Կանանց իրավունքների կենտրոն դիմած քաղաքացի Կ-ն հայտնել էր, որ, ամուսնանալով 2003թ-ին, ունեցել է մեկ երեխա: Ամուսնու հետ համատեղ կյանքն անհնարին է դարձել, քանի որ ամուսինը նրան ենթարկում է ֆիզիկական եւ հոգեբանական բռնության, անհիմն խանդի տեսարաններ է ստեղծում, արգելում է տնից դուրս գալ, իսկ անհրաժեշտության դեպքում եթե դուրս է գալիս, ապա հետեւում է ծեծը ընտանիքի մյուս անդամների ներկայությամբ:
Կինը 27 տարեկան է, ընտանիքի մայր, սակայն ամեն անգամ քնում է վախի զգացումով, քանի որ մտավախություն կա, թե ամեն հարվածից կարող է կենդանի չմնալ կամ ունենալ առողջական լուրջ խնդիրներ: Անհարմար է զգում տնից դուրս գալ, քանի որ չի լինում մի օր, որ իրենց տնից աղմուկի, հայհոյանքի եւ ծեծի ձայներ չլսվեն: Ամուսնու կողմից ենթարկված ֆիզիկական բռնության արդյունքում ստացել է մարմնական վնասվածքներ, բազմիցս թողել եւ հեռացել է նրանից, բայց ամեն ագամ ամուսինը եկել է նրա հետեւից, խոստացել է, որ այլեւս նման դեպք չի կրկնվելու, սակայն, ավաղ, նույնը շարունակվել է նորից:
2006թ. դեկտեմբերին ամուսնու կողմից կրկին ենթարկվելով ֆիզիկական բռնության՝ դիմել է ոստիկանություն, սակայն, ընտանիքը պահպանելու համար եւ հույս ունենալով, որ ժամանակի ընթացքում ամուսնու կողմից դրսեւորված վարքագիծը կարող է փոխվել, դիմումին ընթացք չի տրվել: Սակայն ապարդյուն. նրա կողմից կատարվող գործողությունները ժամանակի ընթացքում ավելի խորացված բնույթ են կրել: Ամուսնու կողմից նկատվում է խանդի հիվանդագին դրսեւորում, առանց առիթի, սոսկ կասկածների եւ անհիմն ենթադրությունների հիման վրա նա պատճառում է Կ-ին ֆիզիկական վնասվածքներ, ինչն էլ մշտական ընտանեկան կոնֆլիկտների եւ գժտությունների պատճառ է դառնում:
2010թ. հունիսից հերթական վիճաբանությունների եւ ֆիզիկական բռնությունների արդյունքում, քանի որ վտանգը գնալով ավելի էր մեծանում, կինը որոշեց տնից հեռանալ, սակայն ամուսինը եւ նրա ընտանիքի անդամները թույլ չտվեցին, որպեսզի երեխան իր հետ տնից դուրս գա, հույս ունենալով, որ հնարավոր է հանուն երեխայի կինը կրկին վերադառնա: Երեկվա դրությամբ նա ժամանակավոր բնակություն էր հաստատել իր հայրական տանը: Հարկ ենք համարում նշել այն հանգամանքը, որ 2010թ. հունիսին ամուսնու կողմից կնոջը ֆիզիկական բռնության հետեւանքով պատճառվել էր տարբեր մարմնական վնասվածքներ, ուստի այս պահին ոստիկանության բաժնում Կ-ի կողմից տրված հայտարարության համաձայն կատարվում է հետաքննություն, նշանակվել է փորձաքննություն:
Մոտ 20 օր է, ինչ երեխան գտնվում է ամուսնու խնամքի տակ, եւ նա արգելում է Կ-ին օգտվել իր օրենքով սահմանված իրավունքներից՝ մինչդեռ առկա չէ այդ իրավունքների նկատմամբ սահմնափակումներ կիրառելու որեւէ հիմք:
Նշենք, ՀՀ ընտանեկան օրենսգրքի 53-րդ հոդվածը, մասնավորապես, սահմանում է, որ ծնողական իրավունքները իրականացնելիս ծնողներն իրավունք չունեն վնաս պատճառել երեխաների ֆիզիկական եւ հոգեկան առողջությանը, նրանց բարոյական զարգացմանը:
Նույն հոդվածի 3-րդ կետը սահմանում է, որ ծնողների՝ միմյանցից առանձին ապրելու դեպքում երեխաների բնակության վայրը որոշվում է ծնողների համաձայնությամբ, իսկ համաձայնության բացակայության դեպքում ծնողների միջեւ վեճը լուծում է դատարանը՝ ելնելով երեխաների շահերից եւ հաշվի առնելով տասը տարին լրացած երեխայի կարծիքը:
Հարկ ենք համարում նշել, որ ընտանեկան անախորժություններն իրենց բացասական ազդեցությունն են թողնում երեխայի ինչպես դաստիարակության, այնպես էլ կրթության հարցերում: Միաժամանակ այս դեպքում ամուսնու հոգեկան անհավասարակշիռ դրսեւորումները բացասաբար են անդրադառնում ընտանիքի առողջ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի վրա՝ խաթարելով երեխայի սեռադերային դաստիարակությունը:
