ՀՀՇ վարչության նախագահ Արամ Մանուկյանի տպավորությամբ՝ ՌԴ-ն եւ ԱՄՆ-ը ԼՂՀ հարցում համաձայնության են եկել:
– Ի՞նչ պիտի տա ՀՀ-ին եւ հայաստանցիներին մոնիտորինգի ռեժիմի խստացումը, ինչի պահանջը ՀԱԿ-ը փոխանցեց Հայաստանում ԵԽ ներկայացուցչությանը, երբ մարտի մեկին եւ դրան հաջորդած իրադարձություններում տեսանք եվրոպացիների վերաբերմունքը: Ավելին, առաջին նախագահն անգամ բավականին սուր քննադատության ենթարկեց եվրոչինովնիկներին. հիմա ի՞նչ ենք ուզում, որ մեզ համար կամ մեր փոխարեն անեն այդ «երիտասարդ կարիերիստները» կամ «ծերունի թոշակառուները»:
– Մեզ համար ոչինչ անել պետք չէ, մեր փոխարեն էլ ոչինչ անել պետք չէ: Այն, ինչը որ մեր խնդիրն է, մենք կանենք: Այս կռիվը մեր կռիվն է, ուրիշի կռիվը չէ: Մեր ասելով՝ նկատի ունեմ մեր սերնդին: Ոչ մեկն ավելի չի ցավում, ավելի պատասխանատու չի զգում այս երկրի հաջողությունների եւ անհաջողությունների համար, քան այն սերունդը, որը ձեռք բերեց անկախություն, կազմակերպեց Ղարաբաղի ազատագրական շարժումը եւ Հայաստանի ժողովրդավարացման գործընթացը: Մենք չենք թողնի, որ մեր խնդիրն ուրիշը լուծի: Մենք ունենք եւ հնարավորություն, եւ ուժ, եւ կամք՝ մեր խնդիրները լուծելու: Մենք ենք այս կռվի տերը: Վերջին հաշվով, ժողովրդավարությունն ինձ համար կենսակերպ է, ապրելու, մտածելու ձեւ, իսկ Համմարբերգերի կամ Լինդբլադի համար՝ աշխատանք: Նրանց մոտիվացիան ուրիշ է, իմն՝ ուրիշ: Իսկ եվրոպացիներից ընդամենը պահանջում ենք կատարել այն, ինչն իրենք պարտավոր են կատարել՝ որպես այն կազմակերպության անդամ, որի մեջ մենք գտնվում ենք: Դիմում ենք եվրոպացիներին, որ լինեն իրենց խոսքի, իրենց որոշման տերը: Այն կանոնների տերը, որոնք իրենք են սահմանել: Վերջին հաշվով, եթե Հայաստանը մտել է այդ կառույցներ, ապա մտել է այդ կանոններով, եւ այս պահին մենք չէ, որ խախտում ենք այդ կանոնները, այլ եվրոպացիները: Եթե մարդիկ ընդունել են չորս բանաձեւ, ապա բարի լինեն դրանց տեր կանգնել եւ հետեւողական լինել, այլապես իրենց վարկն ու հեղինակությունն է, որ ընկնում է: Այսինքն՝ սա նաեւ իրենց խնդիրն է. եթե ուզում են, որ Եվրոպան ընդարձակվի, եվրոպական արժեքները սիրելի եւ ընդունելի դառնան ոչ միայն եվրոպական ժողովուրդների համար, ապա պարտավոր են կատարել այն, ինչ պարտավոր են կատարել:
– ԲՀԿ-ում եւ ԲՀԿ-ի շուրջ տեղի ունեցող իրադարձություններն, ըստ Ձեզ, ի՞նչ են նշանակում:
– Դա դասական ներիշխանական գզվռտոց է եւ դասական է այնքանով, որ երբ թիմ է ձեւավորվում՝ առանց գաղափարի, առանց նպատակի, որս անելու համար, որսի քչության դեպքում ոհմակը սկսում է իրար գզվռտել: Դա օրինաչափ է, դա կշարունակվի եւ կուժեղանա, քանի որ, բացի թալանելուց, այլ ընդհանուր գաղափար նրանք չունեն: Իրենց կապող օղակը թույլ է, եւ այն հաճախ է կտրվելու: Ինչո՞ւ ՀԱԿ-ում արդեն երեք տարի ներքին դժգոհությունները կոնֆլիկտ չեն դառնում, որովհետեւ գաղափար կա, բարոյական, հոգեբանական կապ, քան փողն է: Մեզ նպատակն է պահում ցրտին, փողոցում, հալածանքների դեմ: Այն նպատակը, որ մեր ընկերները քաղբանտարկյալներ են, որ բացահայտվեն մարդասպան հանցագործները: Այդ նպատակը սուրբ է ու բարոյական, դրա շուրջ համախմբվելն ավելի հեշտ է:
– ՀԱԿ-ում հակասությունների համատեքստում հիշեցնեմ, որ վերջերս մամուլի ասուլիսում ՀՀ նախկին արտգործնախարար, ՀՀՇ վարչության նախկին նախագահ Ալեքսանդր Արզումանյանը ցավ հայտնելով՝ հայտարարեց, որ ՀՀՇ-ն նահանջել է լիբերալ արժեքներից եւ գաղափարներից, ինչի ապացույցը կուսակցության վերջին համագումարում զարգացած իրադարձություններն են: Ինչո՞ւ է ՀՀՇ-ն նահանջել լիբերալ արժեքներից:
– Ինֆորմացիայի պակաս կար եւ պարոն Արզումանյանի, եւ ձեզ մոտ: ՀՀՇ-ն հզորագույն լիբերալ ուժն է Հայաստանում, եւ շատ շուտով կտեսնեք ու կզգաք լիբերալիզմի եւ մեր կատարած աշխատանքի արդյունքները: Դա կլինի մոտ մեկ ամիս հետո, մամուլի ասուլիսում ես կներկայացնեմ:
– Կուսակցության շուրջ տեղի ունեցած իրադարձություններից տեւական ժամանակ է անցել եւ հետին թվով թերեւս ավելի ճիշտ ու սթափ կարելի է խոսել՝ ի վերջո, իրականում ի՞նչ էր եղել ՀՀՇ-ում:
– Ոչինչ, որ դուք չեք հասկացել: Ներող կլինեք՝ ցավ չեմ ապրում: Կարեւորը մենք հասկացանք:
– Ի՞նչ հասկացաք:
– Հիմա ամեն ինչ շատ նորմալ է, ուժեղ ենք, եւ մեկ ամիս հետո ես հանրությանը կմատուցեմ այն ամենը, ինչ արվել է եւ ինչ սպասվում է կուսակցության գործունեության վերաբերյալ: Ոչինչ, որ որոշ մարդիկ չեն հասկացել: ՀՀՇ-ն հզոր ուժ է, որովհետեւ կանգնած է հզոր գաղափարական հենքի վրա: Վերջին հաշվով, երկիր հիմնող, անկախություն վաստակած եւ պատերազմում հաղթանակած կազմակերպություն է, եւ եթե հաճախ չենք փոքրանում եւ մանր բաներին չենք արձագանքում, ընդունեք, որ մի քիչ ծանր ենք, մի քիչ լուրջ ենք: Ընդունեք մեզ այդպիսին: