«ԲՈԼՈՐԸ ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԵՆ ՏԱԼՈՒ ՊՈ ՊՈԼՆՈՅ ԿԱՏՈՒՇԿԵ»

Անկախ պատգամավոր Լյովա Խաչատրյանը վստահ է՝ գյուղատնտեսության վերականգնմանն ուղղված նախագահի հրահանգները չկատարողների «գլուխները թռչելու են»:

– Թեպետ գյուղատնտեսության հարցերի մասնագետ լրագրող չեմ, սակայն Դուք մեր ամբողջ զրույցի ընթացքում խոսում եք բացառապես գյուղատնտեսության խնդիրներից: Վերջին շրջանում այդ ոլորտում բավականին փոփոխություններ են տեղի ունենում, ՀՀ նախագահը խստորեն կարգադրություններ է արել՝ բարելավել գյուղատնտեսության վիճակը, օգնել գյուղացուն եւ սատարել. արդյոք սա նշանակո՞ւմ է, որ որոշվել է լրջորեն զբաղվել կոնկրետ խնդիրներով:
– Այո, նախագահը հարցը շատ կոնկրետ է դրել եւ, իրոք, ժամկետ է դրել՝ առաջին տեսանելի արդյունքների ժամանակը մայիս ամիսն է, եւ եթե տեսանելի ժամկետներում տեսանելի արդյունքներ չլինեն, բոլորը պատասխան են տալու մինչեւ վերջ՝ «Պո պոլնոյ կատուշկե», ինչպես ռուսներն են ասում, եւ դա քիչ չի թվալու, ես դրանում համոզված եմ:
Բայց այն աշխատանքը, որ կատարվում է նախագահի հրահանգ-կոչը ապահովելու համար, ես գործնական չեմ համարի: Մեկ ամիս անցել է՝ ոչինչ: Մի քանի օր առաջ խորհրդարանում լսումներ էին գյուղատնտեսության հարցերի շուրջ, բոլորի կարծիքը նույնն էր՝ մենք ոչ մի կոնկրետ քայլ չենք կատարում: Միակ կոնկրետ աշխատանքը, որ ես տեսել եմ, գյուղնախարարի աշխատանքն է: Եկավ-տեսավ՝ ծառերը կրծողները կրծել են, ասաց՝ վաղը լիքը մարդ եմ ուղարկելու, ուղարկեց՝ եւ գործնական, եւ մասնագիտական օգնություն տրվեց, եւ իր խոստումը կատարեց:
Մնացածը ի՞նչ են անում, ես չեմ հասկանում: Պարզապես բառացի են հասկացել «դեմքով դեպի գյուղը» արտահայտությունը, գնացել, դեմքերն են ցույց տալիս գյուղին, իսկ իրենց դեմքերի կարիքը այսօր գյուղացին չունի, գյուղացին այսօր կոնկրետ աշխատանքի կարիք ունի: Ֆինանսատնտեսական ճգնաժամը համարյա բացարձակ ազդեցություն չունեցավ գյուղատնտեսության անկման գործում. դա իմ հարյուր տոկոսանոց համոզմունքն է: Գյուղատնտեսության այսօրվա վիճակը սխալ կառավարման, վատ կառավարման, հանցավոր կառավարման արդյունք էր: Փաստեր՝ ինչքան կուզեք: Առաջին՝ ի՞նչն էր պատճառը, որ հարյուր-հազարավոր ծառեր մկները կրծեցին: Պատճառն այն էր, որ գյուղացուն չտրվեց վերջին ջուրը՝ ձմռան տակ ջուրը տալն է, որ սառի-սատկացնի էդ մկներին: Չտվեցին: Ես առաջարկել եմ մի շարք նման խնդիրներով ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծել: Նայում ես գյուղնախարարի վիճակը, վազում է էս կողմ-էն կողմ: Բայց ի՞նչ անի, նրա գործառույթների կեսը վերցրել-տվել են սրան-նրան: Գյուղնախարարը որ ուզենար էլ, չէր կարող այդ ջուրը տալ, որովհետեւ ոռոգման ջուրը գյուղնախարարի տիրապետության տակ չէ: Մյուսը խնձորի օրինակն է՝ 40 հազար տոննա խնձոր գյուղացին կորցրեց միայն Դեմերի այգիներում (Աշտարակի շրջան): Պատճառները՝ հակակարկտային կայանները ժամանակին չկրակեցին, ուշ կրակեցին, թունաքիմիկատները ժամկետանց էին, ոչ մի ազդեցություն չունեցան: Ո՞վ էր այստեղ մեղավոր՝ ֆինանսատնտեսական ճգնաժա՞մը, թե՞ սննդի անվտանգության վարչությունը, որը նույնպես հանել են գյուղնախարարության ոլորտից եւ ինչ-որ առանձին կառույց են դարձրել: Բա այս կառույցի զբաղմունքի անունն ի՞նչ է: Այս կառույցը պետք է խորհուրդ տար գյուղացիներին, պարզեր, թե դեղերը ինչու են ժամկետանց, ով է դրա համար պատասխան տալու: Ոչ մի նման բան չեղավ:
– Դուք հավատո՞ւմ եք, որ մեղավորները պատասխան են տալու «պո պոլնոյ կատուշկե», ինչպես Դուք եք ասում:
– Այո, համոզված եմ, նախագահը եթե արդյունքները չտեսավ, գլուխները թռցնելու է: Մյուս կողմից՝ մեզ մոտ գյուղատնտեսությունը համարյա հարյուր տոկոսով ռիսկային է: Կարող է շատ լավ ծաղկի, լավ բերք լինի ծառի վրա, ու չհասցնես տուն տանել, ասենք՝ դեղին կոմբայնի փոխարեն սպիտակ կոմբայնը կարող է տանել: (Սպիտակ կոմբայնը, ըստ մեր զրուցակցի, կարկուտն է, իսկ դեղինը՝ իրական կոմբայնը- Մ. Ե.): Էլի եմ կրկնում. գյուղատնտեսության այսօրվա վիճակի հիմնական պատճառը վատ կառավարումն է:
– Վերջերս Ձեր մի հարցազրույցում խոսել էիք «Տաշիր» մրցանակաբաշխության մասին, ասել էիք, թե Սամվել եւ Կարեն Կարապետյանների դեմ սեւ PR անողները ձեր թիմից են, կոնկրետ մարդկա՞նց նկատի ունեք, ովքե՞ր են նրանք:
– Ախր, կոնկրետ մարդկանց դուք պետք է նկատի ունենաք, դուք տեսե՞լ եք իշխանական համարվող թերթում որեւէ ընդդիմադիրի հետ հարցազրույց տպագրվի կամ որեւէ ընդդիմադիրի գովեն: Չեք տեսել, որովհետեւ հավքն իր թեւով, օձն իր պորտով այդ լրատվամիջոցներում չի կարող մի բառ անգամ ասել: Եվ եթե այնտեղ խոսվում է իշխանության որեւէ ներկայացուցչի մասին, սա ի՞նչ է նշանակում, նշանակում է, որ դա անցկացրել է իշխանության մի ուրիշ ներկայացուցիչ: Սա արդեն անուն-ազգանուն չի՞: Իսկ բոլորը մեկ առ մեկ գիտեն, թե լրատվական դաշտը ինչպես է կառավարվում: Եթե իշխանության որեւէ անդամի որեւէ իշխանական թերթում կարողանում են փնովել, չարախնդալ արածի համար, դա նշանակում է՝ էլի մենք ենք, հո ընդդիմությունը չէ՞, եթե կարողանար, իրեն կգովեր:
– Իսկ ինչո՞ւ են չարախնդում:
– Քաղաքական պայքարի ձեւ է, իշխանական պայքարի ձեւ է, որոնք իրենց չարությունից, իրենց պաշտոններին անհամապատասխանությունից փորձում են իրենց ինչ-որ ձեւով արժեւորել, իսկ արժեւորելու միակ ձեւը երկրում լարվածությունը պահելն է, որովհետեւ նորմալ պայմաններում լիքը իշխանավորներ, որոնք այսօր պաշտոնավարում են, այդ տեղերում չէին լինի:
Ես ոչ թե պաշտպանում եմ «Տաշիրին», այլ ասում եմ, որ այդ մարդիկ շատ բան են արել մեր երկրի համար եւ դեռ անում են, եւ այսօր կանգնել ու մատնացույց անել, թե մի երկուսին բնակարան են նվիրել, ճիշտ չէ: Եթե այսօր ունենայինք Արաքսի Գյուլզադյան կամ Հովհաննես Բադալյան եւ նրանց տներ նվիրեինք, որեւէ մեկի մտքով չէր անցնի, թե ինչու արեցինք: Բայց մեր ունեցածն այսօր էս է: Մենք ժամանակին փնովում էինք ֆուտբոլը, ըմբշամարտը, բոքսը, ֆինանսավորում գնաց, կամաց-կամաց ոտքի կանգնեցին, եւ այսօր արդյունքներ ենք տեսնում: Մենք ո՞նց պիտի ունենանք Արուս կամ Վահրամ Փափազյան, եթե այսօր չֆինանսավորենք, որ նախ՝ ծնվեն նրանք: Թողնե՞նք: Թողել էինք 15 տարի, ոչ մի մարդ էլ չծնվեց: Պատճառն այն էր, որ մենք չֆինանսավորեցինք: