ԻՆՉՈՒ ԵՆ ԿԱՆԱՅՔ ԴԱՎԱՃԱՆՈՒՄ

Մի շարք պատճառներ՝ դավաճանելու մասին

Տարածված կարծիք է, որ ավելի շատ տղամարդիկ են դավաճանում, քան կանայք: Իրականում դա ամենեւին էլ այդպես չէ: Պարզապես գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչներն իրենց դավաճանությունը կարողանում են ավելի լավ թաքցնել:

Ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ երկրագնդի վրա ամեն վեցերորդ կին դավաճանում է իր ամուսնուն, եւ նրանց մեծամասնությանը հաջողվում է հեշտորեն դա թաքցնել: Հոգեվերլուծողները կարծում են, որ դրա հիմնական պատճառն ընտանիքը պահպանելու ցանկությունն է:

Մինչդեռ ուժեղ սեռի ներկայացուցիչները չեն կարող հմտորեն թաքցնել իրենց դավաճանությունները: Այդ է պատճառը, որ տղամարդկանց դավաճանության մասին ավելի շատ է խոսվում:

Չնայած վերոնշյալ ուսումնասիրությունն անցկացվել է միջազգային մակարդակով, բարձրակարգ հետազոտողների կողմից, այդուհանդերձ սա այն դեպքն է, երբ հայ կանայք՝ հենց դավաճանելու առումով, հաստատ տարբերվում են: Եվ ինչքան էլ Հայաստանը եվրոպականացվի, ինչքան էլ, որ մոդայիկ ու ժամանակակից դառնանք, միեւնույն է՝ հայկական ավանդական ընտանիք ասվածը չի կորցնի իր հմայքը, որի հիմքում հայ կնոջ գեղեցիկ կերպարն է, հավատարիմ կին ու հոգատար մայր լինելը:

Ինչպես կանանց, այնպես էլ տղամարդկանց մոտ գոյություն ունեն մի շարք պատճառներ, ըստ որոնց՝ վերջիններս դավաճանում են: Իսկ կոնկրետ կանանց դավաճանության գնալու պատճառների մասին «Առավոտը» զրուցեց հոգեբան Ստեփան Ավետիսյանի հետ: «Ընդհանրապես երկու սեռն էլ ընդունակ է դավաճանելու, բայց տղամարդիկ դա ավելի հաճախ են անում, սակայն պետք չէ եզրակացնել, որ հավատարիմ տղամարդ չի լինում: Եվ եթե կինը չի դավաճանում, դա դեռ չի նշանակում, որ նա իրավունք, ցանկություն, հնարավորություն չունի: Ի դեպ, ԱՄՆ-ում մի հետաքրքիր հետազոտություն է անցկացվել եւ պարզվել է, որ կանայք ավելի հակված են դավաճանելու, չնայած գեղեցիկ սեռն ավելի քիչ է դիմում այդ քայլին: Կանանց կողմից դավաճանելու հնարավորություններն ավելի շատ են, բայց նրանք միայն ծայրահեղ դեպքերում են դավաճանում: Հիմնական պատճառներից են՝ ամուսնու կողմից չնկատված, անտեսված լինելը, սոցիալական ծանր պայմաններն ու ընտանիքի ողջ հոգսն իրենց վրա վերցնելու հետեւանքը, ծերանալու վախից իրենց միշտ երիտասարդ երեւակայելու փաստը, ամուսնու հետ չստացված սեռական հարաբերությունները, անկողնում անհամատեղելիությունն ու մշտապես սեռական անբավարարության զգացողությամբ ապրելը եւ այլն»,- նշում է Ս. Ավետիսյանը՝ հավելելով, որ դավաճանելու յուրաքանչյուր պատճառ ունի իր բացատրությունը, ինչն էլ պետք է հասկանալ: Մեր զրուցակցի խոսքերով, հայ կնոջ դավաճանությունը միշտ վատ է ընկալվել հասարակության կողմից, սակայն տղամարդու դավաճանության վրա, չգիտես ինչու, միշտ աչք է փակվել, շատ հաճախ համարվելով «նորմալ երեւույթ». «Այսպիսի մի կոպիտ խոսք կա. երբ կինն է դավաճանում, բոլորը նրանց պատուհանից ներս են թքում, իսկ երբ տղամարդն է դավաճանում, ապա իրենք՝ այդ ընտանիքը պատուհանից դուրս է թքում: Կոնկրետ հայերիս դեպքում, կարծում եմ, հենց այսպես է, որովհետեւ հայ կնոջ դավաճանությունը միշտ համարվել է անբարոյականություն: Իսկ ով ասաց, որ տղամարդը բարոյական քայլ է անում կնոջը դավաճանելուց հետո խելոք-խելոք տուն վերադառնալով: Կամ ինչու պիտի հասկացվի տղամարդու դավաճանությունը, իսկ կնոջը՝ ոչ: Չեմ խրախուսում ոչ մեկի դավաճանելու փաստը, դա սխալ արարք է, բայց խնդրի լուծումը գտնելու համար պետք է նախ լուծել այն: Ասում են՝ այսինչի կինը սիրեկան ունի, դավաճանում է եւ այլն: Նախ դա ոչ մեկի քննարկելիքը չէ, այդ հարցը պետք է լուծեն միայն ամուսինները, երկրորդն էլ՝ ամուսինը, առանց կացինը ձեռքը վերցնելու ու կնոջը գլխատելու փորձ անելու՝ պետք է հարցը լուծի: Ինչպես նշեցի՝ պատճառները շատ տարբեր կարող են լինել. գուցե այդ տղամարդը չի կարողանում բավարարել իր կնոջ սեռական ցանկությունները: Ինչը շատ լուրջ հարց է, ու չպետք է անտեսել: Ինչպես տղամարդը չի կարող ամբողջ կյանքում չբավարարված ապրել, այնպես էլ՝ կինը: Եվ պետք չէ զոռով, զոհողությունների գնով պահպանել այն ընտանիքը, որը հիմքից առողջ չէ, քանզի կա խնդիր»: Ս. Ավետիսյանի ձեւակերպմամբ, կան մի շարք լուրջ հանգամանքներ, ըստ որոնց՝ կինը դավաճանում է. «Կանանց տեսակ կա, որը անկախ իր կամքից՝ չի կարող չդավաճանել: Այսինքն՝ նա հոգեբանորեն ի վիճակի չէ հավատարիմ լինել: Կան նաեւ այնպիսիք, որ իրենց ողջ կյանքի ընթացքում փնտրտուքների մեջ են, կարելի է ասել, որ փորձում են բոլոր տղամարդկանց, ու այդպես էլ չեն գտնում իրենց ուզածը, չեն բավարարվում, իսկ սա արդեն հիվանդություն է, եւ մեղադրել նրանց անբարոյականության մեջ՝ սխալ է, որովհետեւ նրանք իրականում հիվանդ են եւ լուրջ օգնության կարիք ունեն»: