![\"\"](\"https://www.aravot.am/2010/aravot_arm/December/9/p2.jpg\")
ԱԳՆ-ի առաջարկած փոփոխությունները մեկնաբանում է ԼՂՀ նախկին արտգործնախարար Արման Մելիքյանը
– Պարոն Մելիքյան, երեկ փոխարտգործնախարար Շավարշ Քոչարյանն Ազգային ժողովի նիստում ներկայացրեց «ՀՀ միջազգային պայմանագրերի մասին» օրենքի մեջ առաջարկվող փոփոխությունների նախագիծը, որոնց էությունն այն է, որ Հայաստանը կարող է իրավապայմանագրային հարաբերությունների մեջ մտնել նաեւ միջազգայնորեն չճանաչված սուբյեկտների՝ միավորումների ու կազմավորումների հետ: Ի՞նչ դեր կարող են խաղալ այդ փոփոխությունները ԼՂՀ միջազգային ճանաչման տեսանկյունից:
– Ցավոք, Ձեր նշած օրենքը առաջին անգամ չէ, որ դառնում է ՀՀ իշխանությունների քաղաքական պատեհապաշտության զոհը՝ հայ-թուրքական արձանագրությունները այսօրվա մեր պետական քաղաքականության անսկզբունքայնության անկյունաքարն են եւ ճանապարհ բացեցին այս փոփոխությունների համար: Հարցի էությունը հետեւյալն է՝ Աստանայում պարոն Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ եթե Ադրբեջանը փորձի ռազմական ճանապարհով լուծել ԼՂ հիմնախնդիրը, ապա ՀՀ-ն կճանաչի ԼՂՀ անկախությունը: Առաջարկվող փոփոխությունները թույլ են տալիս, որ Հայաստանը խաղաղ պայմաններում ԼՂՀ պետական անկախությունը չճանաչի, չձգտի այդպիսի ճանաչման եւ ասի, որ առանց ճանաչելու էլ ամեն ինչ լավ է: Ստացվում է, որ Արցախը Հայաստանի կողմից ճանաչելու դրդապատճառը կարող է լինել միայն պատերազմը, բայց խնդիրը միայն այսքանով չի սահմանափակվում, այն պարունակում է ՀՀ միջազգային հեղինակության անկման լրացուցիչ ռիսկեր:
– Ի՞նչ ռիսկերի մասին է խոսքը:
– Ինձ թվում է, որ այս փոփոխությունները վերջին հերթին են վերաբերում Արցախին: Դրանք, ավելի շուտ, միտված են կարգավորելու Հայաստանի հարաբերությունները, օրինակ, Հարավային Օսիայի ու Աբխազիայի հետ: Երեւի թե օրենսդրական այս նախաձեռնության հեղինակները փորձում են այս ձեւով մի կողմից՝ գոհացնել Ռուսաստանին, իսկ մյուս կողմից՝ արդարանալ Վրաստանի առջեւ՝ ասելով, թե չեն ճանաչում Հարավային Օսիայի եւ Աբխազիայի պետական անկախությունը: Սա իսկական աչքակապություն է, որը հանուն օտարների կարծեցյալ բարեհաճությունը շահելու նպատակի՝ ոտնակոխ է անում մեր իսկ պետական, ազգային շահերը:
Կա նաեւ մեկ այլ վտանգ: Այս փոփոխությունների ընդունումը, փաստորեն, Հայաստանի համար դուռ է բացում ամեն տեսակի չճանաչված, օրենքից դուրս գտնվող կազմավորումների հետ հարաբերությունների օրինականացման համար: Այդպիսիք կարող են լինել տարատեսակ անջատողական շարժումները, ահաբեկչական եւ ագրեսիվ աղանդավորական կազմակերպությունները եւ այլն, եւ այլն: Արցախի ճանաչումը Հայաստանի կողմից կարեւոր է առաջին հերթին այն պատճառով, որ վերջ կտա ԼՂՀ-ի միջազգային իրավական դաշտից դուրս գտնվելու իրողությանը: Մեր իշխանությունների բռնած ուղին այլ է՝ ՀՀ-ն փորձում է իր համար օրինականացնել անօրինականը, մինչդեռ շատ ավելի արդյունավետ ու կարճ է անօրինականից սահմանազատվելու ճանապարհը: Ինչեւէ, ստիպված ենք ընդունել, որ Հայաստանում որոշումներ կայացնելիս նախապատվությունը տրվում է սովորաբար առաջին տարբերակին:
