![\"\"](\"https://www.aravot.am/2010/aravot_arm/June/16/p3.jpg\")
«Առավոտը» պարբերաբար իր ընթերցողներից դժգոհություններ եւ բողոքներ է ստանում ինտերնետի որակի հետ կապված: Դժգոհությունների առավելագույն մասն առնչվում է բջջային կապի օպերատորների տրամադրած ինտերնետ կապին: Բողոքներ կան ե՛ւ «Օրանժից», ե՛ւ «ՎիվաՍելլ-ՄՏՍ»-ից ե՛ւ ամենաշատը՝ «ԱրմենՏելի» տրամադրած «Hi-Line» (ADSL) կապից: «Hi-Line»-ից դժգոհներից մեկը՝ ՀՀ քաղաքացի Հովհաննես Ռուշանյանը, այս հարցով դիմել է ոչ միայն «ԱրմենՏելի» ղեկավարությանը, այլեւ՝ Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովին եւ ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Կարեն Կարապետյանին:
Պարոն Ռուշանյանն այսպես է ձեւակերպում խնդրի էությունը. «Շուրջ մեկ տարի օգտվում էի «ԱրմենՏել» ՓԲԸ ինտերնետ կապից՝ ստանալով 128կբ/վայրկյան արագություն, իսկ երբ 2009թ. դեկտեմբերին 50%-ով էժանացան սակագները, ես նույն գումարով կնքեցի նոր պայմանագիր եւ դիմումում գրեցի, որ վաճառողն ինձ ապահովի 256կբ արագություն: Պետք է նշեմ, որ պայմանագիրը միակողմանի է, չի հստակեցված տրվող արագությունը, չկան այնպիսի կարեւոր կետեր, որ եթե բացակայի կապը կամ լինի ոչ համապատասխան արագությամբ, «Վաճառողը» որքան ժամանակահատվածում պետք է այն վերականգնի եւ որեւէ ժամկետում (որը նույնպես պետք է նշվեր պայմանագրում) չվերականգնելու ու նշված արագությունը չտալու դեպքում ինչ պատասխանատվություն է կրում «սպառողի» առջեւ: 2010թ. հունվարի 3-ից մինչեւ 19-ը ես չեմ ունեցել կապ եւ դիմումով խնդրել էի վերահաշվարկ կատարել, սակայն «Վաճառողը» դրանից հրաժարվեց եւ հայտնեց, որ ինձ տրվում է ոչ թե 256, այլ՝ մինչե՛ւ 256 արագություն: Հարց է ծագում, եթե կա մինչե՛ւ 128 արագություն, որը «Արմենտելի» տրամաբանությամբ սկսվում է 0-ից, ապա ինչո՞ւ չպետք է լինի 128-ից մինչեւ 256 եւ ոչ թե նորից՝ 0-ից մինչեւ 256 արագություն: Եվ հետո, ի՞նչ տրամաբանությամբ են ինձ տալով 0 արագություն՝ պահանջում 256-ի գումար»: Պարոն Ռուշանյանը, նաեւ ցույց տալով իր պայմանագիրը, որի պատճենը խմբագրությունում է, զարմանում է, որ այնտեղ ընդհանրապես որեւէ թիվ նշված չէ. «Երբ ես դիմում գրեցի, նշեցի, որ ուզում եմ ունենալ 256 արագությամբ կապ: Պայմանագրի հիմք է ընդունվել այդ դիմումս: Չկա պայմանագրին կցված որեւէ այլ փաստաթուղթ, որում գրված լիներ «մինչեւ 256» բառակապակցությունը եւ նշվեր, որ այն պայմանագրի անբաժանելի մասն է»:
Ի դեպ, «ԱրմենՏելը», պարոն Ռուշանյանի այս փաստարկներին ի պատասխան, տեղեկացրել է. «Hi-Լine» ծառայությունը մատուցվում է հրապարակային առաջարկի հիման վրա, որի բոլոր պայմաններն ու սակագները՝ նորացումներով եւ փոփոխություններով, հրապարակված են մեր ընկերության պաշտոնական կայքում: Հարկ ենք համարում տեղեկացնել, որ նշված պայմանները մշակվել եւ հրապարակվել են՝ պահպանելով ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքով, «Էլեկտրոնային հաղորդակցության մասին» ՀՀ օրենքով եւ ՀՀ ՀԾԿՀ 03.09.2008թ. թիվ 471Ն որոշմամբ հաստատված՝ «Տվյալների հաղորդման եւ ինտերնտե հասանելիության ծառայությունների մատուցման սակագների եւ պայմանների հրապարակման» կարգով սահմանված պահանջները»:
Այս պատասխանից պարոն Ռուշանյանը, բնականաբար, բավարարված չէ: Նա շեշտում է, որ պայմանագիրը կնքված է՝ ելնելով բացառապես «Արմենտելի» շահերից, եւ նրանում բացակայում են այնպիսի կարեւոր կետեր, ինչպիսիք են Գնորդի եւ Վաճառողի միջեւ հարաբերությունների կարգավորումը, չկա Վաճառողի որեւէ պարտավորություն Գնորդի հանդեպ՝ կապի կատարյալ բացակայության կամ հաճախորդի ընտրած արագությունը չբավարարող կապի դեպքում, եւ այլն:
Իսկ «ԱրմենՏելը», ի պատասխան Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի անդամ Ս. Արաբաջյանի հարցման՝ կապված Հ. Ռուշանյանի բողոքի հետ, ՀԾԿՀ անդամին տեղեկացրել է, որ «որպես բարի կամքի դրսեւորում», բաժանորդին զիջել է «Hi-Line» ծառայության ամսական բաժանորդային վարձի 50%-ը:
Նկատենք, որ Հ. Ռուշանյանը 0 արագությամբ ինտերնետ կապ է ունեցել ճիշտ կես ամիս (ամսվա 50%-ը)՝ հունվարի 3-ից մինչեւ 19-ը: Այնպես որ՝ չմատուցած ծառայությունների համար գումար չգանձելը ոչ թե «բարի կամքի դրսեւորում» է, այլ ուղղակի պարտավորություն, որի մասին «ԱրմենՏելը» հաճախ մոռանում է:
