ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ԱՎԵԼԻ ԸՆԴԳՐԿՈՒՆ Է

Ասում է արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանն «Առավոտին» տված հարցազրույցում

– Դուք նշել էիք, թե այս համաներումը կոչված է «լիցքաթափելու, հանդուրժողականության մթնոլորտ ստեղծելու»: Ձեր գնահատմամբ՝ համաներումը որքանո՞վ ծառայեց այդ նպատակին:

– Կարծում եմ, որ ծառայեց: Եթե հետեւենք մամուլին՝ հռետորիկան, հարցադրումները, շեշտադրումները փոխվել են՝ խոսվում է երկխոսության մասին, խոսվում է ապագայի մասին, խոսվում է անելիքների մասին: Այս առումով իրոք փոփոխություն կա այն շեշտադրումներում, թե ամեն ինչ կամ ոչինչ եւ այլն: Մի փոքր էլ եթե սպասենք, կարծում եմ, արդյունքներն ավելի տեսանելի կլինեն:

– Երկխոսության հնարավորությունն արդեն իսկ սպառվա՞ծ չէ, երբ իշխանությունը հայտարարեց, թե ՀԱԿ առաջարկած օրակարգը՝ արտահերթ ընտրությունները, անընդունելի է:

– Հասարակության մի մասը կարծում էր, թե այդ երկխոսությունը պիտի լինի այսպես՝ նստեն ու «դուք ասեք-ես ասեմ»: Խոսքը հասարակական երկխոսության մասին է, որի ընթացքում ժողովուրդն իր պահանջներն է ձեւակերպում, իր դիրքորոշումները, իր մտահոգությունը, եւ հանրային իշխանությունները դրան արձագանքում են: Այսինքն՝ երկխոսությունն այն է, որ օրակարգում միայն «ամեն ինչ կամ ոչինչ» կամ միմյանց ոչնչացնելու խնդիր դրված չէ: Այս դեպքում ոչ մի բանի մասին խոսք լինել չի կարող: (Երեկ «Սիվիլիթաս» հիմնադրամի կազմակերպած քննարկման ընթացքում պատասխանելով «Ազատություն» ռ/կ-ին՝ պրն Թովմասյանն ասաց. «Իրավական տեսանկյունից՝ խորհրդարանի լուծարման բացարձակ իրավունք այլեւս գոյություն չունի: Եթե մինչեւ 2005 թվականի սահմանադրական բարեփոխումները նախագահը կարող էր ցանկացած պահի միայն քաղաքական դրդապատճառներով լուծարել Ազգային ժողովը, ինչն անձնակենտրոն կամ գերկենտրոնացված քաղաքական համակարգի մասին էր խոսում, ապա 2005-ի փոփոխություններից հետո հստակ սահմանված են Սահմանադրությամբ ԱԺ լուծարման հիմքերը, որոնք գոյություն չունեն: Եթե մարդիկ մտածում են, որ հակասահմանադրական ճանապարհով պիտի հասնեն՝ նման բան հնարավոր չէ. իրավական ճանապարհ այսօր արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ անցկացնելու գոյություն չունի: Ես չեմ խոսում քաղաքական, սոցիալական, տնտեսական պատճառների մասին, որովհետեւ այս բոլոր պատճառներից հետո նոր ենք անդրադառնում իրավական հիմքերին: Այս հիմքերն էլ եմ կարծում, որ չկան, եւ այս պարագայում չկան նաեւ իրավական հիմքերը, ուստի դրանք չեն կարող լինել մեր Սահմանադրության համաձայն: Ես խորհուրդ կտայի մինչեւ պահանջ դնելը, տեսնել, թե որքանով են դրանք Սահմանադրությունից բխում»:- Ա. Ի. ): Իսկ այս երկխոսությունը շատ ավելի լայնածավալ է: Եվ ոչ ոք թույլ չի տվել, որ ընդդիմության իրավունքներն ինչ-որ մի կառույց փորձի սեփականաշնորհել, եւ ինչ-որ մի ձեւաչափ որոշեն, որ իշխանության հետ կարող են այդպես երկխոսել: Երկխոսությունը շատ ավելի ընդգրկուն է, շատ ավելի լայն, եւ այդ գործընթացները պետք է ճիշտ հասկանալ ու ճիշտ ընկալել, որպեսզի առկա խնդիրները հնարավոր լինի լուծել:

– Չստացվե՞ց, որ քաղաքական դրդապատճառներով 2 կալանավորվածի ազատ արձակելու համար համաներվեցին գողության, խարդախության, շորթելու, խուլիգանության համար դատապարտված մոտ 400 հանցագործներ:

– Կարող էիք շարքը շարունակել՝ անզգույշ սպանության համար դատապարտվածներ եւ այլն: Բայց ո՛չ, ո՛չ եւ ո՛չ՝ չստացվեց:

– Նշեցիք, թե Ձեր պատկերացմամբ՝ «արդարադատության նախարարի պաշտոնը շատ լավ փորձագետի պաշտոն էր, ես էլ ինձ համարում էի շատ լավ փորձագետ, պետք է գնայի ու սկսեի օրենքներով զբաղվել», եւ հավելեցիք, թե այժմ լավ փորձագետից քաղաքական գործիչ դառնալու փուլում եք:

– Ես այդ թյուրընկալումն ունեի, թե սա լավ փորձագետի պաշտոն է: Իրականում սա քաղաքական պաշտոն է, եւ նախարարն էլ այդ ոլորտի քաղաքականության մշակման համար պատասխանատուն է:

– Սակայն քաղաքական գործիչ դառնալով՝ որտե՞ղ եք հայտնվելու Դուք, հնարավոր է, որ իշխող մեծամասնության՝ ՀՀԿ-ի շարքերում:

– Ես այնտեղ եմ, որտեղ ինձ տեսնում եք՝ արդարադատության նախարար: Այս պահին իմ օրակարգում չկա որեւէ կուսակցության անդամակցելու հարց:

– Կես տարուց ավելին է, ինչ նախարար եք, եւ հետաքրքիր է Ձեր տեսակետը՝ մի մարդն ի՞նչ կարող է փոխել համակարգում:

– Ես միայնակ չեմ՝ այդ համակարգում կան համախոհներ, կան մարդիկ, որոնք ճիշտ են մտածում: Եվ կարող է նրանք հետո ավելի շատանան ու լուծվեն խնդիրները: