![\"\"](\"https://www.aravot.am/2008/aravot_arm/April/22/p4.jpg\")
Իսկ իտալացիների՝ հայկական թեմատիկայով գործերը «կմեկնե՞ն» Իտալիա
Վերջին տարիներին հայ-իտալական կապերը վառ արտացոլված են նաեւ մշակութային ոլորտում, կոնկրետ՝ օպերային արվեստում: Օրինակ, Երեւանի պետկոնսերվատորիայի Ղ. Սարյանի անվան օպերային ստուդիայի խաղացանկը տարիների ընթացքում հարստացել է իտալացի կոմպոզիտորներ Չիմարոզայի «Դիրիժորը», Պերգոլեզիի «Սպասուհին՝ տիրուհի», Մասկանիի «Գեղջկական ասպետություն», Ռոսինիի «Սեւիլյան սափրիչ» օպերաների ներկայացումներով, իսկ 2006թ., առաջինը ԱՊՀ-ում, ստուդիան իրականացրեց Պուչինիի մեկ գործողությամբ երեք օպերաների՝ «Թիկնոցը», «Ջանի Սկիկի», «Քույր Անժելիկա» բեմադրությունները: Ընդ որում, բոլոր օպերաները իրականություն դարձան Հայաստանում Իտալիայի դեսպանության շնորհիվ:
Օրերս էլ Ազգային օպերային թատրոնում Պուչինիի ծննդյան 150-ամյակի առիթով ստուդիան ներկայացրեց կոմպոզիտորի «Ծիծեռնակը»: Այս օպերան, որ Պուչինիի վերջին գործերից է, ոչ ԽՍՀՄ-ի տարիներին ու ոչ էլ այժմ այդ տարածքի երկրներից ոչ մեկում չի բեմադրվել, աշխարհում էլ քչերն են անդրադառնում: «Առավոտի» հետ զրույցում օպերային ստուդիայի գեղարվեստական ղեկավար եւ գլխավոր դիրիժոր, պրոֆեսոր Հովհաննես Միրզոյանը հայտնեց, որ «Ծիծեռնակի» պարտիտուրան ՀՀ-ում Իտալիայի դեսպան Մասսիմո Լավեցցո Կասսինելլիի միջնորդությամբ ձեռք է բերվել Իտալիայի Պուչինիի անվան փառատոնի ֆոնդից. «Մեր մշակույթին ձեռք մեկնելը, այս դեպքում՝ Իտալիայի ներկայիս եւ նախկին դեսպանների կողմից, կարճ ճանապարհ է նախ բարեկամներ ձեռք բերելու, երկրորդը՝ երիտասարդներին իտալացի բարձրարվեստ կոմպոզիտորների գործերին ծանոթացնելու համար»: Փաստենք, որ կոնսերվատորիայում ուսանող վոկալիստները, մասնակցելով ներկայացումներին, բեմական դասընթացներ են անցնում, ձեռք բերելով գիտելիքներ, փորձ, հմտություն, մի խոսքով՝ կյանք են մտնում արդեն պատրաստ՝ օպերային թատրոնի բեմին: Ստուդիայի բեմադրությունները, որոնց «Առավոտը» ժամանակին անդրադարձել է, միայն զուտ երաժշտական ստեղծագործությունների մատուցումներ չեն: Դրանք աչքի են ընկնում ռեժիսորական հետաքրքիր լուծումներով (ստուդիայի գլխավոր ռեժիսոր՝ պրոֆեսոր Հովհաննես Հովհաննիսյան), թարմ հայացքով, ինչի օգնությամբ անցյալ դարերում ստեղծված օպերաները արդիական շունչ են ստանում: Անդրադառնալով «Ծիծեռնակին», ասենք, որ բարձրության վրա էր ստուդիայի նվագախումբը (դիրիժոր՝ Հ. Միրզոյան), երեք գործողության ներկայացման մեջ իրենց դերերգերով առանձնացան Անի Սարգսյանը (Մագդա), Պերճ Քարազյանը (Ռուջերո), Սարգիս Աղամալյանը (Պրուներ):
Փաստենք, որ Ազգային օպերային թատրոնում Ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի եւ օպերային թատրոնի համատեղ աշխատանքից հետո (Վերդի՝ «Ռիգոլետո») Պուչինիի «Ծիծեռնակը» երկրորդ բեմադրությունն էր՝ օպերային արվեստում բեմադրիչի նորամուծություններով: Օպերայի երեք գործողություններում, որոնք տեղի էին ունենում կուրտիզանուհի Մագդայի տանը, փարիզյան «Բուլյերում» եւ ծովափնյա հյուրանոցում, դեկորներին օգնության էր եկել բեմում տեղադրված էկրանը (նկարիչ՝ Արմեն Աթանյան), որը, անխոս, ստեղծելով համապատասխան «ֆոն», սակայն երբեմն շեղում էր ունկնդրին, փոխանակ ստեղծելու մեղմ տրամադրություն, չխանգարելով երաժշտությանն ու դրամատուրգիային: Մեկ դիտարկում. քանի որ Ազգային օպերային թատրոնի խաղացանկում են իտալացի կոմպոզիտորների հայկական թեմաներով գործերը (Վիվալդիի «Տիգրան Մեծը», Դոնիցետիի «Պողիկտոսը»), գուցե Իտալիայում Հայաստանի դեսպանատունը այս դեպքում հետեւի իրենց իտալացի գործընկերների օրինակին եւ աջակցի Իտալիայում հիշյալ օպերաները ցուցադրելու գործում:
