Կինոն՝ ըստ ռեժիսորներ Արսեն Ազատյանի եւ Նարինե Մկրտչյանի
«Այսօր-պլյուս» ֆիլմարտադրության հիմնադիրներ եւ կինոռեժիսորներ Նարինե Մկրտչյանն ու Արսեն Ազատյանը նոր են վերադարձել Գերմանիայից: Նոյեմբերի 10-15-ը նրանք մասնակցել են Կոտբուսի 19-րդ միջազգային կինոփառատոնին, որն իր մեջ ներառում է նաեւ «Կոտբուսյան կապեր» կինոֆորումը: Հայ կինոռեժիսորների հավաստմամբ, ներկայացված 250 կինոնախագծերից ժյուրին ընտրում է 12-13-ը, հետո դրանք դրվում են քննարկման, որին մասնակցում է 140-150 կինոընկերություն: Հենց նման ֆորումների ժամանակ են կինոարտադրողները նպատակահարմար գտնում այս կամ այն նախագծի շուրջ համագործակցել: Մեր հայրենակիցների ներկայացրած «Խաղաղությունը» հայտնվել է կինոնախագծերի բաղձալի՝ 13 հոգանոց ցանկում: Հավելենք, որ «Խաղաղությունը» արդեն ֆինանսավորվել է սցենարի զարգացման համար՝ ՀՀ մշակույթի նախարարության կողմից: Ռեժիսորները հայտնեցին, որ թեեւ վերնագիրը «Խաղաղություն» է, սակայն այն նվիրված է արցախյան պատերազմին: Դա 2,5 ժամանոց ֆիլմ է, որտեղ ներգրավված են 5-6 օտարերկրյա դերասաններ, ոմանց հետ դեռ բանակցություններ են տարվում: Ա. Ազատյանը նշեց, որ Շարլ Ազնավուրի եւ Արմեն Ջիգարխանյանի համար խորհրդանշական, բայց առանցքային դերեր են նախատեսված ֆիլմում: Ա. Ջիգարխանյանն արդեն տվել է իր համաձայնությունը:
Ն. Մկրտչյանն էլ հայտնեց, որ իրենց «Անառակ որդու վերադարձը» ֆիլմը մասնակցում էր Կոտբուսի կինոփառատոնին: Վերջինիս զուգահեռ, այն նաեւ Կալկաթայի 15-րդ միջազգային կինոփառատոնին է մասնակցել (նոյեմբերի 10-17-ը): Այս փառատոնում, բացի նախկին ԽՍՀՄ երկրներից, միայն Հայաստանն ու Ղազախստանն էին ներկայացված: Ղազախ ռեժիսոր Ռուստամ Աբդրաշովի «Նվեր Ստալինին» ֆիլմը իրենց «Անառակ որդու վերադարձի» հետ միասին նաեւ Պուսանի կինոփառատոնում է ցուցադրվել:
Ն. Մկրտչյանը կարծում է, որ միջազգային կինոփառատոներն ու կինոֆորումները միջոց են, որ միջազգային մամուլն անդրադառնա հայկական կինոյին, հանդիսատեսն էլ ճանաչի դրանք:
Օրինակ, Կոտբուսում իրենց «Անառակ որդու վերադարձը» հետաքրքրել է հատկապես էկումենիկ ժյուրիին. ռեժիսորներին հայտնել են, որ ցանկանում են ֆիլմն օգտագործել իբրեւ ուսումնական ձեռնարկ՝ գերմանախոս երկրների համար:
«Դա մեզ համար մեծ պատիվ է, չնայած կոմերցիոն ոչ մի նշանակություն չունի»,- ասում է Նարինեն ու հավելում, որ 8 միջազգային փառատոների մասնակցած ֆիլմը նոր հրավերներ էլ ունի:
Ինչ վերաբերում է երեւանյան ցուցադրումներին, որ մեկ ամսում 33 սեանսից էր բաղկացած, ռեժիսորները գոհ են: «Մեզ համար դա որոշակի հաջողություն էր՝ հաշվի առնելով ֆիլմի ոչ կոմերցիոն բնույթը: «Անառակ որդու վերադարձը» ժամանցային կինո չէ ու խիստ հեղինակային մոտեցում ունի, այնպես որ, հավաքել համապատասխան հանդիսատես, մեզ համար անչափ կարեւոր էր»,- նշում է Ն. Մկրտչյանը: Ա. Ազատյանի խոսքով էլ. «Եվ դա այն պարագայում, երբ հայկական ֆիլմի մասին է խոսքը, թե չէ եվրոպացի ռեժիսորի ֆիլմը միշտ էլ գալիս են նայելու, ուրիշ է՝ երբ մերոնք տեղական արտադրանքն են դիտում ու գնահատում… Ընդհանրապես, հայերը կարիք ունեն նորմալ, լուրջ կինոյի՝ առանց ձեւեր թափելու, առանց միմոսությունների, ինչով, ցավոք, այսօր ողողված է հայկական կինոաշխարհը եւ ողջ հեռուստաեթերը»:
