Կամերային թատրոնի նոր ներկայացումը
Կամերային թատրոնի խաղացանկում նոր ներկայացում կա՝ «Շատ լավ սթորի», որ բեմադրել է թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Արա Երնջակյանը, երաժշտական ձեւավորումը Վահե Հայրապետյանինն է, նկարչականը՝ Ռաֆայել Խաչատուրյանինը: Այն առանձնապես խորք ու ասելիք չունի, շատ թեթեւ է, երբեմն պարզունակ ու ասես դիսկոտեկ է հիշեցնում, ուր DJ-ը ուղղակի «պտտացնում» է տարբեր լեզուներով սիրված երգեր: Հանդիսատեսն էլ հայտնվում է Իտալիայում, Իսպանիայում, Ճապոնիայում, Ռուսաստանում, Արեւելքում ու ամենուր ականատեսն ու անգամ մասնակիցը լինում որեւէ սիրային պատմության, հիմնականում՝ happy end-ով: Բնականաբար, Հայաստան աշխարհն էլ կա երնջակյանական «սթորիում»՝ տեղական կոլորիտով սիրային պատմությունն էլ հետը: Ու քանի որ, ըստ ավանդության՝ վաղնջական ժամանակներից մինչեւ վերջերս Հայաստանում ընդամենը երկու տղամարդ կար՝ Արա Գեղեցիկը, մեկ էլ Ռոբերտ Քոչարյանը, ներկայացման մեջ անդրադարձն էլ բնականաբար նրանցից մեկին պիտի լիներ. տվյալ պարագայում՝ Արա Գեղեցիկին, որի վրա «աչք էր գցել» Շամիրամը՝ ինչն էլ, ըստ սցենարի, հարուցել էր հայոց բավականին «լաչառ» թագուհի Նուարդի զայրույթը: Ներկայացման մեջ չգիտես որտեղից «ծլած» զինվորներ էլ կային, «ի՛շ-խա՛ն, հե՛-ռա՛-ցի՛ր» ու «Շա՛-մի՛-րա՛մ» վանկարկող միտինգավորներ եւս, բայց բախումներ նրանց եւ ժողովրդի միջեւ, բարեբախտաբար, չեղան, ջրցան մեքենաներ էլ գործի չդրվեցին: Անգամ Նուարդը չթույլատրեց, որ Արա Գեղեցիկն իր «շլանգով» (բառը հերոսների բառապաշարից է) գոնե մեկ անգամ ջրի Շամիրամի պարտեզը: Սաղավարտներով զինվորներն անմռունչ հեռացան այնպես աննկատ, ինչպես հայտնվել էին: Ու այս ամենը երգ ու պարի ուղեկցությամբ……Ներկայացումն ավարտվեց «Ինչպես ուռին ու բարդին» երգով: Հանդիսատեսն էլ կարծես գոհ էր եւ բարձր տրամադրությամբ:
Որոշեցինք Արա Երնջակյանից պարզել՝ ինչո՞ւ այսքան թեթեւ «սթորի»՝ այն էլ այս «ծանր» ժամանակներում: «Մեր ներկայացումները միշտ էլ հագեցած են եղել քաղաքականությամբ… Ու հիմա, երբ ամեն ինչ շատ քաղաքականացված է, մթնոլորտն էլ շիկացած, որոշեցինք այնպիսի բան խաղալ, որ ժողովուրդը լիցքաթափվի: Այդ առումով ամենալավ թեման սերն է, սիրո մասին ներկայացումն ավելի հաճելի է: Այնպես որ, այս ներկայացումը ճիշտ ժամանակին եւ ճիշտ տեղում է հայտնվել: Մենք ամեն անգամ ցանկանում ենք, որ մեր թատրոնում հայտնություն լինի, օրինակ՝ Դեյվիդ Կոպերֆիլդը իր ֆոկուսներով, Արմագեդոնը կամ մի ուրիշ բան: Գուցե հաջորդ ներկայացումն էլ բալետ լինի»,- պատասխանեց թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը: Նշենք, որ այս ներկայացման մեջ երգերն ու պարերը «ոտքի վրա» չէին արված, դրանց վրա տեղը տեղին աշխատել էին, որովհետեւ, օրինակ, ճապոներեն երգելը հեշտ չէ: «Առավոտի» հետ զրույցում Ա. Երնջակյանը հավաստիացրեց, որ պրեմիերային ներկա Իտալիայի դեսպանն ուղղակի ապշել է՝ ճիշտ արտասանությամբ ու առոգանությամբ իտալերեն լսելով:
Հ. Գ. Հիշեցնենք, որ 1988-ին, երբ մթնոլորտն ավելի շիկացած էր, քան հիմա, Ա. Երնջակյանը բեմադրեց կրքեր բորբոքող «Հայք» ներկայացումը:
