«ՌԵԴ ԲԱՐԻ» ՏԱՐՕՐԻՆԱԿ ԿԱՆՈՆՆԵՐԸ

Օրերս ընկերներով այցելեցինք «Մորգան» դարձած «Նաիրի» կինոթատրոնի դիմաց գտնվող օտարահունչ անունով «Ռեդ բար»՝ լիցքաթափվելու… Նախապես հայտարարված էր, թե այդ օրը «լատինո փարթի» է կայանալու, սակայն երկար ձգձգվելուց հետո սկսվեց ոչ թե «լատինո», այլ «ռետրո փարթին»… Մինչ այդ՝ մատուցողուհին 5 րոպեն մեկ վստահեցնում էր, որ միջոցառումը ուր-որ է կսկսվի: Ճաշացանկ պահանջեցինք ու պարզվեց, որ այնտեղ նշված խմիչքների մեծամասնությունը (համեմատաբար ցածր գին ունեցողները) այդ օրվա համար չեն, ցանկացողներն էլ պետք է միայն «Հեյնիկեն» գարեջուր խմեն: «Լավ, դուք այսօրվա մենյու ունե՞ք»,- հարցրեց ընկերներիցս մեկը: «Մենյուն ե՛ս եմ, ասեք՝ ինչ եք ուզում, կբերեմ»,- ասաց մատուցողուհին, որին, եթե չեմ սխալվում՝ Նունե էին կանչում (անուն-ազգանունով կրծքանշան չուներ): Նունեն պարզաբանեց, որ «փարթիների» ժամանակ ուրիշ կանոններ են գործում, ինչը գուցե թե նորմալ է, եթե քաղաքակիրթ սպասարկում է իրականացվում: Իհարկե, հաճելի կլիներ, եթե նման դեպքերում, օրինակ՝ օրվա խորհրդին հարիր գեղեցիկ կոկտեյլներ մատուցվեին ու ընդհանրապես ներկայացվեր այդ օրվա համար նախատեսված բացառիկ ինքնատիպ ճաշացանկ: Մատուցողուհին փակագծերը բացելով հայտնեց, որ սուրճ պատվիրող հաճախորդներին ինքը հրաժարվում է սպասարկել, որովհետեւ նախօրոք չգիտի, թե ով է իրենց բար այցելել. «Մեկ-մեկ գալիս ընդամենը երկու կոֆե են վերցնում ու նստում մինչեւ վերջ, դրա փոխարեն մի ուրիշը կարող ա վիսկի պատվիրի ու էլի լիքը բան՝ մի 25000 դրամի…»: Նա հավելեց նաեւ, որ այդ «օրենքը» չի տարածվում իրենց մշտական այցելուների վրա. «Որովհետեւ կարող ա ինքը սկզբում կոֆե ուզի, հետո ավելի ուշ՝ ահագին բան»: Երեկոն չփչացնելու համար ընդունեցինք բարի տարօրինակ կանոնները, համ էլ հետաքրքիր «փարթի» էին խոստացել: Բայց այն առանձնապես գրավիչ չէր. ընդամենը մի քանի անհաջող մտածված խաղ՝ ներկաների հետ, որոնցից «ամենաստացվածը» «աղջիկ փախցնոցին» էր…