Խորհրդային տարիներին հսկայական ջանքերի գնով էր հաջողվում ինչ-որ չափով պահպանել Էջմիածին քաղաքի կենտրոնը ցածրահարկ շենքերով կառուցապատման միտումը, որ դեռ քաղաքի մուտքից երեւային բոլոր եկեղեցիների վեղարները: Դա տուրիստների վրա անջնջելի տպավորություն պետք է թողներ: Մեր օրերում, երբ այդքան շատ են խոսում զբոսաշրջությանը զարկ տալու մասին, Էջմիածնի կենտրոնում, Մայր տաճարի հենց հարեւանությամբ, վեր է խոյանում այս «վրակառույցը»: Ապշել կարելի է այն պատվիրողի ու ապագա բնակչի վրա: Ի՞նչ խղճով են Տաճարի բարձրությանը հասնող կառույցի հեղինակները նայելու Տաճարին ու Խաչին, երբ խաթարում են քաղաքի քիչ թե շատ պահպանված յուրահատուկ ճարտարապետական ոճը: