«Գրանդարանավարուհին ե՞րբ է տեղում լինում, որ գիրք վերցնենք», «Ինչ գիրք ուզում եմ կարդալ՝ մեր դպրոցի գրադարանում չկա», «Մեր դպրոցի գրադարանի գրքերն այնքան մաշված են, որ երբ ձեռքս եմ վերցնում՝ կարդալու ցանկությունը կորչում է», «Քանի որ մենք տանն ունենք հարուստ գրադարան, էլ ինչո՞ւ դպրոցում գրանցվեմ: Դրա փոխարեն, առանց գրադարանավարուհու դժգոհությունները լսելու, տանը գիրքը կվերցնեմ՝ կկարդամ»,- աշակերտների շրջանում «Առավոտի» կատարած հարցումը՝ դպրոցական գրադարաններից օգտվելու վերաբերյալ, այսպիսի պատկեր բացահայտեց: Զրուցեցինք նաեւ դպրոցների տնօրենների հետ, պարզելու, թե ի՞նչ է արվում այս իրավիճակից դուրս գալու համար: Պարզվեց, որ գրադարանների գրականության թարմացման պետական ծրագիր գոյություն չունի, ուստի դպրոցների տնօրենները փորձում են իրենց գրադարանները նոր գրքերով համալրել՝ «ով ինչպես կարող է» սկզբունքով: Մի դեպքում դպրոցին հատկացված բյուջեից գումար են տնտեսում, որ գիրք գնեն, մյուս դեպքում ծնողներն են իրենց տան եղածը բերում դպրոց, մեկ այլ պարագայում՝ որոշ բարերարներ են գրքեր նվիրում դպրոցին եւ այլն:
Վահան Թեքեյանի անվան թիվ 92 դպրոցի տնօրեն Անահիտ Խալաթյանը մեզ հետ զրույցում նշեց. «Դպրոցի խնայողությունների հաշվին երբեմն կարողանում ենք որոշ գրքեր ձեռք բերել: Հաճախ անձամբ եմ գրքեր գնում դպրոցի գրադարանի համար: Հատկապես հայ նոր գրականության առումով՝ գրքերը «թարմացված» են»:
Ն. Աղբալյանի անվան թիվ 19 դպրոցի տնօրեն Հասմիկ Ղարիբյանը հայտնեց. «Երբեմն մի քանի հատ գիրք ստանում ենք ԿԳ նախարարությունից, բայց դա չի կրում շարունակական եւ համատարած բնույթ: Նախկինում ընդհանրապես չէինք ստանում, իսկ վերջին տարիներին գոնե քարտեզներ, բառարաններ եւ այլ գրականություն տրամադրվել է դպրոցին»:
Ամենայն հայոց կաթողիկոս Վազգեն Առաջինի անվան թիվ 168 դպրոցի գրադարանն էլ, մյուսների պես, նոր «գիրք-բնակիչներ» հաճախ չի ընդունում: Տնօրեն Սոնա Գալստյանը նշեց. «Արդեն 11-րդ տարին է՝ ինչ այս դպրոցի տնօրենն եմ, սակայն այդ տարիներին պետական ծրագրով մեծաքանակ գրականություն չենք ստացել: Իհարկե, որոշ բաներ տրվել են, օրինակ՝ Գարեգին Նժդեհի հատորները, նոր տեղեկատվական տեխնոլոգիաներին վերաբերող գրքեր, հանրագիտարաններ եւ այլն: Հաճախ ծնողներն են 10- 20 հատորով գրքեր նվիրում դպրոցի գրադարանին»: Ֆրիտյոֆ Նանսենի անվան թիվ 150 դպրոցի «գործը» մյուսների համեմատ կրկնապատկվում է: Պատճառն այն է, որ այս դպրոցը նախկինում եղել է ռուսական, ինչի պատճառով էլ գրադարանի գրականությունը հիմնականում եղել է ռուսալեզու: Ներկայումս փորձում են հայերեն գրականություն ձեռք բերել: Դպրոցի տնօրեն Մանիկ Հայրապետյանը «Առավոտի» հետ զրույցում նշեց. «Ամեն ինչ անում ենք, որ բյուջեում հատուկ տող ընդգրկենք, որով ֆինանսավորում նախատեսվի հայ դասականների նոր հրատարակությունները ձեռք բերելու համար: Չնայած տարեկան 2 անգամ «Իմ գիրքը՝ իմ դպրոցին» խորագրով ակցիա ենք կազմակերպում, եւ աշակերտները որոշ գրքեր նվիրում են դպրոցին, սակայն դրանք հիմնականում մաշված են լինում: Իսկ նախարարությունից երբեմն ստանում ենք մեթոդական գրականություն, տառադարաններ եւ այլն»:
