![\"\"](\"https://www.aravot.am/2009/aravot_arm/May/7/p18.jpg\")
Դաշնակցության ընտրացուցակում երկրորդը ՀՅԴ բյուրոյի նախկին անդամ Ալբերտ Աճեմյանն է, որը մինչեւ 2000 թվականը բնակվել է Իրանում:
– 9 տարի է, ինչ Երեւանի բնակիչ եք: Ինչո՞վ է պայմանավորված ձգտումը՝ մաս կազմել մայրաքաղաքի ավագանուն: Արդյոք կարո՞ղ եք ասել, թե այս տարիների ընթացքում Դուք ծանոթացել եք Երեւանի խնդիրներին:
– Այո՛, անշուշտ: Ընտրություններին մասնակցում եմ՝ առաջին հերթին որպես ճարտարապետ, քաղաքաշինության ոլորտում ավելի քան 40 տարվա փորձառություն ունեցող մասնագետ:
Հայաստանի վերանկախումից հետո, համոզված եմ, որ որեւէ հայ այլեւս դրսում շատ անելիք չունի՝ եթե կարող է գալ ու հաստատվել այստեղ եւ իր ներդրումը բերել մեր Հայրենիքի զարգացման ու բարգավաճման գործին: Դրա համար էլ առաջին իսկ առիթով Հայաստան եկա եւ 2000 թվականից արդեն ընտանիքով այստեղ եմ հաստատված: Եվ առաջին իսկ օրվանից նախաձեռնեցի կառուցել երկու շենքեր՝ մինչդեռ այդ տարիներին որեւէ մեկս ռիսկ չէր անում այստեղ որեւէ կառույց ստեղծել: Սա եղավ Երեւանում իմ ճարտարապետական գործունեության սկիզբը: Այնուհետեւ հիմնադրեցի մի նախագծային, ճարտարապետական գրասենյակ, որի տնօրենն եմ:
Երեւանի ավագանու ընտրություններն ունեն 4 կարեւոր հատկանիշներ, որոնք ամբողջապես համընկնում են ՀՅԴ հայացքներին ու ծրագրային հիմնադրույթներին: Առաջինը՝ քաղաքապետի ընտրության այս գործընթացն ինքնին ստեղծում է Հայաստանի իշխանական կարգի մեջ ինքնակառավարման ապակենտրոնացյալ մի նոր դրվածք: Ապակենտրոն ղեկավարությունն առիթ է ստեղծում առողջ մրցակցության: Երկրորդը՝ 65 հոգանոց այս ավագանին հակակշռելու մի մեխանիզմ է առաջացնում ղեկավարման գործընթացում: Այսինքն՝ միանձնյա ղեկավար քաղաքապետը, որն անցյալում հաշվետու էր միայն նրան, ով իրեն նշանակել էր՝ այժմ հաշվետու է լինելու նաեւ ավագանուն, որն ընտրված է ժողովրդի կողմից: Երրորդ առավելությունը 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրությունն է. սա արգելում է թաղային հեղինակությունների մուտքը, որոնք իրենց նյութական եւ այլեւայլ լծակներով դառնում էին ժողովրդի ղեկավարներ: Կուսակցությունների մասնակցությունն ավելի ծրագրային՝ գաղափարական, քաղաքական տեսակետների պայքարի հնարավորություն է ստեղծում, որն ինքնին առողջ է: Իսկ ամենից հետաքրքիրն ու կարեւորը 4-րդ մոտեցումն է: Առաջին անգամ առիթ է ստեղծված համայն հայության մասնակցության համար Հայաստանի (այս պարագային՝ Երեւանի) քաղաքական ղեկավարման մեջ: Այն սփյուռքահայը, որն ապրում է, հաստատված է Երեւանում, ունի 3 տարվա հաշվառում՝ կարող է մասնակից լինել այս ընտրություններին: ՀՅԴ համար համահայկական ուժերի մասնակցությունը երկրի քաղաքական, տնտեսական, մշակութային կյանքին սկզբունքային մոտեցում է: Պատահական չէ, որ թեեւ բոլոր քաղաքական ուժերն էլ հայտարարում են, թե Երեւանը համայն հայության մայրաքաղաքն է, բայց ընտրություններին մասնակցող եւ ոչ մի այլ ուժ իր ցանկում չունի գոնե մեկ սփյուռքահայ: Իսկ ՀՅԴ ցանկի առաջին իսկ 5 թեկնածուների մեջ երկուսը (մյուսն «Armenian reporter»-ի գլխավոր խմբագրի տեղակալ Մարի Թիթիզյանն է.- Ա. Ի.) արտասահմանից են:
– ՀՅԴ նախընտրական ծրագրում բավական զգալի տեղ է հատկացվել քաղաքաշինությանը, ու մասնավորապես նշված է անցած տարիներին իրականացված «չհամակարգված քաղաքաշինության, անկանոն եւ անվերահսկելի կառուցապատման» մասին: Եվ հենց Դուք էլ մասնակցություն եք ունեցել Հյուսիսային ճառագայթի շինարարությա՞նը:
– Այո: Քաղաքաշինության ոլորտը մեր ծրագրում ամենից առաջնահերթերից մեկն է: Մեր մոտեցումն է, որ քաղաքի վերաբերյալ պետք է մշակվի ռազմավարական հեռահար ծրագիր, որտեղ պիտի երեւա ապագա Երեւանի կերպարը՝ ինչպիսի՞ն ենք ուզում տեսնել մեր մայրաքաղաքը 10 տարի հետո, որո՞նք են նպատակային կետերը, որո՞նք են այն սկզբունքները, որոնցից չպիտի շեղվի քաղաքապետը, որո՞նք են այն առաջադրանքները, մարտավարական մոտեցումները, որ պիտի կիրառվեն, եւ ի՞նչ միջոցներով: Այս ամենը կմանրամասնենք այլ առիթով:
– Այս ընտրություններին ՀՅԴ-ն մասնակցում է ընդդիմադիրի կարգավիճակով՝ զրկված լինելով նաեւ վարչական լծակներից: Սա արդյոք որոշակի դժվարություններ չի՞ ստեղծում կուսակցության համար:
– Չեմ կարծում: Ճիշտ հակառակը՝ այս նոր պայմանների, նոր կարգավիճակի համար ավելի ուրախ եմ: Այն իմաստով, որ ավելի անկաշկանդ ու սկզբունքային եւ այս պայքարի մեջ ավելի «ձեռքը բաց»՝ ազատ ենք կարող ներկայացնել մեր տեսակետները, քննադատություններն ու առաջարկները: Կարծում եմ, այս ընտրությունների արդյունքը ներկա պայմաններում շատ ավելի լավ պիտի լինի, քան այն, ինչ կար, երբ իշխանության մեջ էինք:
Բայց անցյալում էլ ընտրությունների ընթացքում մենք իշխանական լծակներն օգտագործելու հարցը բացառել ենք եւ չենք համարել դա առողջ ու ճիշտ: Հետեւաբար՝ մեզ համար անհրաժեշտ չէ, որ անպայման իշխանության կազմի մեջ լինենք, որ ընտրություններում կարողանանք մեզ համար ապահովել դրական երաշխիքներ:
– Գոնե քարոզարշավի մեկնարկի փուլում այլեւս ընդդիմադիր այս կուսակցության գործիչների քննադատությունն ուղղված էր ոչ միայն իշխանությանը, այլ նաեւ ընդդիմությանը: Սա նաեւ հայտարարել էր ՀՅԴ բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը. «Մենք ընդդիմությանն էլ ընդդիմություն ենք լինելու»: Ի՞նչ կարգավիճակ է սա. քաղաքական դաշտում կա՛մ իշխանություն ես, կա՛մ ընդդիմություն:
– Ընդդիմությունն այս պարագային անպայման չի կարելի համարել մեկ ամբողջություն: Ընդդիմության մեջ կան նաեւ երանգներ: Այստեղ նաեւ գաղափարական տարաձայնությունների հարց գոյություն ունի: Այն ընդդիմությունը, որն այժմ անվանվում է ծայրահեղ՝ ՀՅԴ հետ չունի գաղափարական ու նաեւ քաղաքական գործելաոճի նույնություններ, եզրեր: Հետեւաբար՝ այսպես թե այնպես, մենք գաղափարապես նաեւ ընդդիմադիր ենք հենց այդ ծայրահեղ ընդդիմությանը:
– Իսկ քարոզարշավի այս առաջին հանդիպումների ընթացքում տարակուսանք չե՞ն հայտնել այն կապակցությամբ, որ ՀՅԴ-ն այնուամենայնիվ պահեց ԱԺ հանձնաժողովների ղեկավարների պաշտոնները: Չէ՞ որ գոնե անցած տարիների ընթացքում սովորել ենք, թե ընդդիմությունը զրկվում է ամեն ինչից, իսկ Ռոբերտ Քոչարյանը նույնիսկ հիմնավորում էր, որ եթե ընդդիմադիրը պաշտոն ունենա՝ կդադարի ընդդիմադիր լինելուց:
– Գոնե ինձ նման հարցադրումներ չեն արվել հանդիպումների ընթացքում: Հավանաբար առաջիկա օրերի՞ն լինեն: Բայց Ազգային ժողովն ընտրովի մարմին է: Եվ եթե մանավանդ օրենք է ընդունվել, թե ԱԺ հանձնաժողովների ղեկավարման մեջ պետք է տեղ հատկացվի ու հնարավորություն տրվի նաեւ ընդդիմությանը՝ հետեւաբար, չկա հակասություն: Մանավանդ որ՝ նույն մոտեցումն ունեցել են նաեւ «Ժառանգության» նկատմամբ ու ժամանակին նաեւ այդ ընդդիմադիր խմբակցությանն են առաջարկել, որ ղեկավարի մի հանձնաժողով: Սա ընդդիմությանը տրվող մի հնարավորություն է, որ նա կարողանա դերակատար լինել օրենսդիր իշխանության մեջ:
