«Կարմիրը, կապույտը, դեղինը գույներ են, պետք է գերիշխեն գեղանկարիչների ստեղծագործություններում: Մռայլությունը այնքան շատ է… Նկարիչը պետք է ձգտի աշխարհի բացերը լրացնել, հաղթահարի մռայլը ու լույս տարածի»,- ասում է գեղանկարիչ Նիկոլ Աղաբաբյանը:
Երեկ Հովհ. Թումանյանի անվան թանգարանում Նիկոլ Աղաբաբյանի անհատական ցուցահանդեսն էր՝ նվիրված Հովհաննես Թումանյանի ծննդյան 140-ամյակին: Գեղանկարիչը ներկայացնում էր տարբեր տարիների ստեղծագործություններ՝ «Սուս», «Իմ Կյանքը», «Սարերն են կանչում», «Վառվում եմ», «Վերածնունդ կամ նոր սկիզբ» եւ այլ կտավներ: «Ինձ համար առավել կարեւոր Է հայրենիքում ցուցահանդեսներ ունենալ, թե չէ այլ երկրներում՝ Ֆրանսիայում, Իտալիայում… ցուցահանդեսներ շատ եմ ունեցել: Հայաստանը աշխարհի լավագույն երկիրն է, ժողովուրդը՝ եւս, պարզապես կան հայեր, որ վատ մտադրություններ ունեն,- նշում է Նիկոլ Աղաբաբյանը:- Հայաստանը կոնտրաստների երկիր է եւ՛ բնության, եւ՛ մարդկանց առումով»:
«Նիկոլ Աղաբաբյանի նկարները հայրենիքը պարզ տեսնելու, նրա համը զգալու արդյունք են: Տհաճ երեւույթների պատճառով մարդիկ օտարանում են իրենց հայրենիքից, նրա նկարները միահյուսում են քեզ հայրենի բնության հետ, դարձնում նրա անբաժանելի մասը»,- ասում է «Կարին» անսամբլի ղեկավար Գագիկ Գինոսյանը:
«Նիկոլը ապացուցեց, որ բնության գրկում ոչ միայն խնջույքն է լավ բան, այլ սարերում կորչելով՝ մի հրաշք կտավ ստեղծելը: Ամեն մի նկարի վերնագիր մի պատմություն է, կոմիկական, հասկանալի: Նա էլ է լոռեցի. մենք բոլորս էլ մի քիչ Սարո ենք, Գիքոր»,- ասում է դերասան Ազատ Գասպարյանը:
