Հանուն Ազատության պայքարը չի կարող կասեցվել, այն ընդամենը տեղափոխվում է
2007–ի սեպտեմբերից մեկնարկած եւ 2008–ի փետրվարին Ազատության հրապարակում հանգրվան գտած մեր պայքարը՝ նույնպես: Այն ընդամենը ժամանակավորապես տեղափոխվել է:
Մեզ բռնի ուժով վտարեցին Ազատության հրապարակից, բայց մենք մեր պայքարը շարունակեցինք Մյասնիկյանի արձանի մոտ, մեզ վրա կրակեցին, բայց մենք գումարեցինք պայքարը Հյուսիսային պողոտայում, թաքստոցում, տներում, բանտախցերում: Ամեն անգամ հերթական տեղաշարժի ժամանակ մենք տանում ենք մեր պայքարը մեզ հետ. մեր պայքարը մեր մեջ է: Բայց միեւնույն է՝ մեզանից երկուսը պահում են մեր Ազատության Տունը, պահում են՝ թեկուզ բանտարկված են, պահում են մեզ համար: Սովետական զինվորներն էլ են փորձել գրավել մեր Ազատության հրապարակը, բայց հենց այդ նույն երկուսը՝ Ազատության կրողները, վռնդել են նրանց՝ պահելով Ազատությունը՝ Ազատության համար պայքարող-արժանիներիս: Այսօր նրանք էլ ձերբակալված են, եւ ինչպես մենք, նրանք էլ մեղադրվում են հանուն Ազատության պայքարելու համար: Մեզանից շատերը՝ ձերբակալված են, ավելի շատերը թաքնված, ոմանք գիշերները լուսացնում են Հյուսիսային պողոտայում, եւ միայն երկուսն են, որ թեեւ քաղաքական բանտարկյալ են, բայց չեն ենթարկվել տեղափոխության: Նրանք Մեծ են. դա’ է պատճառը: Նրանք են Ազատության պայքարի կանչող ազատության ջահակիրները՝ Թումանյանն ու Սպենդիարյանը:
Պինդ կացեք, մենք գալիս ենք, հա նուն Ազատության, հանուն ձեզ, հանուն օգոստոսի 1–ի:
