ԼՂՀ նախագահական ընտրություններում առաջադրված 73-ամյա դոկտոր-պրոֆեսոր Վանյա Ավանեսյանի հետ մեր երեկվա զրույցի ընթացքում հարցերն ավելի երկար էին, քան պատասխանները:
– Դուք ԼՂՀ նախագահական ընտրություններից հետո թղթակցի հարցին, թե պատրաստվո՞ւմ եք շնորհավորել Բակո Սահակյանին, պատասխանել էիք. «Իհա՛րկե։ Հեռախոսի համարը տվեք՝ շնորհավորեմ»։ Համարը գտա՞ք, շնորհավորե՞լ եք:
– Հա, շնորհավորել եմ: Ցանկացել եմ հաջողություն:
– Դուք նաեւ բողոքել էիք, թե մեր ժողովուրդը տխուր է ապրում, ուստի անհրաժեշտ է փողոցներում համերգներ կազմակերպել, որ ամեն տեղ լինի «մուզիկա, տանգո, տանցի, վալս, ինչպես սովետի ժամանակ»: Ձեր կարծիքով, այս ընտրություններից հետո փողոցներում կլինի՞ «մուզիկա եւ տանցի»:
– Կլինի, անպայմա՛ն: Կկազմակերպեն: Հրապարակում:
– Հույս էիք հայտնել, որ նոր նախագահն ավելի լավ կաշխատի, քան հինը, ժողովրդի բոլոր ցանկությունները կկատարվեն, եւ մասնավորապես՝ թոշակը կբարձրացվի՝ դառնալով 40-50 հազար դրամ: Սակայն ԼՂՀ վարչապետն ասաց, թե առաջիկա 5 տարում հնարավոր է թոշակները հասցնել միայն 35 հազար դրամի:
– Եթե Բակոն կանի՝ ուրախ կյանք կլինի («Մեր այսօրվա երջանիկ կյա՜նքը»,- երգեց Վանյա Ավանեսյանի կողքին նստած տղամարդը, որին նա նախապես հպարտությամբ հայտնել էր, թե իր հետ որպես թեկնածու են հարցազրույց անում- Ա. Ի.): Թոշակները եւ աշխատավարձերը պիտի՛ բարձրացնի:
– Նախընտրական շրջանում պնդում էիք, թե «սպիտակ մազերով մարդ պիտի գնա ԼՂ բանակցություններին, իսկ մերոնք լակոտ-մակոտ են»: Բակո Սահակյանն առայժմ չունի սպիտակ մազեր: Ուրեմն, Ձեր կարծիքով, նա կկարողանա՞ լիարժեք մասնակցել միջնորդների հետ հանդիպումներին:
– Ինձ էլ կտանի հետը:
– Բայց նա Ձեզ նման բան խոստացե՞լ է, որ իր հետ տանելու է բանակցությունների:
– Չէ, խոսք չի տվել, բայց կտանի:
– Ուրեմն, կիրականացնե՞ք Ձեր այն խոստումը, թե «Ամերիկայի պրեզիդենտն ավելի շուտ ինձ կլսի, քանց ուրիշներին, որովհետեւ ես նրանց հետ համարձակ կխոսեմ, եւ մեզ շո՛ւտ կճանաչեն»:
– Հա, Բուշի հետ կխոսեմ, եւ կճանաչի:
– Կարծում եք, թե մինչեւ հիմա արտաքին աշխարհի հզորների հետ համարձա՞կ չեն խոսել, դրա համա՞ր չեն ճանաչել ԼՂՀ անկախությունը:
– Չէ, չեն կարա խոսի: Դոկտոր-պրոֆեսոր մարդ պիտի լինի, որ ավելի ազդեցիկ կլինի արտաքին աշխարհի վրա, քան թե հասարակ շարքայինը:
– Այդքան առավելություններ ունեք, բայց ԼՂՀ նախագահական ընտրություններում ստացաք ամենաքիչ ձայները՝ ընդամենը 212: Ուրեմն, ինչո՞ւ Ձեր այս մոտեցումները չընդունեցին ղարաբաղցիները:
– Ես ոչ մի ագիտացիա չեմ արել: Մենակ հեռուստատեսությամբ եւ ռադիոյով էի խոսում: Դրանք ամեն տեղ չկան:
– Իսկ ինչո՞ւ ոչ վստահված անձինք ունեիք, ոչ նախընտրական հիմնադրամում՝ փող:
– Ես ուզում էի, որ Բակո Սահակյանն ընտրվի:
– Բա ուրեմն էլ ինչո՞ւ էիք առաջադրել Ձեր թեկնածությունը:
– Որ իրեն պաձերժկա անեմ:
– Լուրեր կային, թե Ձեր նախընտրական գրավի գումարը մուծել էին իշխանավորները:
– Չեմ իմանում դա ես: Ի՞նչ փող: Մուծողը մուծել է, էլի: Կգաս ստեղ՝ Ղարաբաղ, կպատասխանեմ:
