ԳԱՂԱՓԱՐԱԿԱՆ ԵՎ ՄԵՐԿ ՏԵՍԱՐԱՆՆԵՐԻ ՏԱԲՈՒՆԵՐ

Ըստ երիտասարդ կինոգործիչների, այսօրվա կինոյում հաճախ խնդիրը փորձում են լուծել սիմվոլներով

Նարեկ Ներսիսյանը (ձախից), Շողիկ Թադեւոսյանը եւ Արեգ Ազատյանը:

Փետրվարի 10-20-ը Բեռլինում անցկացվեց կինոաշխարհի ամենահեղինակավոր փառատոներից մեկը՝ Բեռլինի 61-րդ միջազգային կինոփառատոնը, որին այս տարի մշակույթի նախարարության որոշակի աջակցությամբ մասնակցեց նաեւ Հայաստանը: «Առավոտը» հանդիպեց Գերմանիայի մայրաքաղաքից օրերս վերադարձած մասնակիցների՝ կինոռեժիսոր-սցենարիստներ Արեգ Ազատյանի, Շողիկ Թադեւոսյանի եւ դերասան Նարեկ Ներսիսյանի հետ: Երիտասարդ հեղինակներ Արեգն ու Շողիկը Բեռլինալեին մասնակցել են «Այսօր պլյուս» ֆիլմարտադրության «Ռոմանտիկները» լիամետրաժ խաղարկային ֆիլմի նախագծով: Ի դեպ, 1992թ. այս ֆիլմարտադրության «Բոբո» լիամետրաժ գեղարվեստա-վավերագրական ֆիլմը (հեղինակներ՝ Նարինե Մկրտչյան եւ Արսեն Ազատյան) մասնակցել է այս կինոփառատոնի «Պանորամա» բաժնին՝ առաջին անգամ ներկայացնելով Հայաստանը, եւ արժանացել հատուկ մրցանակի։ Նարեկը, ով փառատոնում ներկայացել էր ամերիկյան արտադրության «Այստեղ» ֆիլմով (ռեժիսոր՝ Բրայդեն Քինգ), փաստորեն Բեռլինի կինոփառատոնին մասնակցող առաջին հայ դերասանն է: Ամերիկացի ռեժիսորի նկարն արժանացել է Ֆրանսիական արթհաուս ֆիլմերի միջազգային միության մրցանակին: Ն. Ներսիսյանը, ով ֆիլմում մարմնավորել էր Արցախում կռված տղայի՝ Գրիգորի կերպարը, նշեց, որ փառատոնին այն արժանացել է օտարերկրյա հանդիսատեսի համակրանքին: «Այստեղը» օրերս ցուցադրվել է նաեւ Ստամբուլի միջազգային կինոփառատոնին: Հայաստանյան պրեմիերան կկայանա «Ոսկե ծիրան-2011» կինոփառատոնի շրջանակում:

«Ռոմանտիկների» հեղինակները տեղեկացրին, որ փառատոնի «սիրտը» հանդիսացող «Պանորամա» բաժնի ղեկավարի՝ Վայլենդ Շպեկի հրավերով են մեկնել Բեռլին: Մինչեւ Բեռլինալեին մասնակցությունը, հիշեցնենք, որ ռեժիսոր եւ արձակագիր Արեգ Ազատյանը՝ «Էշը», «Ճանճը», «Զատիկի ոտքից բռնված» ֆիլմերով շուրջ 30 փառատոների է մասնակցել: Ա. Ազատյանը նշեց, որ նոր է ավարտել նաեւ կարճամետրաժ վավերագրական «Ծովում չերեւացող դելֆինները» ֆիլմը:

Բեռլինի միջազգային կինոփառատոնից հետո նախնական պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել ավելի քան տասը համաարտադրողների եւ միջազգային ընկերությունների հետ: Հեղինակները համագործակցության հրավերներ ունեն գերմանական, հոլանդական եւ մի քանի այլ ընկերություններից, որոնք պատրաստ են նաեւ ֆինանսապես օգնել նախագիծը ֆիլմ դարձնելու հարցում, եւ նրանք հույս ունեն, որ աջակցություն կունենան նաեւ Հայաստանում: «Ռոմանտիկների» սցենարի հիմքում ընկած է ժամանակակից թեմա. 5-6 երիտասարդներ գնում են ամառանոց՝ զվարճանալու ու թյուրիմացության, անհեթեթության պատճառով հանդիպում ողբերգության. նրանցից մեկը զոհվում է: Երիտասարդներից մեկի դերում հանդես կգա Նարեկ Ներսիսյանը: «Պատմությունը մասամբ հիմնված է իրական դեպքերի վրա։ Դրա համար որոշեցինք ընտրել մի թեմա, որը մեր իրականության մասին է, որովհետեւ հաճախ ֆիլմեր են նկարահանվում, որտեղ մեր օրերը երկրորդ պլան են մղված»,- ասոււմ է Արեգը: Նրա ձեւակերպմամբ, իրենք ֆիլմում փորձելու են ներկայացնել, թե ինչպես է մտածում այսօրվա հայ երիտասարդը: «Շատ դեպքերում այստեղ վախենում են իրենց միտքն արտահայտել, իսկ կինոն «ազատ» տարածք է, որտեղ կարելի է ամեն ինչ ցույց տալ ու ասել։ Կինոն այսօր «զենք» է, որի միջոցով դրսում կարող ես երկիր ներկայացնել»,-կարծում է Շողիկը: Նրա փաստմամբ, հենց դա էլ գրավել է փառատոնի կազմակերպիչներին, որովհետեւ դրսում Հայաստանից սպասում են ժամանակակից ֆիլմերի, այսօրվա հերոսների: «Երիտասարդը կարող է նաեւ բողոքել իր երկրից եւ պետք չէ դիտողին խաբել, միայն փայլփլուն ներկայացնել իրականությունը»,- գտնում է Ա. Ազատյանը: Նա մտածում է, որ ֆիլմը ինչ-որ տեղ հայ հանդիսատեսին կարող է «համարձակ» թվալ, բայց, ըստ ռեժիսորի. «Այդ համարձակությունը մեր կինոյի տաբուացված լինելուց է: Ոչ միայն մերկ տեսարանների, այլեւ գաղափարական տաբուներ կան՝ հաճախ սիմվոլների միջոցով են փորձում լուծել բարդ խնդիրները: Դեմ չեմ, որ սիմվոլը հրաշալի լուծում կարող է լինել, բայց միշտ չէ, որ գաղափարը պետք է բարդացնելով մատուցել»: «Ռոմանտիկներում» անդրադարձ կա նաեւ հայ-թուրքական հարաբերություններին. դրվագներից մեկում հայ հերոսը զրուցում է գերմանացի զբոսաշրջիկի հետ, զրույցի ընթացքում նա մեղադրում է, ասելով, որ նաեւ գերմանացիների մեղքի բաժինը կա Հայոց ցեղասպանության մեջ: Ֆիլմով հեղինակները փորձում են նաեւ Հայաստանի պատմությունը հասանելի դարձնել օտարներին. «Գերմանացիները մեզ պես չեն մտածում, եթե վախենում ենք մեր թերություններից, գլուխներս դնում ենք ավազի մեջ ու չենք տեսնում խնդիրը, իրենք բաց են եւ ընդունելով սեփական սխալը, փորձում են «մաքրվել»: Գերմանացիների մեծ մասը Հայաստանից տեղյակ չէ, չգիտի ցեղասպանության մասին»: