնկալիքները շատ մեծ: Բայց նրա էլ պատրաստվածությունն այն չէր: Ռոմանը մեծ մարզիկ է ու գորգում շատ ասելիքներ ունի: Համոզված եմ՝ նա եւ ուղեգիր կնվաճի, եւ Լոնդոնում լավ մարզավիճակ ունենալու դեպքում ի վիճակի է շատ մեծ արդյունքի հասնել: Մի խոսքով, սպորտում ոչ ոք անհաջողությունից, պարտությունից ապահովագրված չէ: Ցանկացած մարզիկ էլ ունենում է վերելքի եւ նահանջի պահեր:
– Հիմա հայ մարզասերներին հետաքրքրում է, թե 2012 թվականին Հայաստանը հունահռոմեական ոճի քանի՞ ըմբիշ կունենա օլիմպիական խաղերում:
– Առջեւում դեռ երեք վարկանիշային մրցում ունենք Բուլղարիայում, Չինաստանում եւ Ֆինլանդիայում: Ճիշտ է, աշխարհի տարբեր կողմերում նշանակված այդ մրցումների միջեւ ընդամենը մեկական շաբաթ է նախատեսված, ինչը տեղափոխվելու, ժամային գոտիների հսկայական տարբերության առումով լուրջ բարդություններ է առաջացնում, սակայն աշխատելու ենք նվաճել հնարավոր առավելագույնը: Իսկ թե քանի՞ վարկանիշ կլինի, եկեք չխոսենք: Ես սովորաբար մրցումներից առաջ մեդալների, վարկանիշների մասին չեմ խոսում: Այս անգամ Ստամբուլ մեկնելուց առաջ սխալվեցի՝ ասելով, որ ակնկալում եմ մինչեւ չորս ուղեգիր: Հետեւանքը, նկատի ունեմ գնահատականները, ինքներդ եք տեսնում: Ավելի ճիշտ կլինի սպասել մինչեւ ամեն բան վերջնականապես կպարզվի: