Ասում է Երեւանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի թատերախմբի վարիչ Հովհաննես Թեքգյոզյանը:
– Պարոն Թեքգյոզյան, ի՞նչ միջոցառումներ են նախատեսվում 40-րդ թատերաշրջանում:
– Թատերաշրջանը՝ սկսած սեպտեմբերի 13-ից մինչեւ մյուս տարվա հուլիսի վերջը, նվիրված է ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, պետական մրցանակների դափնեկիր Հրաչյա Ղափլանյանի 85-ամյակին: Լինելու են բազմաթիվ միջոցառումներ, նշելու ենք Արթուր Ութմազյանի 60-ամյակը, Վլադիմիր Մսրյանի 75-ամյակը, Պերճ Զեյթունցյանի 70-ամյակը եւ թատրոնի 40-ամյակը: Իսկ սեպտեմբերի 27-ին եւ 28-ին տեղի կունենա «Սիրային խառնաշփոթ» ներկայացման պրեմիերան:
– Ինչի՞ մասին է ներկայացումը:
– Այն բեմադրվում է եվրոպացի դրամատուրգ Հերբերտ Բերգերի «Եվս մեկ Ջեքսոն» պիեսի հիման վրա: Սիրային հնգանկյան մասին է. երկու զույգերին միանում է հինգերորդը, եւ ամեն ինչ խառնվում է իրար: Տիպիկ իրավիճակային կոմեդիա է:
– Այս տարի կրկին մասնակցել եք «Արմմոնոյին» (այժմ արդեն՝ Շեքսպիրյան միջազգային թատերական փառատոն) եւ, ինչպես անցյալ տարի, այս տարի եւս ներկայացել եք «Մակբեթ» ներկայացմամբ: Ինչո՞ւ Դրամատիկական թատրոնի կողմից պրեմիերա չեղավ:
– Նախ փառատոնի նախագահ Հակոբ Ղազանչյանը շատ է սիրում «Մակբեթը», եւ բացի այդ՝ Շեքսպիրը յուրաքանչյուր թատրոնի համար մի փորձաքար է, եւ այն հաղթահարելու համար կուտակումներ են անհրաժեշտ:
– Դրամատիկական թատրոնին կից թատերական ստուդիա՞ է բացվելու:
– Այո, թատրոնը երիտասարդների պակաս ունի, եւ մենք որոշեցինք թատերական ստուդիա բացել: Այժմ հայտերի ընդունման ժամանակն է, իսկ հոկտեմբերի կեսերից ստուդիան արդեն կգործի, կանցկացվեն դերասանի վարպետության, արվեստի պատմության, պարի եւ վոկալի դասընթացներ:
– Հանդիսատեսն այսօր ո՞ր ներկայացումներն է գերադասում:
– Հիմա հանդիսատեսը շատ խայտաբղետ է: Ներկայացումներ կան, օրինակ, «Անվերջ վերադարձը», որ միշտ իր հանդիսատեսն ունի: Սակայն, իմ դիտարկումներով, մեր հանդիսատեսը, միեւնույն է, մնում է Շեքսպիրի սիրահար: Սեպտեմբերին նշելու ենք «Ռոմեո եւ Ջուլիետի» 100-րդ ներկայացումը, եւ մինչեւ հիմա դահլիճում ազատ տեղ չի լինում: Իսկ հայ դրամատուրգիան մի փոքր խնդիրներ ունի: Գիտեք, հաճախ նույնիսկ բովանդակությունը կապ չի ունենում հանդիսատեսի արձագանքների հետ: Եղել են դեպքեր, երբ ներկայացումը շատ լավն է եղել, սակայն հանդիսատեսը չի ընդունել: Երեւանի հանդիսատեսը շատ խառնիճաղանջ է, ցանկություններն ու ճաշակը՝ հաճախ անհասկանալի: Իրականում մեր հանդիսատեսը փչացած է հեռուստատեսային շոու-ծրագրերով: Ամեն դեպքում ես տեսնում եմ, որ այդ ծրագրերը մարդկանց կյանքից քիչ-քիչ ետ են մղվում, բայց դա շատ աննկատ է: Ես հույս ունեմ, որ շուտով թատրոնն իր դերով առաջ է գալու:
– Ինչի՞ կարիք ունի թատրոնն այսօր իր աշխատանքներն ավելի արդյունավետ դարձնելու համար:
– Ուշադրության: Ուշադրություն թե՛ պետության, թե՛ հանդիսատեսի կողմից: Պետության ֆինանսական աջակցությունից բացի, թատրոնը կարիք ունի ակտիվ եւ ինտելեկտուալ հանդիսատեսի: Քանի որ թատրոնը ոչ միայն կրթում է, այլեւ պահանջում է կրթված հանդիսատես:
– Իսկ նյութական առումով այսօրվա դերասանը որքանո՞վ է ապահովված:
– Նույնիսկ ծիծաղելի է դերասանի հոնորարը համեմատել մեր շոու-բիզնեսի «աստղերի» հոնորարների հետ: Թատրոնում մնացել են արվեստի նվիրյալները: Այդ մարդկանց պետք է հերոսի կոչում տալ:
