Ինչո՞ւ ուշացած արեցին այն, ինչ ակնհայտ էր
![\"\"](\"https://www.aravot.am/2010/aravot_arm/December/22/p8.jpg\")
Զրուցակիցս՝ Մհեր Մկրտչյանը, դեռ 2007թ. դեկտեմբերի 28-ին ՀՀ սահմանադրական դատարանի դիմաց հայտարարել էր անժամկետ հացադուլ: Նա պահանջում էր, որպեսզի հակասահմանադրական ճանաչվի Քրեադատավարական օրենսգրքի 284 հոդվածի 1-ին կետը: Այն վերաբերում էր գաղտնալսմանը: Նշված հոդվածը իրավունք էր վերապահում համապատասխան մարմիններին առանց դատարանի որոշման քրեական հետապնդում իրականացնել:
Մինչ հացադուլը, Մհեր Մկրտչյանը 3 տարի առաջ դեկտեմբերի 27-ին գրավոր դիմել էր Մարդու իրավունքների պաշտպան Արմեն Հարությունյանին եւ հիմնավորել, որ Քրեադատավարական օրենսգրքի 284 հոդվածի 1-ին կետը հակասում է ՀՀ սահմանադրության 23 հոդվածի 5-րդ կետին: Գրավոր դիմումի մեջ դիմելով պաշտպանին, Մկրտչյանը խնդրել էր անհապաղ դիմել Սահմանադրական դատարան, որպեսզի նշված կետը համարվի հակասահմանադրական, քանի որ շատերը գտնվում էին կալանքի տակ:
Հիշեցնենք, որ 2007թ. դեկտեմբերի 10-ին քրեական հետապնդում էր սկսվել Ժիրայր Սեֆիլյանի նկատմամբ: Քրեական հետապնդման համար հիմք էր հանդիսացել Քրեադատավարական օրենսգրքի 284 հոդվածի 1-ին կետը:
Այս տարվա նոյեմբերի 23-ին Սահմանադրական դատարանը հակասահմանադրական համարեց նշված հոդվածը՝ Սահմանադրական դատարան էր դիմել ՄԻ պաշտպանը:
Իսկ այդ մասին Մհեր Մկրտչյանին չեն ծանուցել:
«Հացադուլս ինքնանպատակ չէր: 2008թ. հունվարի 19-ին, իմ բողոքի ակցիայի ժամանակ ինձ հետ հանդիպեց Պաշտպանի մամուլի քարտուղարը: Նա խնդրեց դադարեցնել հացադուլը եւ հրավիրեց ինձ իրենց գրասենյակ: Ես գնացի գրասենյակ, արդյունքում՝ հունվարի 29-ին դադարեցրի հացադուլը: ՄԻ պաշտպան Արմեն Հարությունյանն անձամբ ինձ ասաց՝ տարբերություն չկա, մենք հարցը կբարձրացնենք ԱԺ միջոցով: Ես ասացի, որ ժամանակի առումով հարցը պետք է արագ բարձրացվի, քանի որ անմեղ մարդիկ կային կալանավայրերում: ՄԻ պաշտպանը գրավոր պատասխանել էր, որ նշված հոդվածում կա հակասահմանադրական դրույթ»,- պատմում է Մհեր Մկրտչյանը:
Այն ժամանակվա ԱԺ նախագահ Տիգրան Թորոսյանը գրավոր պատասխանեց, որ առաջիկա նստաշրջանում Քրեադատավարության օրենքի քննարկման շրջանակներում այդ սխալը կուղղվի:
2010թ. հունիսի 11-ին ՄԻ պաշտպան Ա. Հարությունյանը դիմում է Սահմանադրական դատարան:
«Ինձ անհայտ պատճառներով Ա. Հարությունյանը որոշեց դիմել ՍԴ: Նոյեմբերի 23-ին ՍԴ-ն հակասահմանադրական ճանաչեց այն: Հարց է առաջանում. ինչո՞ւ չէր կարող դա անել ավելի շուտ, ինչո՞ւ ինձ չի ծանուցվում, որ թեկուզ ուշացումով, ձեր դիմումով հիմնավորված պահանջը ի կատար է ածվել»,- հարցնում է զրուցակիցս:
Մ. Մկրտչյանն ունի իր կարծիքը՝ ուշացումով հարցը օրակարգ մտցնելու համար: «Հացադուլի ժամանակ էլ ես թույլ չեմ տվել շահարկումներ: Երբեւիցե որեւէ կուսակցության անդամ չեմ եղել: Հարցը զուտ իրավական է: Նույնիսկ Ժիրայր Սեֆիլյանին չեմ ճանաչել: Գիտեմ դատական կարգն էլ, ձեւն էլ, նաեւ այն, թե ինչպես կանչել պատասխանատվության ՄԻ պաշտպանին: Բայց զարմանք եւ ափսոսանք եմ ապրում, որ իրավաբանության դոկտորը նույնիսկ առիթ է տվել, որ նման կարծիք հայտնեմ»,- ասում է Մ. Մկրտչյանը:
Սահմանադրությամբ մարդու, քաղաքացու իրավական նորմի փոփոխությունը, որը բարելավում է նրա վիճակը, ունի հետադարձ ուժ, խստացումը՝ չունի: «Բոլորս հիշում ենք 2008-ի ընտրությունները, նախընտրական շիկացած իրավիճակը, մարտի 1-ի իրադարձությունները: Հարյուրավոր գործեր այդ չարաբաստիկ հոդվածի վրա են հիմնված եղել: Ինչ ունենք այսօր: ՍԴ-ն թեկուզ ուշացած կայացրել է որոշում, որը հետադարձ ուժ չունի, չի կարող գործուն լինել: Քանի որ Քրօրով նախատեսված է, որ քրեական հետապնդման, քրգործի հարուցման համար ապացուցողական բազան այդ ժամանակվա գործող օրենսդրության հիման վրա է: Պահանջվում է մի բան. ուղղակի ճշմարտությունը վերականգնվի: ՄԻ պաշտպանը պարտավոր է հրապարակավ ընդունել, որ իմ դիմումի հիման վրա ուշացումով կայացվել է նման որոշում: Եթե դա արվեր ժամանակին, մեզ ծանոթ իրադարձությունները չէին լինի, եւ ուժայինները ստիպված կլինեին դատարանի որոշմամբ առաջնորդվել»,- նշում է Մ. Մկրտչյանը:
Հ. Գ. Այս որոշման առավելությունն այն է, որ «գործ տվողների» հաստիքները կրճատվեցին:
