Խտրականությունը՝ դատավճռի հիմքում
Երեկ ՀՀ փաստաբանների պալատում լրատվամիջոցների հետ հանդիպեց փաստաբան Կարեն Մեջլումյանը: Նա անդրադարձավ հանրապետական պատգամավոր Մելիք Գասպարյանի դեմ իրականացված 2001թ. դեկտեմբերի 29-ի մահափորձի գործին, որը, Ավան եւ Նոր Նորք համայնքների առաջին ատյանի դատարանի նախագահ Սամվել Ուզունյանի բնորոշմամբ, «մինի 27-ի գործն է հիշեցնում»: Փաստաբանն այդ քրեական գործով 1,5 տարի ընթացած դատաքննության ժամանակ եղել է պատվիրատուի մեղադրանքով 9 տարվա ազատազրկման դատապարտված մանկավարժ Սիլվա Ասատրյանի պաշտպանը: Մահափորձն իրականացնողն այդ գործով ԱԱԾ փոխգնդապետ Յուրի Վոլֆսոնն էր, որին թեեւ մեղադրող կողմը միջնորդել էր 10 տարվա ազատազրկում, սակայն դատավոր Ս. Ուզունյանն այս տարվա հոկտեմբերի 12-ին կայացրած դատավճռով նրան դատապարտել է 11 տարվա ազատազրկման:
Փաստաբան Կ. Մեջլումյանի կարծիքով, դատավճռի հիմքում դրվել է խտրականությունը ազգությամբ հրեա Վոլֆսոնի նկատմամբ: Ըստ դատավոր Ուզունյանի. «Մենք հրեաներին չենք վիրավորում, անկախ մեր ազգային զգացումներից», նիստի ժամանակ հնչեցրածը հրապարակելով, փաստաբանը հետեւություն արեց, թե դատավճռի հիմքում դրվել են այնպիսի ապացույցներ, որոնք խտրականության վառ դրսեւորումներ են: Նա ասաց, որ Վոլֆսոնը հրաժարվել է նախաքննական ցուցմունքներից, հայտնելով, որ դրանք ձեռք են բերվել ազգային անվտանգության մարմնի՝ խոշտանգումների ու սպառնալիքների ներքո: Դատարանը գտել էր, որ Վոլֆսոնի նախաքննական ցուցմունքներն արժանահավատ են: «Եթե այդպես է, ապա նույն Վոլֆսոնն իր նախաքննական ցուցմունքում գրել է, որ ցանկացել է վախեցնել Մելիք Գասպարյանին: Հաշվարկն այնպես էր արված, որ մեքենայի մեջ գտնվող մարդը չտուժեր: Հետեւաբար, մենք գործ ունենք ոչ թե մահափորձի, այլ գույքը դիտավորությամբ փչացնելու փաստի հետ: Կամ՝ մարդուն թեթեւ մարմնական վնասվածք հասցնելու հետ»,- շարունակեց փաստաբանը:
Արդյոք խտրականության դրսեւորում չէ՞, հարցրեց Կ. Մեջլումյանը: Նա հղում արեց դատավճռի այն հատվածին, ուր խոսք էր գնում Մ. Գասպարյանի դեմ մահափորձի շարժառիթին: Ըստ դատավճռի, 2001թ. սեպտեմբերի 26-ին ԱԺ պատգամավոր Մ. Գասպարյանը հայցով դիմել էր Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարան՝ Սիլվա Ասատրյանից ու Արթուր Գյուրջինյանից գումարի բռնագանձման պահանջով. «Կանխատեսելով հայցի բավարարման իրական վտանգը, Ս. Ասատրյանը որոշել էր արագացնել եւ պատվիրել էր Վոլֆսոնին»,- այդպես են ներկայացվում մահափորձի «մոտիվները»: Ս. Ասատրյանի պաշտպանը տեղեկացրեց, որ այդ օրը վերոնշյալ դատարանում իրավաբանական այլ անձանց վեճ է քննության առարկա դարձել, իսկ Մ. Գասպարյանը պայթյունից 15 օր հետո է միայն դիմել դատարան՝ ընդդեմ Ասատրյանի եւ Գյուրջինյանի: Ի դեպ, այդ ժամանակ, այսինքն՝ 2002թ. հունվարի 14-ի դրությամբ, հայցի օրը, Ասատրյանն ու Գյուրջինյանն ամուսնալուծված էին: Որպես ասվածի ապացույց, Կ. Մեջլումյանը լրագրողներին ներկայացրեց 1999-ից ամուսնալուծությունն ապացուցող փաստաթուղթը նույնպես: Հետեւաբար, ըստ փաստաբանի, դատավճռում ներկայացված շարժառիթը չի եղել:
Կ. Մեջլումյանն ասաց, որ 98 դատական նիստ է տեղի ունեցել եւ իրենք լրացուցիչ հիմքեր են ներկայացնելու վերաքննիչ դատարան, քանի որ հնարավորություն չեն ունեցել ձեռքի տակ ունենալ նիստերի տեսաձայնագրությունները: Նրա կարծիքով, խախտման տիպիկ օրինակ կարող է դիտվել այն, որ Վոլֆսոնին 31 էջից բաղկացած դատավճիռը տրամադրվել է հայերեն:
