ԼՈՌԻՆ ԷԼ ՊԱԿԱՍ ԳՐԱՎԻՉ ՉԷ

Չնայած այս շրջանը հարուստ է պատմամշակութային արժեքներով, բայց զբոսաշրջիկներին գրավելու համար շատ գործ կա անելու

Սանահինի եկեղեցուն տիրություն անող տիկին Սոխակը նեղսրտում էր, որ Երեւանում նոր եկեղեցի են ուզում կառուցել, մինչդեռ հները չեն կարողանում պահպանել: Եկեղեցին բարեկարգման կարիք ունի, անձրեւաջրերից պատերը քանդվում են, իսկ կտուրին եւ պատերին աճած ծառերը լայն ճեղքեր են առաջացրել:

 
Չգործող Սանահինն իր շուրջը մի քանի բիզնես է կենտրոնացրել՝ այս տիկինն ամեն օր
Ալավերդուց գալիս է Սանահին, որ իր ձեռքի աշխատանքները վաճառի:

Այս փոքրիկին հանդիպեցինք Ախթալայի սուրբ Աստվածածին եկեղեցու բակում. նա պատի տակ նստած երազում էր, սակայն գաղտնիքը մեզ չբացեց, թե ինչ է երազում: Փոքրիկը եկել էր մասնակցելու Ախթալայում տեղի ունեցած խորովածի փառատոնին:

Տիկին Անահիտն էլ եկեղեցուն կից լավաշի գործ էր դրել,
որի բույրն այցելուներին անտարբեր չէր թողնում:

ՀՀ կառավարությունը վերջին տարիներին փորձեր է անում զարգացնել ներգնա տուրիզմը՝ մարզերում ճոպանուղիներ ու շքեղ հյուրանոցներ է կառուցում, միջմարզային ճանապարհներն է նորոգում: Սակայն այս ամենը կարծես թե սահմանափակվում է Ծաղկաձոր, Էջմիածին, Գառնի-Գեղարդ ու Ջերմուկով: Մերոնց թվում է, թե այդ վայրերը ցույց տալով, զբոսաշրջիկների սիրտն արդեն նվաճել են: Մինչդեռ Հայաստանում կան այնպիսի գեղատեսիլ եւ պատմամշակութային տարածաշրջաններ, որոնք ցանկացած զբոսաշրջիկի հաստատ ավելի շատ կգրավեն: Օրինակ՝ Լոռին իր փարթամ բնությունով եւ պատմական հուշարձաններով շատ հարուստ է, մնում է միայն կառավարությունն ուշադրություն դարձնի այդ տարածաշրջանին եւ զարգացնի ենթակառուցվածքները: Չնայած սրան, տեղի բնակիչներն իրենց ուժերով մինի-հյուրանոցներ են կառուցում: Հենց Հաղպատ գյուղում 1 ամիս է գործում է «Գայանե» հյուրանոցը:
Լոռու Սանահինի եկեղեցական համալիրում մեզ հանդիպած զբոսաշրջիկը, որը Հոլանդիայից էր, զարմացած ու հիացած էր այդ տեղանքներով: Ընդ որում, ավելի շատ զարմացած էր, որ այդ գեղատեսիլ վայրերը ոչ մի տեղ չեն գովազդվում. «Դուք  այսպիսի պատմական գանձեր ունեք, ինչո՞ւ ոչինչ չեք անում, որ այդ մասին աշխարն էլ իմանա»: Այն, որ Սանահինի վանքն այսօր կանգուն է, եւ դռներն այցելուների առջեւ բաց են, դա միայն հարակից գյուղերի բնակիչների շնորհիվ է: Վանքը երկար տարիներ է՝ քահանա չունի, գյուղացիներն էլ ցավով են նշում, որ վանքում պատարագ չի լինում, մկրտություն եւ պսակադրություն չեն անում: