Տարածված եւ շատ հիմնավորված կարծիք կա, որ պետությունը հզոր է առաջին հերթին իր հեռու-մոտիկ շրջաններով, ծայրամասերով, վերջապես՝ սահմանամերձ բնակավայրերով:
Այս բանաձեւին իսկապես հետեւող երկրները անում են ամեն ինչ՝ իրենց ծայրագավառներում մայրաքաղաքից ոչ պակաս զարգացում ապահովելու համար, իսկ երբ ասում ենք զարգացում, անպայման նկատի ենք ունենում մշակութային ենթակառույցների զարգացումը:
Այս տրամաբանությունը Հայաստանի պարագայում չի գործում: Ներկայացնում ենք Արարատի մարզի Արեւշատ գյուղի երաժշտական դպրոցի եւ Դիտակ գյուղի մշակույթի տան պատկերները:
Երաժշտական դպրոցի «կահավորված» դասարաններից մեկը:
Երաժշտականի պահակ՝ 79-ամյա Էմմա տատիկը 1988թ. բնակվում է իր կողմից հսկվող հիմնարկում:
Դիտակի մշակութային տան դահլիճը:
Մշակույթի տան սենյակներից մեկը:
Դպրոցի տարածքը «ժամանակակից» զուգարանով ու աղբով:
Մշակույթի օջախում գործում է բուժական մանկաբարձական կետ: