Գյոքսուն՝ Կոկիսոն գավառ (Մարաշ)
Դարասկզբին Գյոքսունի գավառում բնակվում էր 9505 հայ՝ տեղաբաշխված 18 անուն գյուղերում: Նրանցից վարչական կենտրոն համարվող Գյոքսունում բնակվող 2.900 հայերից՝ 380-ը Գյոքսունում, 120-ը՝ Հյոյուքում, 650-ը՝ Քիրեճում, 150-ը՝ Գելփընարում, 600-ը՝ Թաշօլուգում, 400-ը՝ Սեյիրմենդերեյում են: Այս բոլոր գյուղերն էլ ունեին մեկական եկեղեցի եւ դպրոց:
Ավելի հարավ ընկած Քեբանում (Կապան) բնակչությունը զբաղվում էր անասնապահությամբ:
Այստեղ պահվող մանր եղջերավոր անասուններից ստացվող բուրդը շատ հայտնի էր տարածաշրջանում եւ գործածվում էր գորգագործության մեջ: 1914 թ. Կապանում ապրում էր 3 000 հայ, հայեր կային նաեւ հարեւան Դեղիրմենբահչե եւ Չուքուր գյուղերում:
Գավառի արեւելյան մասում գտնվող եւ կենտրոնից երեք ժամ հեռավորության վրա գտնվող Չուքուրհիսարը ամբողջությամբ քրիստոնյաներով բնակեցված բնակավայր էր: Գավառում գտնվող վերջին հայտնի Հայկական հավաքը տեղի է ունեցել գավառի հարավում գտնվող Ֆռնուզ քաղաքի շրջակայքում: 1913-14 թթ. տեղի Թելեմելիք եւ Չաղլայան գյուղերի հետ մեկտեղ հայկական բնակչության ընդհանուր թիվը կազմում էր 3 060 մարդ: Ֆռնուզից քիչ հեռու գտնվող «Սուրբ Կարապետ» վանքը միջնադարյան հոյակապ կառույց է: Այդ շրջանում Սուրբ Կարապետ վանքը համարվել է Կիլիկիայի հայտնի կրոնական ուխտատեղիներից մեկը:
