![\"\"](\"https://www.aravot.am/2007/aravot_arm/July/12/p9.jpg\")
ՀԺԿ նախագահ Ստեփան Դեմիրճյանը «Առավոտի» հետ հարցազրույցում ասաց, որ իր կողմից հնարավոր ամեն ինչ կանի՝ ընդդիմադիր բեւեռի ձեւավորման համար:
– Հիմա շատ է խոսվում նախագահական ընտրություններին միասնական կամ առանցքային թեկնածուով գնալու մասին, դուք ի՞նչ եք մտածում այս թեմայի շուրջ:
– Պետք է նկատի ունենալ հասարակական պահանջը: 2003-ին ես առաջադրվեցի, քանի որ կար այդպիսի պահանջ, հիմա ձեւավորվել է միասնական թեկնածուով հանդես գալու հասարակական պահանջ, եւ մեր դիրքորոշումն այս հարցում կլինի շատ կառուցողական, մենք ամեն ինչ կանենք, որ իսկապես ձեւավորվի ուժեղ բեւեռ՝ հաղթող թեկնածուով: Ուզում եմ ընդգծել, որ խոսքը հենց բեւեռի մասին է, որովհետեւ ցանկացած գաղափար կարելի է հասցնել աբսուրդի, դժվար է պատկերացնել, որ բոլորը բոլորի հետ կարող են միավորվել: Նորից պետք է կրկնեմ, մեխանիկական միավորումներով հարցը չի լուծվում, ի վերջո, միասնական թեկնածու է, թե պարզապես թեկնածու է՝ կարեւոր է, որ ունենա հասարակության աջակցությունը: Այս պահին կա միավորման հասարակական պահանջ: Ի դեպ, հիշեք, թե ինչ էինք մենք ասում խորհրդարանական ընտրություններից առաջ: Մեզ մեղադրում էին, թե մենք, իբր, վիժեցրինք միավորումը, շահարկումներ էին արվում: Բայց ի՞նչ էինք մենք ասում: Ասում էինք, որ եթե խորհրդարանական ընտրություններից առաջ ձեւավորվում է դաշինք, ապա պետք է լուծվի նաեւ թեկնածուի հարցը: Ասում էինք, որ խնդրին պետք է կոմպլեքսային լուծում տալ, այսինքն՝ առաջ էինք քաշում այն հարցը, որն այսօր դարձյալ կանգնած է ընդդիմադիր դաշտի առաջ: Ակնհայտ է, որ դա ճիշտ մոտեցում էր, սակայն այն ժամանակ շահարկումների առարկա դարձավ:
– Ձեր նշած հարցերի շուրջ արդյոք քննարկումներ ընթանո՞ւմ են, բանակցություններն ի՞նչ փուլում են:
– Որոշակի քննարկումներ, այո, տարբեր կուսակցությունների հետ՝ տարվում են:
– Մի քանի անուններ են հրապարակի վրա՝ Լեւոն Տեր-Պետրոսյան, Վազգեն Մանուկյան, ոմանք էլ անմիջապես ընտրություններից հետո անձամբ հայտարարեցին, որ մասնակցելու են նախագահական ընտրություններին: Հիմա կոնկրետ ո՞ր անունների շուրջ են ընթանում բանակցությունները, թե՞ կարող է լինել բոլորովին անսպասելի թեկնածու:
– Ես հիմա որեւէ կոնկրետ անուն չեմ կարող ասել, իմաստ էլ չունի: Դեռ խոսքը կոնսուլտացիաների մասին է, հստակություն կմտնի ավելի ուշ:
– Սովորաբար ընդդիմության չմիավորվելու եւ միասնական ճակատով հանդես չգալու համար որպես թիվ մեկ մեղք նշում են ընդդիմադիր գործիչների ամբիցիաները: Այս անգամ ամբիցիաների հարցն ինչպե՞ս է լուծվել:
– Ես կարող եմ խոսել մեր անունից եւ արդեն ասացի, որ մեր դիրքորոշումն այս հարցում կլինի մաքսիմալ կառուցողական:
– Փաստորեն, եթե ժամանակին ձեր նշած դաշինքը կայանար միասնական թեկնածուով, խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքը բոլորովին ա՞յլ կլիներ:
– Կարծում եմ՝ այլ կլիներ: Սակայն հիմա այլեւս իմաստ չունի դրա մասին խոսել, քանի որ ընտրություն չի եղել, քաղաքական պայքար չկա Հայաստանում: Հաղթել են փողը, իշխանական լծակները եւ կեղծիքները: Այս պայմաններում, ինչ խոսք, համախմբումը ուղղակի դառնում է օրվա հրամայական:
– Այսինքն՝ եթե ձեւավորվի այն բեւեռը, որի մասին դուք ասացիք, ուրեմն՝ հնարավոր կլինի հաղթե՞լ իշխանական թեկնածուին, այս դեպքում՝ Սերժ Սարգսյանին:
– Եթե խոսքը գնում է ընտրությունների մասին, ապա ընդդիմության մեջ հաղթելու շանսեր ունեցող թեկնածուներ կան, սակայն՝ քանի որ մեր երկրում ընտրություններ, որպես այդպիսին, գոյություն չունեն, կեղծվում են, անհրաժեշտ է ձեւավորել ընդդիմադիր այնպիսի բեւեռ, որը հասարակության աջակցությամբ կարող է ոչ միայն հաղթել, այլ նաեւ հասնել նրան, որ ամրագրվեն ընտրությունների իրական արդյունքները:
Ի դեպ, երբ ստեղծվեց «Արդարություն» դաշինքը, մեզ մեղադրում էին, թե այն գաղափարական չէ, հետո նույն այդ մեղադրողները սկսեցին ասել, որ ռեժիմի դեմ պայքարում պետք է մի կողմ դնել գաղափարական տարաձայնությունները եւ միավորվել: Ուրախ եմ, որ ի վերջո գալիս են էլեմենտար ճշմարտությունների: Հիմա, հաշվի առնելով հասարակության մեջ տիրող հուսալքությունը, անհրաժեշտություն է դառնում միավորումը, եւ դա կարող է իսկապես փոխել մթնոլորտը: Մանավանդ՝ կա այդպիսի պահանջ:
– Հազիվ եմ ինձ զսպում՝ չհարցնելու համար՝ էլի՞ գնալու եք սահմանադրական ճանապարհով:
– (Ծիծաղում է) Իսկ ի՞նչ է, դուք գերադասում եք լենինյա՞ն ուղին:
