Տապալվեց հայ բարի կաղնին՝ Վանուշ Խանամիրյանը, թողնելով իր վերջին ստեղծագործությունը՝ «Նաիրյան դալար բարդին»: Երեւի աչքերը փակելիս Վանուշավարի հրաժեշտ է տվել՝ «Մնաս բարով, հայ ժողովուրդ ջան, ոնց եմ քեզ ես սիրում, էս ինչ լավն ես: Քո ցավը տանեմ, առանց քեզ ես կյանք չունեմ»: Մնաս բարով, Վանուշ Խանամիրյան ջան, մեր մեծ եղբայր:
Մի խնդրանք ունեմ մեր լրագրողներին, մի՛ կորցրեք ձեր տակտը, վարքն ու էթիկան մեր մեծ արվեստագետների հանդեպ: Ունենանք մի փոքր հանդուրժողականություն եւ նրբանկատություն, որովհետեւ նրանցից շատ շատերն ունեն փխրուն հոգի եւ անպաշտպան են: