Կանանց բռնցքամարտը Հայաստանում ապագա ունի

Բռնցքամարտի Հայաստանի առաջնության եզրափակիչ հանդիպումների օրը Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում առաջին անգամ ռինգում պայքարեցին նաեւ աղջիկների երեք զույգեր, որոնց հաղթողները նվաճեցին Հայաստանի կանանց բռնցքամարտի անդրանիկ չեմպիոնների կոչումը: Նրանք են. 57 կգ՝ Հայկուշ Նահապետյան, 69 կգ՝ Արմինե Սինաբյան եւ 75 կգ՝ Աննա Հովհաննիսյան:
Այսպիսով, Հայաստանում պաշտոնապես դրվեց կանանց սիրողական բռնցքամարտի հիմքը, որը Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի պահանջն է նաեւ: Հիշեցնենք, որ անցած տարի ՄՕԿ-ը որոշեց վերոնշյալ քաշային կարգերում Լոնդոնի օլիմպիական խաղերի ծրագիր ընդգրկել նաեւ կանանց բռնցքամարտը: Այն ի՞նչ ճակատագիր է ունենալու Հայաստանում: Մեր զրուցակիցը ՀԱՕԿ-ի փոխնախագահ, Հայաստանի բռնցքամարտի ֆեդերացիայի առաջին փոխնախագահ Դերենիկ Գաբրիելյանն է:
– Կանանց բռնցքամարտը, ըստ էության, մեզ համար նորություն է: Հայաստանում շա՞տ են այս մարզաձեւով զբաղվող աղջիկները:
– Անդրանիկ առաջնությանը մասնակցեց յոթ հոգի: Բայց, իմ կարծիքով, զբաղվողների թիվը պետք է ավելի շատ լինի: Դրա համար հիմա ֆեդերացիան զբաղվում է հանրապետության տարածքում այդ աղջիկների թիվը ճշտելով: Հաշվի առնելով, որ ՄՕԿ-ը 2012 թվականի ամառային օլիմպիական խաղերում երեք քաշային կարգերում ընդգրկել է նաեւ կանանց բռնցքամարտը, մենք խնդրել ենք սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարարությանը, որպեսզի համապատասխան հանձնարարական իջեցվի մանկապատանեկան մարզադպրոցներ՝ տեղերում խմբեր բացելու համար:
– Անդրանիկ առաջնությունն ի՞նչ ցույց տվեց: Համապատասխան մակարդակի մարզուհիներ ունե՞նք:
– Բարձրագույն վարպետության մասին խոսելը դեռ վաղ է: Բայց կարծում եմ, որ կադրեր կան, որոնց հետ աշխատել է պետք:
– Հնարավո՞ր է Լոնդոնի օլիմպիական խաղերի մասնակից ունենանք:
– Դժվարանում եմ միանշանակ պատասխանել: Դրա համար անցկացվում են կանանց բռնցքամարտի աշխարհի ու Եվրոպայի առաջնություններ: Իսկ մինչ այդ էլ, երբ մեր ուսումնասիրությունների վերջնական տվյալները ձեռքներիս կլինեն, կլսենք մասնագետների խոսքը եւ ըստ այդմ կկողմնորոշվենք: Ասեմ միայն, որ մեր առջեւ օլիմպիական խաղերին մասնակցելու առաջադրանք է դրվել:
– Վարկանիշային մրցաշարերը ե՞րբ են սկսվելու:
– Հավանաբար՝ 2012 թվականին, ինչպես տղամարդկանց համար:
– Հնարավոր է, որ բռնցքամարտով զբաղվել ցանկացող աղջիկները քիչ չլինեն: Մարզիչներ ունե՞նք: Կանանց բռնցքամարտն էականորեն տարբերվում է տղամարդկանց բռնցքամարտից:
– Մասնագետներ կան, որոնք աշխատել եւ աշխատում են աղջիկների հետ:
– Ազգային հավաքական ունենալու մասին խոսելը դեռ վա՞ղ է:
– Որպես այդպիսին, թիմ դեռ չի ձեւավորվել: Երբ դրա ժամանակը գա, նաեւ հավաքականի մարզիչների խնդրով էլ կզբաղվենք:
– Ֆեդերացիայի 2010 թվականի բյուջեն հաստատվել է այն ժամանակ, երբ կանանց բռնցքամարտի մասին դեռ խոսք չկար: Հիմա այդ հարցն ինչպե՞ս է լուծվելու, եթե ֆեդերացիայի կառուցվածքում ավելանում է մեկ առանձին օղակ:
– Այդպիսի խնդիր, իրոք, կա, եւ կանանց բռնցքամարտը զարգացնելու հարցը ֆեդերացիայում քննարկման առարկա կդառնա: Լուծումները կգտնվեն: Կարծում եմ՝ ընդհանուր բյուջեից մասհանում կարվի: Բացի դա, մի մոռացեք, որ մենք ունենք ֆեդերացիայի ուժեղ նախագահ: Նա անպայման լրացուցիչ ներդրումներով կաջակցի մարզաձեւին: