![\"\"](\"https://www.aravot.am/2010/aravot_arm/June/23/p6.jpg\")
«Առավոտի» զրուցակից Աշոտ Համբարձումյանը 1998թ.-ին եղել է ԱԻՄ կուսակցության Արաբկիրի տարածքային կազմակերպության նախկին պատասխանատու, «Պաշտպան» հասարակական կազմակերպության հիմնադիր, Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի նախկին դատավոր Պարգեւ Օհանյանի օգնական, «Պրեզումցիա» ՍՊԸ-ի տնօրեն, նախկինում դատված: 3 ամիս է՝ «ԳԼՈՍՍԱ» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահն է:
– Ի՞նչ գործունեությամբ եք զբաղվում:
– Քաղաքացիները լսել են, որ կա օրենք, սակայն ինչպես է այդ օրենքը կիրառվում՝ տեղեկություններ չունեն: Մեր խնդիրը դիմումատուների իրավագիտակցության մակարդակի բարձրացումն է, նրանց իրավունքների պաշտպանությունը: Կազմակերպությունն ունի մասնագիտացված հանձնախմբեր: Մեր ուղղվածությունը միայն իրավապաշտպանությունը չէ: Հիմնական նպատակներից է պահպանել ժողովրդական ավանդույթները… Այսօր Հայաստանը ձեռք է բերել անկախություն: Պետությունն ինտեգրացիոն գործընթացների մեջ է տարբեր միությունների հետ: Բայց մոռանում ենք, որ օրենքները, որոնք պիտի կիրառվեն, հաշվի պիտի առնեն հայկական մենտալիտետը, հայկական ավանդույթները:
– Այդ դեպքում ստեղծեիք մասնագիտացված իրավապաշտպան կամ հասարակական կազմակերպություն:
– Մենք ունենք քաղաքացիներին սպասարկող տարբեր կազմակերպություններ: Քաղաքացին ուզի, թե չուզի՝ ստիպված ընկնում է իրավական հարաբերությունների մեջ: Այսինքն՝ պայմանագրեր է կնքում, դատարան է դիմում, պայմանագիր է լուծարում…
– Երբ ասում եք, թե պաշտպանում եք մշակութային քաղաքականությունը, նկատի ունեք մշակութային գործիչների իրավահարաբերությունների պաշտպանությունը դատական ատյաններո՞ւմ:
– Մենք փորձում ենք ինտեգրացիոն գործընթացի մեջ մեր ազգային սովորույթներն ինչ-որ չափով պահպանել:
– Ովքե՞ր են ընդգրկված ձեր կազմակերպությունում:
– Տարբեր մասնագիտությունների տեր անձինք՝ հոգեբաններ, մշակույթի, սպորտի, կրթության ոլորտի գործիչներ, փաստաբաններ, իրավաբաններ:
– Որքա՞ն դիմումներ եք արժանացրել ուշադրության:
– Դիմումները շատ են: Այս պահի դրությամբ 12 քաղաքացիական գործ ունենք:
– Պարոն Համբարձումյան, երբ հիմնադրվում էր այս իրավապաշտպան կազմակերպությունը, ծանո՞թ էիք գործող իրավապաշտպան կազմակերպություններին եւ, առհասարակ ի՞նչ կարծիք ունենք նրանց մասին:
– Կան տասնյակ իրավապաշտպան կազմակերպություններ, որոնք հասարակության հետ են, բայց հասարակությունից դուրս են աշխատում: Պետք է հասարակության մեջ աշխատեն, մտնեն դպրոց՝ աշխատեն: Ուսուցիչներին պետք է ներգրավենք: Օրինակ՝ 2-րդ դասարանի երեխային ուսուցչուհին առաջադրանք է տվել, որ գրի, թե ինչպես են բազմանում ծովային հրեշները: Ծնողը պիտի այս դեպքում բողոքի:
– Ի՞նչ եք արել տվյալ դեպքում:
– Դիմել ենք կրթության հանձնախմբի պատասխանատուին, ուղարկել ենք կոնկրետ այդ դպրոցին մեր առարկությունները եւ ուսուցչի հետ բացատրական աշխատանք է տարվել՝ հարգելիս, մեզ հետաքրքիր չէ, թե որտեղից ես ձեռք բերել այդ հանձնարարությունը, բայց մեր երեխային հաշմանդամ մի դարձրու:
– Դպրոցը ո՞ւմ է ենթարկվում, չի՞ բողոքի ձեր կազմակերպության դեմ:
– Թող բողոքի: Մենք ահազանգ ունենք եւ պատրաստ ենք ծնողի կողքին լինել: Մենք նպատակ չենք հետապնդում մատնանշել ու դատական գործընթացների քանակն ավելացնել: Կան հարցեր, որոնք մինչդատական վարույթում ենք լուծում:
– Ովքե՞ր են ձեզ դիմում:
– Անապահով խավը, փաստաբանների պաշտպանությունից զրկված անձինք: Ժողովրդի մեջ փաստաբանի ու օրենքի նկատմամբ հավատ չկա: Նրանք հավասարապես դիմում են եւ քաղաքացիական, եւ քրեական գործերով: Վերջերս «ԱրմենՏել»-քաղաքացի վեճերը շատացել են:
– Պարոն Համբարձումյան, Ձեր գրասենյակում աշխատանքի տեղավորման բաժին կար: Դրանո՞վ էլ եք զբաղվում:
– «ԳԼՈՍՍԱՆ» կբացի աշխատանքի տեղավորման գործակալություն: Մեր ուժերով ստեղծել ենք տնտեսական ընկերություն, եւ մարդը սկսելու է աշխատել: Այն սկզբունքորեն տարբերվելու է մայրաքաղաքում տեղակայված աշխատանքի տեղավորման գործակալություններից: Տեղեկատվական, համակարգչային բազայի ձեւավորելուց հետո կներգրավենք մասնագետների:
– Որքա՞ն աշխատատեղ եք մտադիր բացել եղած ռեսուրսներով:
– Նպատակս 30 000 աշխատատեղ ստեղծելն է:
– Վարչապետը չի կարող ստեղծել այդքան աշխատատեղ, ինչպե՞ս է «ԳԼՈՍՍԱՆ» իրականացնելու…
– Կա հաշվարկ, որը մեր կազմակերպության գաղտնիքն է: Կարող եմ ասել, որ մինչ օրս գործատուների հետ սխալ են աշխատել: Ես այստեղից գործեր եմ վարում Մոսկվայում, Նիժնի Նովգորոդում, Վրաստանում՝ ՀՀ քաղաքացու շահերն եմ պաշտպանում այնտեղ:
