Դեկտեմբերի 1-ին եւ 2-ին Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի եւ բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում կկայանա կոմպոզիտոր Ավետ Տերտերյանի, ռեժիսոր Լեւոն Իվանյանի բեմադրությամբ «Երկրաշարժ» (Des Beben) օպերային ներկայացման պրեմիերան: Այդ առիթով երեկ Ազգային օպերայի բեմահարթակում՝ «Երկրաշարժ» օպերայի գլխավոր փորձի ժամանակ տեղի ունեցավ մամուլի ասուլիս: «Օպերան գրվել է 1984 թվականին՝ գերմանական «Պետերս» հրատարակչության պատվերով: Գրետա Շտեխերը Ավետ Տերտերյանի հետ միասին լիբրետոյի հեղինակն է: Գրական հիմք ծառայել է Հայնրիխ ֆոն Կլայստի «Երկրաշարժ Չիլիում» պատմվածքը՝ գրված 1807 թվականին»,- ասաց Ավետ Տերտերյանի կինը՝ Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր, երաժշտագետ Իրինա Տիգրանովան: Օպերայի բեմադրող ռեժիսոր Լեւոն Իվանյանը շեշտեց. «Երկրաշարժը» առաջին անգամ բեմադրվել է 2003-ին՝ Մյունխենում: Հայաստանում բեմադրվում է առաջին անգամ եւ նվիրվում 1988 թ. Սպիտակի զոհերի հիշատակին»: Ըստ Լ. Իվանյանի, թեման համամարդկային է՝ տեղի եւ ժամանակի լայն ընդգրկմամբ. «2 գործողությունից բաղկացած ներկայացման հիմքում ընկած պատմություն՝ սիրահար զույգեր, արգելված սեր, մահ հանուն սիրո…»:
Ներկայացմանը մասնակցում է շուրջ 200 արտիստ՝ սիմֆոնիկ նվագախումբ, երգչախումբ, մենակատարներ, գեղանկարչական պլաստիկայի թատերախումբ:
Ըստ Ազգային օպերայի մեներգչուհի, առաջին պլանի մենակատար Արծվիկ Դեմուրճյանի, օպերան ունի բարդ կառուցվածք. «Այն ոչ հայկական է, ոչ գերմանական, չկան տրադիցիոն դրվագներ, անգամ այն սերը, որը մենք ապրում ենք, դա էլ հայկական չէ, համամարդկային է: Ներկայացումն իր բովանդակությամբ, բեմականացումով, անգամ երաժշտությամբ դժվար ընկալելի է»: Առաջին պլանի մյուս մենակատար, Ազգային օպերային թատրոնի մեներգչուհի Աննա Մնացականյանը փաստեց, որ «Երկրաշարժը» հայ հանդիսատեսի աչքին ու ականջին սովոր ներկայացումներից, վերջիններիս ընդունված չափանիշներից միանգամայն դուրս է. «Դրանում է օպերայի հետաքրքրությունը: Նոր խոսք, նոր աշխատանք է բոլորիս համար: Ներկայացման մեջ երգային հատվածները շատ քիչ են, բայց դա չի խանգարում, որ դերակատարը, իմ դեպքում՝ մեներգչուհին, ողջ ներկայացման ընթացքում բեմում լինի, հասարակության ուշադրության կենտրոնում: Մինչ այժմ կերտածս բոլոր կերպարները նորից եղել են սիրահարված աղջնակների կերպարներ, որոնք վերջում գնացել են մահվան՝ հանուն սիրո: Այս ներկայացման մեջ էլ հերոսուհուս սպանում են միայն նրա համար, որ սիրում է»: «Առավոտը» մեներգչուհուց հետաքրքրվեց նաեւ օպերային ներկայացումների նկատմամբ հայ հասարակության ընկալման ու վերաբերմունքի մասին: «Ցավոտ հարց է… Հայ հանդիսատեսը օպերային ներկայացում դիտելու կուլտուրա չունի: Էլեմենտար՝ բջջային հեռախոսներից սկսած, նստելաձեւից վերջացրած. զրուցում են, խանգարում, լինում են դեպքեր, երբ երգչի վերցրած բարձր նոտայից դահլիճում նստած մի քանիսը մեծ հրճվանք են ապրում, ծիծաղում են…»:
