![\"\"](\"https://www.aravot.am/2010/aravot_arm/September/24/p21.jpg\")
Մելինե Դալուզյանը դարձավ աշխարհի առաջնությունների կրկնակի բրոնզե մեդալակիր եւ Հայաստանի կանանց ազգային հավաքականի հաշվարկին բերեց օլիմպիական 23 վարկանիշային միավոր:
Գյումրեցի մարզուհու մրցելույթը հայ մարզասերը դիտել է ուղիղ հեռարձակումով եւ գիտի, որ թե պոկում (112 կգ), թե հրում (139 կգ) վարժություններում եւ թե երկամարտում (251 կգ) Արտաշես Ներսիսյանի սանը արժանացավ բրոնզե մեդալի: Հայաստանի նման փոքր երկրի համար աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր ունենալը լուրջ ձեռքբերում է: Սակայն արդյո՞ք դա էր Դալուզյանի ուժերի առավելագույն սահմանը: Եթե նայելու լինենք նրա՝ այդ օրվա հնարավորություններին, Մելինեն գրավեց իր արժանի տեղը: Բայց իրականում նա կարող էր նաեւ ավելին անել: Անթալիա ժամանելու երկրորդ օրվանից Մելինեն մարզիչներին բողոքում էր սրտխառնոցից, չէր կարողանում ոչ լիարժեք սնվել, ոչ էլ լիարժեք մարզվել: Արդյունքում, մրցումից մեկ ժամ առաջ կշեռքի ժամանակ նրա անձնական քաշը սովորականից պակասել էր մոտ 1,5 կիլոգրամով, ինչը ծանրամարտում կարեւոր խնդիր է: Ու պատահական չէր, որ մրցման ավարտին այստեղ գրեթե բոլոր մասնագետները զարմացած էին, որ հայաստանցի մարզուհին չկարողացավ կրկնել այս տարվա ապրիլին Մինսկում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում բարձրացրած կիլոգրամները՝ 115+145
=360 կգ, ինչն Անթալիայում աշխարհի չեմպիոնի արդյունք կլիներ: Ի դեպ, այստեղ Մելինեի նախնական պատվերներն էին. պոկում՝ 110 կգ, հրում՝ 140 կգ:
Ինչեւէ, եղածն արդեն եղել է: Բայց չմոռանանք, որ աշխարհի այս առաջնությունն օլիմպիական վարկանիշային մրցում է ու այստեղ ամենակարեւորը հնարավորին չափ շատ թիմային միավոր վաստակելն է, ինչը մեր կանանց հավաքականը հաջող է կատարում:
Երեկ վաղ առավոտյան 85 կգ քաշային կարգում հանդես եկող ուրուգվայցի մեր հայրենակից Ալեն Ալեյանը պոկում վարժությունում ցույց տվեց 125 կիլոգրամ, ինչն Ուրուգվայի ազգային ռեկորդ է: Ալենի վերջին ամիսների մարզիչ Փաշիկ Ալավերդյանը ընդհանուր առմամբ գոհ է իր սանից: Նրա խոսքերով, Ալենն այս կարճ ժամանակում զգալիորեն բարձրացրել է իր արդյունքները, սակայն կարող է հասնել ավելիին, եթե ժամանակին զբաղվի ուսամկանի վնասվածքը բուժելով:
