![\"\"](\"https://www.aravot.am/2009/aravot_arm/June/12/p9.jpg\")
Այսպես է մտածում ՀՀԿ պատգամավոր Լեռնիկ Ալեքսանյանը
– Ձեր կարծիքով՝ համաներումը պետք է վերաբերվի միայն մարտի 1-ի դեպքերի մասնակիցների՞ն:
– Համաներումը ժողովրդավարական, մարդասիրական քայլ է, եւ ես կարծում եմ, որ ճիշտը ընդհանուր համաներումն է: Վերհիշենք, թե սովորաբար երբ է լինում համաներում, այն ժամանակ, երբ պետությունը, ժողովուրդը որոշակի պրոցեսներով են անցնում, եւ դրա սկզբնական գաղափարի մեջ մտնում է այն, երբ լինում են անգամ հասարակարգի, տնտեսական համակարգի փոփոխություններ։ Նայեք մեր անցած պրոցեսները՝ նախագահի ընտրություն, խորհրդարանական ընտրություն, քաղաքապետի ընտրություն, մարտի 1. այս բոլորը քաղաքական լրջագույն պրոցեսներ էին, իսկ մարտի 1-ի դեպքերը՝ հատկապես: Բայց միայն մարտի 1-ի համար համաներում անցկացնելը ես ճիշտ չեմ համարում: Սակայն, համոզված եմ, մարտի 1-ը պետք է շեշտված լինի համաներման տեքստի մեջ, կարծում եմ՝ պետք է այդպես լինի:
– Իսկ ի՞նչ եք մտածում՝ համա ներումը կոնկրետ ո՞ւմ կվերաբերվի, կվերաբերվի՞, օրինակ՝ ԱԺ պատգամավոր Խաչատուր Սուքիասյանին, ով նույն մարտի 1-ի պատճառով գտնվում է այլ կարգի «ազատազրկման» մեջ:
– Ես մասնագետ չեմ, բայց որքան հասկանում եմ՝ համաներումը սովորաբար վերաբերվում է արդեն դատվածներին, եւ քանի դատը չկա, մարդը անմեղ է, եւ նրան իրավունք չունեն մեղավոր համարել, որ հետո ներեն կամ չներեն: Այդ պատճառով, կարծում եմ, համաներումը պետք է վերաբերվի արդեն դատվածներին: Նույնիսկ ես հիշում եմ՝ կոմունիստների ժամանակներից սկսած, մարդուն դատում էին, մեկ-երկու օր հետո ներում էին: Կարծում եմ՝ հիմա էլ համաներումը պետք է վերաբերվի դատվածներին, մարդկանց, ովքեր արդեն ճանաչված են մեղավոր:
– Ձեր մի քանի գործընկերների մասով դատարանն արդեն ունի որոշումներ: Դուք գտնում եք, որ Հակոբ Հակոբյանի, Սասուն Միքայելյանի եւ Մյասնիկ Մալխասյանի գործերով դատարանի վճիռները արդա՞ր են:
– Ես ինձ իրավունք չեմ վերապահում գնահատել դատարանի վճիռը, ոչ թե համարձակությունս չի հերիքում կամ ինչ-որ քաղաքական նկատառումներով, այլ, պարզապես, չեմ խորացել այդ գործերի մեջ, ես չեմ կարող գնահատական տալ։ Յուրաքանչյուր գործի մեջ պետք է խորանալ, ուրիշ բան, որ կարելի է դրանց քաղաքական ենթատեքստի մեջ ենթադրություններ անել: Եվ ուրիշ բան է գործը նայել իրավական առումով, իսկ իրավական առումով ես չեմ կարող որեւէ բան ասել, որովհետեւ խորը չգիտեմ փաստերը: Պետք է շատ խորանաս, որ կարողանաս դատավճիռը գնահատել:
– Մեր վերջին հարցազրույցից մոտ մեկ տարի է անցել, դուք այն ժամանակ գնահատեցիք Սերժ Սարգսյանի նախագահության 100 օրը եւ ասացիք, թե լավագույն սպասելիքներ ունեք նրանից: Հիմա ե՞ւս մնում եք նույն կարծիքին, թե՞ հիասթափվել եք:
– Ես կարծում եմ՝ այսօր նախագահի դիրքերը ուժեղացել են, ուժեղացել է նաեւ նախագահի կուսակցությունը, մեր Հանրապետական կուսակցությունը, եւ ես նույն կարծիքին եմ. եթե սկզբնական շրջանում ես կարող էի ենթադրություն անել ապագայի մասին, ապա հիմա տեսնում եմ, եւ ոչ միայն ես եմ դա տեսնում, այլեւ շատերը: Երկրի նախագահը հստակ, քայլ առ քայլ անում է այն, ինչ որ խոստացել է: Ինքն իր խոսքի տերն է: Ինչ խոսք, կան քայլեր, որոնց մարդիկ ավելի արագ են սպասում: Ես հիմա մի միտք եմ ուզում ասել, որը վերաբերվում է մեզ ընդհանրապես: Երբ ստեղծվում են բարքեր, շատ դժվար է հետագայում այդ բարքերից ազատվելը: Իհարկե, բարքերը ստեղծում են մարդիկ, բայց դա դառնում է ապրելակերպ, եւ դրա ազդեցության տակ են հայտնվում նաեւ մարդիկ, որոնք չեն ընդունում այդ բարքերը: Մեզանում ստեղծվել են որոշակի բարքեր դեռ 90-ական թվականներից, եւ դրանցից ազատվելը հեշտ բան չի: Միայն մարդկանց փոխելով հեռու չես գնա: Կան ամրացած, կարծրացած մեխանիզմներ, որոնցից պետք է ազատվել հատիկ-հատիկ, կամաց-կամաց: Միայն առաջին հայացքից է թվում, թե որեւէ բան չի փոխվել: Իրականում որոշակի արմատացած բարքեր արդեն փոխվել են:
– Կոնկրետ կասե՞ք, թե ձեր կարծիքով՝ ինչն է փոխվել:
– Առաջին հերթին հանդուրժողականության մթնոլորտը, մարդիկ ավելի հանդուրժող են դարձել: Ես տեսնում եմ այսօր հանդուրժողականության մթնոլորտ: Օրինակ, կոնկրետ, Երեւանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ նախագահը հստակ հանձնարարեց, որ որեւէ խախտում, որեւէ ուժային գործողություններ չպետք է լինեն, թեկուզ մենք ստանանք ցածր տոկոսներ:
– Բայց մի՞թե չեղան:
– Չէր կարող չլինել, բայց համեմատաբար քիչ եղան, հիշեք, չէ՞ որ շատ ավելի վատ բաներ էիք սպասում, բայց չեղան, եւ դա նախագահի հստակ հանձնարարականն էր իր կողմնակիցներին: Եվ կամ հիշեք, թե այդ վատ բաները ինչպես եղան, արդյոք բոլո՞ր դեպքերում էին հանրապետականները սրում իրավիճակը: Իհարկե՝ ոչ: Ընդունեք, որ արդեն առկա է որոշակի բարքեր փոխելու առողջ մթնոլորտ: Կարեւոր է նաեւ համագործակցությունը, որին ի սկզբանե գնում է եւ մեր կուսակցությունը: Մյուսը՝ հասարակության մեջ քաղաքական շերտավորման վերացումն է, որը ես շատ կարեւոր եմ համարում մեր պետության կայացման գործում: Էլի կլինեն փոփոխություններ, նկատի ունեմ կադրային եւ այլ կարգի: Ես կարծում եմ, ընդդիմության մեջ էլ շատերը դեռեւս ակնկալում են, որ այս նախագահը որոշակի քայլերով իրավիճակը կփոխի, դրա նախադրյալները կան, որոշակի քայլեր արվում են, բայց ի՞նչ տեմպերով՝ կախված է նաեւ ընդդիմությունից:
