Ըստ ԿԳ փոխնախարար Բագրատ Եսայանի, նոր թեստերը խփում են համալսարանական ռեպետիտորների գործին:
Երեկ ԿԳ փոխնախարար Բագրատ Եսայանը, պատասխանելով մեկ օր առաջ համալսարանի մի քանի դասախոսների՝ նոր թեստերի վերաբերյալ մեր թերթում արտահայտած դժգոհությանը, ասաց, որ նրանց մտահոգությունը դուրս է մասնագիտական շրջանակներից. «Նրանք թող փորձեն պատասխանել՝ արդյոք 19, 20 ստացող դիմորդներն իրենց վարժեցման արդյունքում այսօր տիրապետո՞ւմ են հայոց լեզվին եւ գրականությանն այնպես, որ իրավունք ունենան հպարտանալ իրենց կատարած աշխատանքով: Արդյո՞ք նրանք այդ խնդիրն իրականացրել են, թե՞ նրանց մեջ այլ մտահոգություն է խոսում, այն մտահոգությունը, որ, այո, այդ շտեմարաններով վարժեցնելու մոնոպոլիան գտնվում էր համալսարանական կամ ուսուցչական մի խմբի ձեռքում, եւ այդ շտեմարանների վրա շատ մարդիկ ուղղակի փող էին աշխատում, եւ իրենց ձեռնտու էր այդ շտեմարանները հնարավորինս կտրել դպրոցական առարկայական ծրագրից, որպեսզի այդ մոնոպոլիան ավելի շատ իրենց ձեռքում մնա: Եթե դա է իրենց մտահոգությունը, ուրեմն թող բաց գրեն, որ իրենք, այո, ֆինանսական մտահոգություն ունեն, ֆինանսական շահագրգռվածություն ունեն, ոչ թե նրանց մտահոգությունը մաշտոցյան լեզվի պահպանումն է կամ ստեղծագործ մտքի թռիչք ձեւավորելը, որն իրենք պետք է անպայման ստուգեն եւ գնահատեն»: Հիշեցնենք՝ համալսարանի մի խումբ դասախոսներ կարծիք էին հայտնել, որ նոր թեստերը, որոնք դիմորդից չեն պահանջի երկար պատասխաններ (շարադրություն գրել եւ այլն), նրանց կզրկեն «մաշտոցյան տառերով գրելու, հայ գրին տիրապետելու եւ հայերեն մտածելու ունակությունից»: Այս տեսակետը պրն Եսայանը «կեղծ տրամաբանություն» է համարում, եւ իր ասածը հիմնավորում այսպես՝ «Եթե որեւէ մեկը նպատակ ունի ստուգելու մաշտոցյան տառերին տիրապետելու մակարդակը, թող մտնի դպրոցի 1-ին, 2-րդ դասարան: Պաթետիկ ճառերը, հոգեցունց խոսքերը, որ մեսրոպյանը մոռացվում է եւ այլն, տեղին չեն: Իսկ ես հակառակը կասեմ՝ երբ մաշտոցյան տառ են տեսնում, սուբյեկտիվ վերաբերմունք արտահայտելու հնարավորություն են ստանում: Որեւէ մեկը չի կարող նշել այն չափորոշիչը, որով ինքը եւ իր կոլեգան կարող են միասնական մոտեցմամբ մտքի թռիչք գնահատել»:
Ըստ փոխնախարարի, նախորդ համակարգի՝ շտեմարանների ջատագովները, որոնք իրենց ժամանակին անհերքելի մեծ աշխատանք են տարել՝ ստեղծելով այդ նույն շտեմարանները՝ անցում կատարելով դեպի կենտրոնացված քննություններ, այսօր խոչընդոտում են բարեփոխումները: «Նախորդ համակարգի հիմնական հարվածի թիրախն այն էր, որ շտեմարանների պահանջվող գիտելիքները մի մասով չէին համապատասխանում առարկայական ծրագրերին: Պահանջվում էր բուհ ընդունվելու համար ավելի լայն գիտելիք, քան դպրոցական ծրագիրը կարող էր տալ: Երբ խնդիր կա, որ աշակերտը առարկայական ծրագիրը պետք է իմանա, ոչ թե՝ շտեմարան սերտի, նա աստիճանաբար վերադառնալու է դպրոց: Այլապես աբսուրդ վիճակ էր. ծնողը փող էր տալիս, որ իր երեխան դպրոց չհաճախի»:
Համալսարանական այն 5 դասախոսները, որոնք նաեւ մասնակցել էին քննությունների փորձարկման արդյունքների ստուգման աշխատանքներին, Հայոց լեզու, գրականություն առարկայական հանձնաժողովի նախագահ Դավիթ Գյուրջինյանին ուղարկել են մի նամակ (մենք հրապարակել էինք այդ նույն նամակը՝ կրճատումներով), որը, բացի մասնագիտական անհամաձայնություններից, նաեւ անձնական վիրավորանքներ է պարունակում: Այս կապակցությամբ Բագրատ Եսայանը հայտնեց իր զայրույթը. «Ես կխնդրեի մասնագետներին (խոսքս ուղղում եմ այս խմբին)՝ գտնվել պարկեշտության սահմաններում, չխախտել այդ սահմանները, այլապես պարկեշտության սահմանները կխախտվեն նաեւ այլ կողմից»:
Իր վիրավորանքը չթաքցրեց նաեւ Դավիթ Գյուրջինյանը: «Այդ մարդիկ անձնական ամբիցիաներ ունեն: Ես վիրավորված եմ, որովհետեւ նրանք գործընկերոջ (այսինքն՝ Դ. Գյուրջինյանի- Հ. Բ.) մասին այսպես են գրում՝ «ամեն հայերեն խոսող ու գրող իրեն մասնագետ է կարծում…»: Ես անհամեստաբար պիտի ասեմ, որ այդ համալսարանական ընկերները թող իմանան, որ Դավիթ Գյուրջինյանը գրել է 5-րդ դասարանի դասագիրքը, որով սովորում են մեր երեխաները, գրել է բուհական ձեռնարկ, որ 5 հրատարակություն է ունեցել՝ բազմահազար տպաքանակով, գրել է 4-5 բառարան, որով սովորում են մեր աշակերտներն ու ուսանողները, հրատարակության է պատրաստել նոր Կտակարանը եւ Սաղմոսագիրքը եւ, դրան զուգահեռ էլ, 50-ից ավելի գիտական հոդվածներ է գրել, որոնք տպագրվել են Հայաստանում եւ արտասահմանում: Թող դրա՛ շուրջ մտածեն, տեսնեն՝ ով հայերեն գրել-կարդալ գիտի: Ես չեմ ապրում քննության համար, երեխաներին չեմ վարժեցնում, ինչպես իրենք»:
