«Գործարար» խմբի ղեկավար Գրիգոր Մարգարյանը («Բելաջոյի Գրիշ») շատ լավ կզգա, եթե ընդդիմության լիդերներից մեկը առաջադրվի իր հետ նույն ընտրատարածքում:
– Վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը «Առավոտի» հարցին՝ հնարավո՞ր է ընտրական հանձնաժողովների դատավորների ազատված տեղերը տրվեն, ասենք, «Գործարար» պատգամավորական խմբին, ասել էր, թե խմբերը անցողիկ են եւ ժամանակավոր: Դուք, որպես «Գործարար» խմբի ղեկավար, ակնկալո՞ւմ եք, որ ձեզ հանձնաժողովներում տեղեր կտրվեն:
– Մեր պատգամավորական խմբում նման քննարկում չի էլ եղել, եւ մենք, ճիշտն ասած, թող չթվա թե ակնկալիք չունենք, այո, եթե առաջարկեն այդ տեղերը խմբերին, ինչո՞ւ ոչ, չենք հրաժարվի: Իսկ քանի դեռ առաջարկ չկա, ես չեմ սիրում օդի մեջ կանխատեսումներ եւ հետեւություններ անել:
– Հնարավո՞ր է դուք ամբողջ խմբով որոշում կայացնեք, ընտրություններին ընդառաջ, դառնալ որեւէ կուսակցության անդամ եւ այդպիսով ճանապարհ հարթեք դեպի խորհրդարան, եթե այո՝ ո՞ր քաղաքական ուժը դա կլինի:
– Միանգամից ասեմ՝ ոչ, որովհետեւ խմբում տասն անդամ կա, ամեն մարդ ազատ է իր ընտրության մեջ, ամեն մարդ թող ինքը որոշի, եթե ուզում է կուսակցության անդամ դառնալ, թող դառնա, դա իր անձնական խնդիրն է, իմ խնդիրը չէ: Ինչ վերաբերում է խմբին, մենք խմբով չենք կցվի որեւէ կուսակցության, որովհետեւ մենք որեւէ կուսակցության կցորդ չենք եւ չենք լինի;
– Բայց «Օրինաց»-ինը եղաք:
– Մենք «Օրինաց երկիր» կուսակցության անդամ ենք եղել, մաս ենք եղել, ՕԵԿ-ն իշխանական կուսակցություն է եղել, որոշել է գնալ ընդդիմություն, իր գործն է, մենք որոշեցինք չգնալ ընդդիմություն: Մենք կցորդ չենք եղել ՕԵԿ-ին, մենք երեք տարի անդամակցել ենք ՕԵԿ-ին, եւ ես բոլոր տասը հոգուն ողջունում եմ, որ անդամակցել են այդ քաղաքական ուժին: Սա գիտեք ինչ, կոմունիստական կուսակցություն չի, տվյալ կուսակցության ղեկավարը պետք է իրեն վատ զգա, որ կուսակցության անդամները՝ 50 հազար հոգի մի մարդու պես մտածեն: Այդպես մեկ էլ եղել է կոմունիստական կուսակցության ժամանակ՝ տոտալիտար ռեժիմով երկրում. մենք այսօր ուրախ ենք, որ անկախ ենք եւ ռեժիմային երկրում չենք ապրում, դեմոկրատ երկրում ենք ապրում, եւ բոլորն էլ պետք է ուրախ լինեն, որ մարդիկ ազատ մտածելակերպ ունեն եւ որոշում են իրենց ապագան:
– Պարոն Մարգարյան, սակայն այսօր կան մի քանի կուսակցություններ՝ Հանրապետականը եւ «Բարգավաճ Հայաստանը», որ ամեն ինչ անում են ձեր ասած 50 հազար մարդկանց իրենց անդամը դարձնելու համար, ուրեմն տոտալիտա՞ր ենք:
– Ես դա լրիվ նորմալ եմ համարում: Որովհետեւ, եթե կուսակցությունը գտնում է, որ պետք է ավելի լուրջ մարդիկ ներգրավի իր կուսակցության մեջ, բնական է, պետք է էլ ավելի լավ պայմաններ ստեղծի այն մարդկանց համար, ովքեր կարող են թե Ազգային ժողովում, թե ընդհանրապես քաղաքական դաշտում, այդ լուծը, բեռը տանել, դա բնական բան է:
– Ձեր խմբում քննարկե՞լ եք հարցը՝ բոլորդ էլ մեծամասնակա՞ն ընտրակարգով եք առաջադրվելու:
– Ոչ, յուրաքանչյուրը մեծամասնականով չի առաջադրվելու. ես իմ անունից ասեմ, որ ինքս առաջադրվելու եմ իմ ընտրատարածքում, այն թաղամասում, որտեղ ես ծնվել եւ մեծացել եմ եւ որտեղ մինչ այսօր ապրում եմ, դա Շենգավիթ թաղամասն է:
– Հարյուր տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի կողմնակիցները գտնում են, որ մեծամասնականը կաշառքի խթանման աղբյուր է:
– Ես չեմ կիսում այդ կարծիքը, հակառակը՝ ես գտնում եմ, որ մեծամասնականը կաշառքներից հեռու է, որովհետեւ ժողովուրդը ինքը տեսնում է, թե ով է իր թեկնածուն, թեկնածուները ազատ շրջում են, իրենց կարծիքը հայտնում են, ելույթներ են ունենում, եւ այդ ելույթներից հետեւություններ անելով՝ ընտրողները ընտրում են իրենց թեկնածուին, որին ավելի շատ հավանություն են տալիս:
– Արդեն յոթ ամսից ավելի է, դուք դուրս եք եկել ՕԵԿ-ից եւ աշխատում եք իշխանական դաշտում, այս ընթացքում ի՞նչ գործեր եք արել իշխանության համար, որը չէիք կարող անել, եթե շարունակեիք մնալ ՕԵԿ անդամ:
– Ես անում եմ այն, ինչ անում էի, ես բիզնեսմեն եմ եղել, բիզնեսը թողել եմ եղբորս, անցել եմ ԱԺ, հիմա աշխատում եմ քաղաքականության մեջ, այստեղ անել-չանելու խնդիրը չի, պարզապես, եթե մարդը իրեն տեսնում է տվյալ քաղաքական դաշտում եւ չի կարող տեսնել այլ դաշտում, այստեղ որեւէ վատ բան, իմ կարծիքով, նա չի անում, եւ հանցագործություն այստեղ չկա: Ինչ անուն ուզում են դրան դնեն մեր սիրելի լրագրողները եւ թերթերը՝ էլ առնետավազք, էլ չգիտեմ ինչավազք: Եթե մի մարդ մնացել է իր տեղը, ոչ մի տեղ չի վազել, այդ բառի մի մասը (նկատի ունի «առնետը»- Մ. Ե.) թողնում ենք մի կողմ եւ տեսնում ենք, որ վազք չկա այստեղ: Մենք մնացել ենք այն դաշտում, որ դաշտ որ եկել ենք 2003 թվին: Մարդիկ կան, որ իրենց չեն տեսնում ընդդիմադիր դաշտում, ի՞նչ մեծ հանցագործություն կա դրա մեջ՝ ես չեմ հասկանում: Բա որ հանցագործություն չկա, գրում են առնետավազք, առնետավազքը էդքան հաճելի բա՞ն է: Չէ, դե, գրում էին, չէ՞:
– Եթե ընդդիմության լիդերները որոշեն առաջադրվել մեծամասնական ընտրակարգով եւ ձեր ընտրատարածքում եւս առաջադրվի նրանցից մեկը, դուք դժվարին դրության մեջ չե՞ք լինի:
– Շատ մեծ ուրախությամբ կուզենամ, որ այդպիսի բան լինի, որ եւս մեկ անգամ պարզ լինի, թե տվյալ տարածքում ժողովուրդը ում է ուզում ընտրել եւ ում է ուզում տեսնել Ազգային ժողովում, եւ դա շատ խոսակցությունների դեմը կառնի: Ես ուղղակի բախտավոր մարդ կլինեմ, եթե այդպիսի լուրջ լիդեր իմ դեմը դնի, մեծ ուրախությամբ կպայքարեմ եւ առաջինը ձեռքը կսեղմեմ դիմացինի, եթե նա փառքով եւ պատվով հաղթի:
– Այսինքն՝ դուք ընտրակեղծիքներ չե՞ք անի:
– Ես ընտրակեղծիքներ ընդհանրապես չեմ արել եւ չեմ էլ պատրաստվում անել: Ի վերջո, պետք է հարգել ժողովրդի կամքը:
